Άννα Βίσση: «Θα ήθελα να κάνω μια ταινία»
Λίγες μέρες πριν από την επιστροφή της στη γενέτειρά της Κύπρο, η απόλυτη Ελληνίδα τραγουδίστρια μίλησε στο like.com.cy.
Πιστή fannatic από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η αγωνία και το άγχος στο πρώτο χτύπημα του τηλεφώνου είχαν αγγίξει κόκκινο μέχρι τη στιγμή που άκουσα ένα ζεστό και τραγουδιστό «Ναι» και όλα εξαφανίστηκαν. Δεν ξέρω πως, αλλά η συνέντευξη εξελίχθηκε σε μια ευχάριστη κουβέντα. Σαν δύο φίλες που αντάλλαζαν σκέψεις και απόψεις. Με την Άννα μιλήσαμε για τη ζωή, την οικογένεια της, για την «επανασύνδεση» με τη Δέσποινα Βανδή, για το «απωθημένο» της να κάνει μία ταινία και φυσικά, για τις τρεις μοναδικές εμφανίσεις που θα πραγματοποιήσει στο νησί μας τις επόμενες μέρες, στηρίζοντας για ακόμα μια φορά το Ίδρυμα «Σοφία για τα Παιδιά».
Από την Μαρία Πορφυρίου
Επιτέλους θα πούμε κι εμείς «ΑΜΗΝ» εδώ στην Κύπρο, μετά από ένα χρόνο αν δεν κάνω λάθος που είχαμε την ευκαιρία να σε απολαύσουμε ζωντανά στην τελευταία σου συναυλία στο νησί.
Ναι, επιστρέφουμε και πάλι με τρεις μοναδικές συναυλίες την Τρίτη 31 Αυγούστου στο Αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών στη Λευκωσία, την Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας και την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού.
Τρεις εμφανίσεις λοιπόν, οι οποίες είναι για τη στήριξη του Σοφία για τα Παιδιά. Ένα ίδρυμα, το οποίο στηρίζεις εδώ και αρκετά χρόνια.
Κάθε χρόνο γίνεται μία συναυλία στη Λευκωσία. Είναι πλέον «παράδοση» η σχέση αυτή και τα κονσέρτα. Έχουμε κάνει αρκετά και σε κλειστούς χώρους. Γενικά η σχέση μου με το Sofia Foundation είναι πολύ στενή, ιδιαίτερη και αγαπημένη.
Η περιοδεία ΑΜΗΝ είχε τεράστια επιτυχία με sold out συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Και σε καιρικές συνθήκες που δεν ευνοούσαν την κατάσταση εσύ με την μπάντα σου καταφέρατε να πραγματοποιήσετε μέχρι το τέλος διάφορες συναυλίες.
Αυτές είναι από τις συναυλίες που θα θυμάμαι για μια ζωή και από τις πιο ωραίες μου. Γιατί ναι μεν έβρεξε, ωστόσο δεν έφυγε ούτε ο κόσμος, ούτε εγώ. Εμένα μου έλεγαν συνέχεια στα ακουστικά μου πως πρέπει να σταματήσω. Αφού εξασφάλισα όμως ότι δεν ήταν επικίνδυνο αυτό για να συμβεί οποιοδήποτε ατύχημα, έτσι κι εγώ είπα πως γουστάρω να τελειώσω τη συναυλία. Ο κόσμος άνοιξε τις ομπρελίτσες του, κράταγα και εγώ μία ομπρέλα, μετά την παράτησα κι αυτή, μου άρεσε που βρεχόμουνα. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η φάση.
Φαντάζομαι επηρεάστηκε η περιοδεία λόγω της πανδημίας.
Σε σχέση με την επιτυχία της όχι. Σε σχέση με αυτό που θέλαμε να έχουμε και από τη μεριά του καλλιτέχνη και από τη μεριά του κόσμου, δηλαδή το να εκφράζεται ο κόσμος ελεύθερα, να μπορεί να γιορτάσει όρθιος, να χορέψει, αυτό το στερηθήκαμε και οι δύο. Αν και αυτό που πήρα ήταν πρωτόγνωρο, δεν μπορώ να πω ότι δεν το ευχαριστήθηκα. Ο κόσμος μου έδειξε ένα άλλο πάθος, από μια άλλη οπτική γωνία και πήρα και τον παλμό και το πάθος και την αγάπη.
