Της Κατερίνας Μιχαήλ
Μια από τις μεγαλύτερες απώλειες είναι στην πορεία της ζωής να ξεχάσεις τα όνειρα και τις ανάγκες σου. Εκείνα που σε συνόδευαν ίσως από παιδί εκείνες οι ανάγκες, που σε ωθούσαν κάθε φορά να παλεύεις, να βάζεις πείσμα και να μην καταθέτεις τα όπλα σου.
Τα “όχι” που δεν λες, τα να που είναι κομμένα και ραμμένα στα “θέλω” των υπολοίπων, ο χρόνος που δεν αφήνεις για εσένα όλα αυτά σου φουντώνουν το άγχος, την απογοήτευση, τη στενοχώρια, τη μοναξιά, τον φόβο…. Όλα αυτά τα συναισθήματα χρειάζονται διαχείριση γιατί η διαχείριση σου θα σου χαρίσει τον δρόμο να ακουμπήσεις εσένα. Είναι μια προίκα τα συναισθήματα κι ας μοιάζουν με αγριεμένες θάλασσες. Είναι η ευκαιρία πυο σου δίνει ο εαυτός σου να ξανασυνδεθείς μαζί του.
Κάπου έδω θα σου θυμήσω την ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα. Αυτού του τεράστιου ζώου που μπορεί να ξεριζώσει δέντρα με τη δύναμη του αλλά αφήνεται σε ένα τσίρκο να έιναι δεμένος με μια αλυσίδα που είναι σε ένα παλούκι ελάχιστα μπηγένος στο έδαφος. Ξέρεις γιατί;;; Γιατί όταν ήταν μικρός προσπάθησε πολύ να φύγει αλλά δεν τα κατάφερε…ώσπου μια μέρα (μοιραία για τη ζωή του), αφέθηκε στη μοίρα του και δεν ξανααμφισβήτησε ποτέ τη δύναμη του.
Προσπάθησε να ακούς τα συναισθήματα σου.
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
ΠΣΨΘ / ECP / EFTA
