Διάβημα διαμαρτυρίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πραγματοποίησε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για το γεγονός ότι η διάσημη Λιβανέζα αγωνίστρια, Σόχα Μπεσάρα κρατήθηκε στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος»
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με σχετική ενημέρωση, ο Θανάσης Παφίλης «έθεσε στον υπουργό Ν. Μηταράκη ότι σήμερα Τετάρτη 12 Ιούλη, τις πρωινές ώρες, στο διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας, κρατήθηκε από τις ελληνικές αρχές και απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, της γνωστής Λιβανέζας αγωνίστριας Σούχα Μπσάρα, η οποία έχει περάσει 10 χρόνια στις φυλακές του Ισραήλ, θεωρείται ηρωίδα της απελευθέρωσης του Νότιου Λιβάνου από την ισραηλινή κατοχή και απελευθερώθηκε στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής αιχμαλώτων. Σήμερα διαθέτει τη λιβανέζικη και ελβετική ιθαγένεια».
Το ΚΚΕ «αντιτίθεται στην απαράδεκτη αυτή ενέργεια των ελληνικών αρχών και ρωτάει το αρμόδιο υπουργείο για ποιους συγκεκριμένους λόγους κρατήθηκε η Σούχα Μπσάρα στο αεροδρόμιο της Αθήνας και απαγορεύτηκε η είσοδός της στην Ελλάδα; Για ποιους λόγους θεωρείται άτομο επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια;».
Τι αναφέρουν λιβανέζικα ΜΜΕ
Όπως ανέφερε από τονΛίβανο για την ΕΡΤ ο Ουαλίντ Ελίας: «Η λιβανέζικη εφημερίδα Al-Akhbar έγραψε: Σε ένα αδικαιολόγητο βήμα, οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν την απελευθερωμένη κρατούμενη ακτιβίστρια Suha Bishara στο αεροδρόμιο της Αθήνας, που ήταν καθ’ οδόν για την Ελβετία, όπου διαμένει, μετά από διακοπές στον Λίβανο με την οικογένειά της.
Είναι ακόμη πιο περίεργο ότι η Bishara είναι πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς έχει ελβετική υπηκοότητα, πράγμα που σημαίνει ότι την περίμενε η ελληνική ασφάλεια, καθώς οι άνδρες ασφαλείας τη μετέφεραν σε κέντρο κράτησης και την ενημέρωσαν ότι της απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα για “λόγους ασφαλείας”.
Μετά από επαφές, συμφωνήθηκε ότι η ελβετική πλευρά θα δώσει συνέχεια στο θέμα με τις ελληνικές αρχές, οι οποίες ενημέρωσαν τηλεφωνά τη Bishara ότι χαρακτηρίζεται ως πηγή κινδύνου για την εθνική ασφάλεια και την ασφάλεια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν θα να της επιτραπεί να ολοκληρώσει το ταξίδι της και θα επιστρέψει στη χώρα από την οποία προήλθε. Η Bishara κρατήθηκε πολλές ώρες πριν ενημερωθεί για τη διαθεσιμότητα θέσης σε αεροπλάνο που έφτανε στη Βηρυτό τα ξημερώματα σήμερα Τετάρτη».
Σύμφωνα με δημοσίευμα της λιβανέζικης janoubia μία πηγή επιβεβαίωσε την είδηση ανέφερε όμως «ήταν υπερβολική».
Όπως σημείωσε η Σόχα Μπεσάρα επέστρεψε στον Λίβανο, καθώς στο αεροδρόμιο των Αθηνών της ανέφεραν ότι θα έπρεπε να επιστρέψει στην Ελβετία με την ίδια διαδρομή που είχε πραγματοποιήσει κατά την άφιξή της στη χώρα δηλαδή (Ελβετία-Τουρκία-Βηρυτός).
Πλέον έχει επιστρέψει στη Βηρυτό και εν συνεχεία θα κατευθυνθεί πίσω στην Ελβετία.
Ποια είναι η Σόχα Μπεσάρα
Η Σόχα Μπεσάρα θεωρείται κρατουμένη-σύμβολο στον Λίβανο καθώς αντιστάθηκε από την αρχή στην κατοχή του Νοτίου Λιβάνου από το Ισραήλ και υπήρξε η φυλακισμένη στις τρομερές φυλακές Χιαμ.
Η ιστορία της γυναίκας που ονομάστηκε επίσης «μνηστή του Λιβάνου» ή «Ζαν ντ’ Αρκ του Λιβάνου» αρχίζει στις 7 Νοεμβρίου 1988 όταν πυροβόλησε μ’ ένα πιστόλι Makarov επτά χιλιοστών τον Αντουάν Λαχάντ, επικεφαλής του «Στρατού του Νοτίου Λιβάνου», της δύναμης που συνέδραμε το Ισραήλ στη «ζώνη ασφαλείας» κατά τη διάρκεια κατοχής της περιοχής.
Για την επίθεση αυτή, που οργανώθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα, η Σόχα προετοιμαζόταν επί δύο χρόνια. Κέρδισε πρώτα την εμπιστοσύνη της συζύγου του Λαχάντ, με την οποία απέκτησε φιλικές σχέσεις. Κι όταν μια μέρα επισκέφθηκε το σπίτι τους για να συναντήσει τη σύζυγο του στρατηγού, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό της. Δεν κατάφερε όμως να σκοτώσει τον Λαχάντ, παρά να τον τραυματίσει σοβαρά με δύο σφαίρες στο σαγόνι και το μπράτσο.
