Γράφει η Κατερίνα Μιχαήλ
Οι έφηβοι εξακολουθούν να θέλουν τα δύο θεμελιακά προαπαιτούμενα της θεωρίας της προσκόλλησης : την ελευθερία να εξερευνούν και μια σίγουρη βάση.
Πολλοί γονείς εντοπίζουν αναλογίες ανάμεσα στην εφηβεία και την έντονη τάση ανεξαρτησίας που εμφανίζεται μετά το βρεφικό στάδιο, όταν η προσκόλληση εκφράζεται με την ισορροπία ανάμεσα στην εξερεύνηση του κόσμου και την επιστροφή στο ασφαλές αραξοβόλι του σπιτιού, της άνεσης και της βοήθειας.
Το γονικό σας καθήκον είναι να προσφέρετε στο παιδί σας και τα δύο. Ενισχύστε την ανοιχτή επικοινωνία και τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων, τα δύο πιο σημαντικά εργαλεία πειθαρχίας για αυτήν την ηλικία.
Σεβαστείτε τα συναισθήματα των εφήβων και διαβεβαιώστε τους ότι θα τους βοηθάτε να επιλύουν τα προβλήματα τους χωρίς να τους τιμωρείτε για τα λάθη τους. Να είστε διαθέσιμοι όταν θα θελήσουν να ανοιχτούν και να μιλήσουν. Μείνετε πιστοί στη σχέση σας, ακόμα και εν μέσω συγκρούσεων.
Αν ο έφηβος γιος σας σας κλείνει για λίγο την πόρτα και αρνείται να σας μιλήσει, μην το παίρνετε προσωπικά.
(…) Μην ερμηνεύετε τη σύγκρουση σαν απόρριψη των αξιών σας ή προσωπική προσβολή. Είναι πολύ δελεαστικό να γυρίσουμε την πλάτη, νιώθοντας ότι μας έχουν απορρίψει. Συχνά η συμπεριφορά του εφήβου είναι απερισκεπτη, παράλογη και μας πληγώνει.
Οι μετωπιαίοι λοβοί του εγκεφάλου του εξακολουθούν να αναπτύσσονται. Η έδρα του σχεδιασμού και της επίγνωσης των συνεπειών στον εγκέφαλο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό διαμόρφωση.
Ο έφηβος μπορεί να μας πληγώνει παρά τη θέληση του. Και αυτό είναι παροδικό. (…) Μην προσπαθείτε να γίνετε φίλος με το παιδί σας – γίνετε ένας φιλικός γονιός.
Πειθαρχία χωρίς τιμωρία.
Judy Arnall
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Οικογενειακή Σύμβουλος
Θεραπεύτρια Ζευγαριών
Κοινωνιολόγος
