Γράφει η Κατερίνα Μιχαήλ
Κλάμα ή ή τάση να συγκρατεί κάποιος τα δάκρυα του χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Όταν τα συναισθήματα ενός ανθρώπου δεν εκφράζονται, τότε αυτά χεριτοερεύουν και ψάχνουν αφορμή για να αναδυθούν.
Δείχνει αποσυντονισμενη και μοιάζει σαν να έχει χάσει ιδιότητες που προηγουμένως κατείχε. Επίσης όλοι οι στόχοι μοιάζουν ανεφικτοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και τα μικρά φαίνονται σαν ένα βουνό που δεν μπορεί να ανέβει.
Ευερεθιστότητα και επιθετικοτητα που συνοδεύονται από ενοχές. Όταν η ψυχική υγεία χειροτερεύει οι άνθρωποι τείνουν να ξεσπουν σε μικρά πράγματα. Αφού ξεσπάσουν νιώθουν άσχημα και απολογούνται.
Κάνουν συνεχόμενα διαλείμματα για να πάνε στο μπάνιο ή σε ερμάρια τροφίμων ή στο ψυγείο. Το κάνουν στην προσπαθεια τους να αλλάξουν αυτό που σκέφτονται ή για να κλάψουν χωρίς να τους δει κάποιος.
Έχουν είτε ατημελητη εμφάνιση είτε ακαταστασία εκεί που δουλεύουν. Όταν κάποιος έχει χαμηλά επίπεδα ενέργειας δεν ασχολείται με την εμφάνιση ή με τον χώρο του γιατί αυτό που σκέφτεται είναι “ποιο είναι νόημα για το καθετι”.
Προσοχή. Μην κρίνετε τους ανθρώπους από αυτό που βλέπετε γιατί όσα βλέπετε μπορεί να έχουν διαφορετικό νόημα για τους ίδιους.
Να σε προσέχεις.
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Οικογενειακή Σύμβουλος
Θεραπεία Ζευγαριών
Κοινωνιολόγος