Στις 25 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιήσεις και μια μεγάλη συναυλία στο Μονακό για πρώτη φορά.
Είναι μία άλλου είδους συναυλία αυτή, σε έναν υπέροχο χώρο στη σκηνή του Salle des Etoiles στο Μόντε Κάρλο. Μια συνεργασία που προέκυψε εντελώς τυχαία σε μία επίσκεψη που είχα κάνει στο Μονακό γιατί έχω κάποιους φίλους εκεί και στις βόλτες που έκανα πήγα και στην όπερα και η εταιρεία που διαχειρίζεται την όπερα και κάποιους άλλους χώρους μου πρότεινε να κάνουμε ένα κονσέρτο στη συγκεκριμένη σάλα του Salle des Etoiles. Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα του Πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να εκτιμήσω για το φιλανθρωπικό του έργο. Και επειδή γράφονται διάφορα για τις ψηλές τιμές των εισιτηρίων θα ήθελα να τονίσω πως μεγάλο μέρος των εσόδων θα δοθεί για περιβαλλοντικό σκοπό, στο Ίδρυμα «Prince Albert II of Monaco Foundation», στηρίζοντας την πρωτοβουλία του Monk Seal Alliance (MSA) που είναι αφιερωμένη στη διατήρηση και προστασία της μεσογειακής φώκιας. Οπότε η συναυλία έχει ένα περιβαλλοντικό σκοπό, αλλά επίσης ο κόσμος που μένει στο Μονακό έχει συνηθίσει σε διαφορετικές συνθήκες, αν θες να τις πούμε πιο «ακριβές».
Μετά από αυτό θα σε δούμε στη Θεσσαλονίκη;
Για το μετά δεν ξέρω σίγουρα. Τα μέτρα αλλάζουν κάθε εβδομάδα και ελπίζω να καταλήξουμε ως προς τα μέτρα και να γίνουν πιο συγκεκριμένα. Αυτή την εβδομάδα έχω ακούσει πως θα λειτουργήσουν οι εσωτερικοί χώροι μόνο για εμβολιασμένους, κάτι το οποίο με βρίσκει αρκετά σκεπτική και ανήσυχη. Δεν θέλω να τοποθετηθώ ούτε υπέρ ούτε κατά. Έχω εμβολιαστεί προσωπικά, αλλά δεν μπορώ να μη δω και το συνταγματικό δικαίωμα και όχι μόνο του κάθε ανθρώπου να μη θέλει να εμβολιαστεί υποχρεωτικά. Τώρα αν πρέπει κι εγώ να τραγουδήσω σε μέρη που είναι μόνο για εμβολιασμένους, θα είμαι ειλικρινής και θα πω πως θα το κάνω, γιατί πίσω από εμένα ζει πάρα πολύς κόσμος που έχει ανάγκη να δουλέψει.
Πάμε τώρα λίγο πίσω όπου φέτος είδαμε και το ιστορικό για όλους μας γεγονός της κοινής εμφάνισης με την Δέσποινα Βανδή.
Το λογικό ήτανε, έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, λέγονταν διάφορα. Είχαμε γίνει κάτι σαν Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός (γέλια). Στον καλλιτεχνικό χώρο δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πιστεύω στη μοναδικότητα των καλλιτεχνών. Τη Δέσποινα τη γνώρισα πρώτη φορά στο σπίτι του Νίκου Κοκλώνη. Αυτό το show που είδατε ήταν πολύ γλυκό ως και τρυφερό, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν αληθινό. Ήταν και δική μου πρόταση να συνεργαστούμε και να κάνουμε αυτό το ντουέτο. Η πρόταση του Νίκου (Κοκλώνη) ήταν να τραγουδήσω μόνη μου και είπα μιας και είμαι εκεί γιατί όχι. Γενικά δεν έχω ανταγωνιστικά αισθήματα και ποτέ δεν υπήρξα ανταγωνιστική στη δουλειά μου, αλλά ούτε και στη ζωή μου, ίσως ούτε και στους έρωτες μου, οπότε το είδα μια χαρά όλο και βγήκε πολύ χαριτωμένο γι’ αυτό και ο κόσμος το αγκάλιασε. Δείξαμε κιόλας ότι δεν συμβαίνει και τίποτε, μια χαρά είναι όλα και μπορούν να συμβούν τα πάντα.