«Τη στιγμή που πυροβόλησα έγινα ένας άλλος άνθρωπος», είχε δηλώσει μετά την αποφυλάκισή της στον Ζαν-Πιερ Περρέν της «Λιμπερασιόν». «Δεν ήταν διόλου εύκολο. Ήταν όμως ένα καθήκον».
Το κολαστήριο των φυλακών Χιαμ
Ο Λάχαντ σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα ΝΕΑ» τραυματίσθηκε σοβαρά με το ένα χέρι του παραμένει παράλυτο και η 21χρονη τότε Μπεσάρα συνελήφθη μετά από την απόπειρα δολοφονίας του επικεφαλής της λιβανικής πολιτοφυλακής και , αφού ανακρίθηκε στο Ισραήλ, στις 7 Νοεμβρίου 1988 οδηγήθηκε στο κολαστήριό της, τις φυλακές Χιαμ, όπου τη βασάνιζαν επί τρεις μήνες.
Τα βασανιστήρια ήταν τακτικά, μαστιγώσεις και ηλεκτροσόκ. «Αυτή η φυλακή θεωρητικά δεν υπάρχει», εξήγησε στη «Λιμπερασιόν». «Κρατούνται εκεί 150-200 άνθρωποι, οι οποίοι βασανίζονται και μερικές φορές πεθαίνουν χωρίς να έχει απαγγελθεί εναντίον τους κατηγορία. Πρόσφατα έκλειναν εκεί ανηλίκους 12 ως 16 ετών».
Αλλά το 1995, ο Ερυθρός Σταυρός κατάφερε να επισκεφθεί τη «μικρή κόλαση» και οι συνθήκες των κρατουμένων βελτιώθηκαν. Μπορούσαν πια να βγαίνουν από τα κελιά τους για περισσότερο από 10 λεπτά την ημέρα, να μιλάνε και να γελάνε: «Οι δεσμοφύλακες ήθελαν να μας εμποδίσουν, αλλά ο άνθρωπος έχει ανάγκη το γέλιο». Αφέθηκε ελεύθερη στις αρχές του μήνα. Στη Βηρυτό την υποδέχθηκαν ως ηρωίδα. Ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί της. Δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι επευφημούσαν επί δέκα λεπτά την «αρραβωνιαστικιά του Λιβάνου» σε μια πρόσφατη συγκέντρωση, στην οποία την εγκωμίασαν οι προκαθήμενοι τόσο των Μαρωνιτών όσο και των Σιιτών.
Επιστροφή στις φυλακές μετά την απελευθέρωσή της
Τελικά, την 1η Σεπτεμβρίου 1998, έπειτα από διεθνείς πιέσεις, αποφυλακίστηκε και παραδόθηκε στον Ερυθρό Σταυρό. Έκτοτε έζησε στο Παρίσι και στη Γαλλία και πλέον στη Γενεύη, όπου έχοντας παντρευτεί έναν Ελβετό υπήκοο έχει δημιουργήσει τη δική της οικογένεια και έχει αποκτήσει και δύο παιδιά.
Από την απελευθέρωσή της και έπειτα εργάζεται για την απελευθέρωση των Λιβανέζων που εξακολουθούν να κρατούνται παρανόμως στο Ισραήλ, καθώς και για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.
Στις αρχές του 2000 επέστρεψε στο χωριό της για πρώτη φορά μετά την αποφυλάκισή της, ενώ πριν επιστρέψει η Σόχα ξαναπήγε στις φυλακές Χιαμ, και αφού ο «Στρατός του Νοτίου Λιβάνου» είχε αποχωρήσει και είχε παρατήσει την πρώην «ζώνη ασφαλείας» και τις φυλακές.
«Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη δύναμη κατοχής και στους Λιβανέζους συνεργάτες της», έλεγε σε συνέντευξή της στη «Λιμπερασιόν».
«Αν το Ισραήλ δεν είχε βρει συνεργάτες, δεν θα μπορούσε να καταλάβει ένα κομμάτι του Λιβάνου επί 22 χρόνια και να σκοτώσει τόσους Λιβανέζους. Εκείνοι που υπηρέτησαν το Ισραήλ πρέπει να δικαστούν. Δεν πρέπει όμως να τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Υπήρχαν οι απλοί πολιτοφύλακες, οι δεσμοφύλακες, και υπήρχαν ακόμη εκείνοι που συνεργάστηκαν στενά με τις
ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, όπως οι εννιά υπεύθυνοι των ανακρίσεων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες πολέμου και δεν πρέπει να διαφύγουν της Δικαιοσύνης», είχε πει ακόμα.
Η ιστορία της έγινε ταινία
Το 2000 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Ανθεκτική» (Résistante) που αναφέρεται στα πρώτα της χρόνια αλλά και στα όσα πέρασε στη φυλακή. Το βιβλίο μεταφράστηκε το 2003 στα αγγλικά και στα αραβικά.
Το 2011 δημοσίευσε και δεύτερη αυτοβιογραφία με τίτλο που στα αραβικά μεταφράζεται «Ονερεύομαι ένα κελί από κερασιές». Την αυτοβιογραφία συνυπογράφει η Λιβανέζα δημοσιογράφος, Cosette Elias Ibrahim, που επίσης είχε φυλακιστεί στις 22 Μαΐου του 2000, όταν το Ισραήλ αποχώρησε από τον Λίβανο.
Κομμάτια από την ιστορία της Μπεσάρα έχουν μεταφερθεί στην οθόνη στην ταινία του 2010 «Incendies».
Πηγή: www.tanea.gr
