Όπως και να το κάνουμε η Ανόρθωση παραμένει Ανόρθωση. Μία ομάδα με βαριά φανέλα και ιστορία, με «καυτή» έδρα και ακόμη και σε μία χρονιά που τα πράγματα δεν της πηγαίνουν καθόλου καλά καταφέρνει για την ώρα να παίρνει νίκες που της δίνουν ζωή και ελπίδα.
Ελπίδα για να μπορέσει να κάνει την ανατροπή στο κύπελλο την ίδια ώρα που στο πρωτάθλημα μπορεί να έχει μαθηματικές ελπίδες για την εξάδα αλλά ρεαλιστικά είναι εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο. Το πιο σημαντικό είναι ο χαρακτήρας που βγάζει εντός έδρας.
Με τον κόσμο στο πλευρό της η ομάδα της Αμμοχώστου μεταμορφώνεται. Αν καταφέρει και βελτιώσει την εικόνα της και στα εκτός έδρας ματς, τότε θα μπορέσει να πάρει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Η νίκη επί της Πάφου φέρνει ηρεμία στα αποδυτήρια μετά και την ήττα στο κύπελλο από τον Ολυμπιακό και δίνει ψυχολογία.
Για τον Βέσκο αυτό που μετρά τώρα είναι το επόμενο ματς με την ΑΕΛ εντός έδρας και όχι το κύπελλο. Βλέπει παιχνίδι με παιχνίδι και θέλει να κερδίσει το ντέρμπι με την ομάδα της Λεμεσού και μετά θα κοιτάξει το θεσμό του κυπέλλου. Ένας θεσμός που κακά τα ψέματα είναι ο μοναδικός που η Ανόρθωση έχει πράγματα να διεκδικήσει και να παλέψει μέχρι το τέλος για την κατάκτηση του.