Οπότε θα σας δούμε σε μια συνεργασία το χειμώνα φέτος, ισχύουν οι φήμες αυτές;
Μπορεί και να συμβεί, δεν το έχουμε αρνηθεί, το έχουμε συζητήσει αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες με βάση τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Διότι, θα χρειαστούμε σίγουρα ένα μεγάλο χώρο για τον κόσμο που θα θέλει να παρακολουθήσει το συγκεκριμένο show. Δεν το βλέπω να συμβαίνει φέτος με τις τελευταίες εξελίξεις της πανδημίας, ούτε εγώ αλλά ούτε και η Δέσποινα.
Πάμε λίγο τώρα στις στιγμές που μοιράστηκες μαζί μας φέτος με τα εγγόνια σου, τη Σοφία, τη μαμά σου. Ήταν όλες οι στιγμές μοναδικές και συγκινητικές για εμάς που σε παρακολουθούμε και ακόμη περισσότερο για εσάς που τις βιώνετε.
Δεν είναι απαραίτητα θέμα οικογένειας. Είναι θέμα σχέσεων. Τα γουστάρω τα εγγόνια μου, την αγαπώ την κόρη μου, την κάνω παρέα, ταιριάζουμε. Η μαμά μου είναι μια γυναίκα που είναι 90 χρονών και το μυαλό της είναι «ξουράφι», όπως λέμε στην Κύπρο. Έχει πλάκα η μάνα μου, αλλά είναι και πολύ έξυπνη γυναίκα. Ακόμα την ενδιαφέρει πως τραγουδάω, που τραγουδάω, τι φοράω, τι θα κάνω, πως το κάνω. Για εμένα η μητέρα μου είναι ένα σύμβολο ανθρώπου με θέληση και αποφασιστικότητα, γιατί όταν ήμουνα 15 χρονών αν δεν με σήκωνε να με φέρει στην Ελλάδα να υπογράψω συμβόλαιο, τι να σου πω, τραγουδίστρια πιστεύω θα γινόμουνα πάλι (γέλια), αλλά το πρώτο σπρώξιμο μου το έδωσε η μητέρα μου.
Πάντως, αυτή η πίστη και το πείσμα μεταφέρθηκαν και σε εσένα γιατί εδώ και 50 χρόνια είσαι αδιάλλακτη στον χρόνο, με το ίδιος πάθος και την ίδια ενέργεια. Να μιλήσουμε λίγο και για τα εγγόνια σου. Αντιλαμβάνονται ο Νίκος και ο Νέστωρας πως έχουν μια διάσημη γιαγιά;
Όσο μπορεί να αντιληφθεί ένα μωρό 8 χρονών ή και 5 που είναι ο άλλος τι σημαίνει ο superstar γι’ αυτούς. Για παράδειγμα, γι ‘αυτούς superstar είναι ο Super Siah, ένα έγχρωμο παιδάκι που τραγουδάει rap και είναι ο αγαπημένος τους μικρός καλλιτέχνης από την Αμερική και με ρωτάνε είσαι τόσο διάσημη όσο ο Super Siah; Έτσι καταλαβαίνουν ότι είμαι διάσημη. Πολλές φορές με τρολάρουν κιόλας και μου λένε «hello, goodmorning Anna Vissi». Με κοροϊδεύουν βασικά. Τώρα ο πιο μεγάλος είναι πιο γλυκός. Όταν ήρθε σε μια πρόσφατη συναυλία μου, κάθισε μαζί με άλλα 20 παιδιά και παρακολούθησε όλο το πρόγραμμα και το χάρηκε τόσο πολύ που είπε στον πατέρα του πως θέλει να γυρίσει πίσω ο χρόνος για να δει ξανά το κονσέρτο της γιαγιάς. Εκεί συγκινήθηκα πάρα πολύ και τραγούδησα το «Δώδεκα», ενώ τον είχα στην αγκαλιά μου. Είναι περήφανος και παρακολουθεί με σεβασμό κι αυτό με τρελαίνει.
Πως αντιμετωπίσατε την απόσταση τώρα με την πανδημία;
Ευτυχώς που υπάρχει το facetime και τους έβλεπα καθημερινά σχεδόν, οπόταν μπορούσαν και αυτοί να μου μιλήσουν. Αν και τα παιδιά, ειδικά αυτής της ηλικίας, τώρα με τη γιαγιά τους θα μιλάνε; Με τους φίλους τους θέλουν να μιλάνε και να παίζουν με τα παιχνίδια τους. Η επαφή μας συμβαίνει από κοντά και εφόσον θέλουν. Κι αυτό το σέβομαι και το καταλαβαίνω. Αν και πολλές φορές μου λένε πως δεν μοιάζω με γιαγιά.
