Η ΑΕΚ παραπαίει αγωνιστικά. Δεν θυμίζει τίποτα από την ομάδα που θαυμάσαμε στο πρώτο μισό της φετινής σεζόν. Οι λόγοι και τα αίτια αυτής της κατρακύλας είναι κάτι που πρέπει να ερευνηθεί και να αναλυθεί από την ίδια την ομάδα. Τη διοίκηση, τον Ρόκα, τον προπονητή.
Το να έχεις αγωνιστική πτώση για ένα μήνα είναι φυσιολογικό, το να έχεις αγωνιστική πτώση ένα τρίμηνο είναι ανησυχητικό και αδικαιολόγητο. Ναι μεν η Ευρώπη έχει εξαντλήσει την ομάδα αλλά αυτό που ζει φέτος η ΑΕΚ δεν είναι μέσα στα λογικά πλαίσια του… ντεφορμαρίσματος.
Όπως και να έχει, ας το δουν αυτοί που πρέπει μιας και για την ΑΕΚ δεν είναι κάτι καινούργιο. Σχεδόν κάθε χρόνο η ομάδα Ιανουάριο-Φεβρουάριο αρχίζει μία μεγάλη αγωνιστική κοιλιά. Όχι τόσο μεγάλη όπως την φετινή.
Απέναντι στην Πάφο η ομάδα του Όλτρα βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Με ήττα η Ευρώπη και η 3η θέση θα απομακρυνόταν. Με ισοπαλία η ΑΕΚ κρατά το προβάδισμα. Χρειάστηκε για μία ακόμη φορά να την ξελασπώσει ποιος άλλος; Ο μεγάλος αρχηγός Ιβάν Τρισκόφσκι. Ο άνθρωπος που στα δύσκολα δεν κωλώνει, ο άνθρωπος ο οποίος απέδειξε ότι όταν «καίει» η μπάλα αυτός βγαίνει μπροστά.
Την ίδια ώρα που άλλοι κρύβονται, αυτός βάζει τις πλάτες του για να σηκώσει την ομάδα στους δικούς του ώμους. Άλλους 10 Τρισκόφσκι να είχε η ΑΕΚ θα μιλούσαμε πολύ διαφορετικά αυτή την στιγμή. Πάλι καλά που η ΑΕΚ έχει την τύχη στα δικά της χέρια, μιας και με νίκη κόντρα στην Ομόνοια στην τελευταία αγωνιστική θα τερματίσει στην 3η θέση και δεν θα έχει το μυαλό της στο τι θα γίνει στο «Στέλιος Κυριακίδης».
Τα βουρκωμένα μάτια του Ιβάν στο φινάλε του αγώνα αποτυπώνουν το πόσο πολύ αγαπά και πονά αυτή την ομάδα. Αποτυπώνουν την πίεση που είχε και η ΑΕΚ και ο ίδιος. Αποτυπώνουν το γιατί ο κόσμος τον έχει, δίκαια, τόσο ψηλά.
Πάνος Λάρκος