Καθόλου δεν μοιάζεις με γιαγιά.
(γέλια) Έχει αλλάξει ο κόσμος Μαρία μου, πολλοί άνθρωποι και πολλές γυναίκες στη δική μου ηλικία, είναι μοντέρνες γυναίκες, διαχειρίζονται καλά τον χρόνο και δεν έχει να κάνει με την κρέμα που θα βάλεις ή την πλαστική που θα κάνεις. Έχει να κάνει με το πώς νιώθει το μέσα σου. Στη δική μου περίπτωση, ξέρω πως έχουν περάσει πάρα πολλά από πάνω μου, αλλά όλα τα βλέπω σαν επεκτάσεις ωραίες, πράγματα που μου συμβαίνουν και χαίρομαι που μου συμβαίνουν. Αυτό που λέω είναι πως και βέβαια θα μεγαλώσω, αλλά δεν κοιτάω το μέλλον σαν ένα τείχος για μένα. Όχι, κοιτάω σήμερα ότι ο ουρανός είναι ανοικτός και πάμε να τον κατακτήσουμε.
50 χρόνια στο χώρο του τραγουδιού. Δικαίως έχεις το τίτλο της απόλυτης Ελληνίδας σταρ. Νιώθεις πως υπάρχει κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα και θα ήθελες να το κάνεις;
Το έχω σκεφτεί αυτό πολλές φορές. Σαφώς στα πράγματα που έχω κάνει θα ήθελα να κάνω κι άλλα και διαφορετικά μέσα στους τομείς που κινούμαι. Κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ είναι μια ταινία που όλο μου λένε, ωστόσο δεν είναι και το ευκολότερο. Θα ήθελα να κάνω μια ταινία, αλλά δεν ξέρω τι ταινία θα είναι αυτή. Γενικά όμως το φλερτάρω αυτό το σενάριο.
Η ενέργειά σου όταν είσαι στη σκηνή είναι κάτι μοναδικό. Για εμάς πλέον δεν είναι θέμα διασκέδασης οι ζωντανές εμφάνισες σου, αλλά μια εμπειρία που ο κάθε άνθρωπος που ξέρει να εκτιμά την μουσική πρέπει να ζήσει. Πώς το καταφέρνεις αυτό;
Πάρα πολύ ωραίο αυτό που λες. Να σου πω όμως κάτι, βγάζω στον καθένα τα συναισθήματα που ήδη έχει. Πιστεύω πως έρχονται να με ακούσουν άνθρωποι που θέλουν να αισθανθούν κάτι παραπάνω, ότι παίρνουν αυτό που τους δίνω, μου το δίνουν πίσω και τους το ξαναδίνω και πάει λέγοντας. Άρα είναι μία ανταλλαγή ενέργειας. Δεν είναι μόνο δική μου υπόθεση. Είναι και του κόσμου, αλλά και των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι. Η μπάντα μου είναι μια «τρελή» μπάντα κι αυτοί με κάνουν ακόμα καλύτερη. Οι συνεργάτες που διαλέγω θέλω να είναι πραγματικά ταλαντούχοι και να έχουν όρεξη να παίζουν. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δουλεύουν για τα λεφτά. Μου αρέσουν οι αρχηγοί, οι αυθόρμητοι, οι άνθρωποι με χιούμορ και οι άνθρωποι με πρωτοβουλία και αυτοπεποίθησή. Μου αρέσει οι καλλιτέχνες να διακατέχονται από νεανική όρεξη. Ό,τι ηλικία και αν είσαι, η νεανικότητα είναι αυτή που θα σε κρατήσει κεφάτο, ζωντανό και νέο.
Πολύ ωραίο αυτό που είπες. Δεν θέλω να σε κρατήσω άλλο γιατί πέρασε κιόλας ένα μισάωρο χωρίς να το καταλάβω. Θα ήθελα να κλείσω με μια αναφορά στις συναυλίες που θα δούμε τις επόμενες μέρες. Τι να περιμένουμε;
Τα πάντα. Αρκεί να θέλετε τα πάντα. Όσο μου ζητάει ο κόσμος τόσο θέλω να δίνω.
Πηγή: like.philenews.com
