Home ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ “Τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς”
“Τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς”

“Τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς”

Του Αντρέα Πολυκάρπου 

Υπάρχουν άνθρωποι που οραματίστηκαν κάποτε έναν κόσμο διαφορετικό όπου το δίκαιο των λαών θα μπορούσε να ανέβει πέρα από τις βουλές των εκάστοτε αυτοκρατόρων και των αυταρχικών εξουσιών. Άνθρωποι που δεν θέλησαν να ακολουθήσουν το δρόμο των βασικών ανθρώπινων ενστίκτων περί της προσωπικής, βιολογικής ασφάλειας και συνέχειας των ειδών.

Άνθρωποι που τέθηκαν στην υπηρεσία των ιδεών, της ιδεολογίας και του δικαίου όπως το όρισε η ανθρωπότητα η ίδια μέσα από αγώνες και μνημειώδεις αντιστάσεις για μιαν έννοια που καλείται πατρίδα.

Ο Αισχύλος παρά τα τόσα σπουδαία που πρόσφερε στην ανθρωπότητα στο μνήμα του ήθελε να γράψουν μονάχα ότι υπήρξε Μαραθωνομάχος θεωρώντας ως μεγαλύτερο επίτευγμα του τη συμμετοχή του στις μάχες υπέρ της πατρίδας. Για αυτό και στο μνήμα του γράφτηκε:

«Το γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο

κρύβει νεκρό το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια·

την άξια νιότη του θα πει του Μαραθώνα το άλσος

κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.»

Γρηγόρης Αυξεντίου

Ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους υπήρξε και ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση της Επαρχίας Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου  του 1928 και έμελλε να γράψει μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του ελληνισμού της Κύπρου.

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο και μετέβη στην Ελλάδα για να καταταχθεί στον ελληνικό στρατό και στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού. Απολύθηκε από το στρατό με το βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού και υπηρέτησε στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα  επιστρέφοντας στην Κύπρο το 1952.

ΕΟΚΑ

Γίνεται μέλος της ΕΟΚΑ και έχει τις πρώτες του επαφές με τον αρχηγό της οργάνωσης Γεώργιο Γρίβα από τον Ιανουάριο του 1955.

Με τα ψευδώνυμα:  «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίαντας», «Άρης», «Μάστρος», «Ανταίος» και «Ζώτος» υπηρέτησε αρχικά ως Τομεάρχης Αμμοχώστου ενώ αργότερα μετατέθηκε στην Κερύνεια όπου και υπηρέτησε επίσης ως Τομεάρχης.

Από το Δεκέμβριο του 1955 υπηρέτησε την ΕΟΚΑ και τον απελευθερωτικό αγώνα ως Τομεάρχης Πιτσιλιάς μέχρι τον ηρωικό του θάνατο στις 3 Μαρτίου 1957.

Υπαρχηγός

Ο Αυξεντίου λόγω των στρατιωτικών αλλά και ηγετικών του ικανοτήτων πήρε τη θέση του υπαρχηγού της απελευθερωτικής οργάνωσης της Ε.Ο.Κ.Α. με τους Άγγλους να κάνουν απέλπιδες προσπάθειες για τη σύλληψη του. γνώριζαν ότι ο Αυξεντίου ήταν το δυνατό χαρτί για την απελευθέρωση, την αυτοδιάθεση της νήσου και την πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα.

Τον επικήρυξαν, μάλιστα, με το τεράστιο ποσό των 5 χιλιάδων λιρών σε μιαν προσπάθεια να βρουν τους «απαραίτητους» συνεργάτες που θα τον κατέδιδαν θέτοντας σε κίνδυνο το αίτημα της ελευθερίας και της Ένωσης.

Ο Αυξεντίου άλλαζε συνεχώς περιοχές δράσης και μεταμφιέσεις ξεφεύγοντας από τους Βρετανούς αποικιοκράτες οι οποίοι ενέτειναν τις προσπάθειες εύρεσης του.

Η προδοσία και ο θάνατος

Στις 3 Μαρτίου 1957 ο «απαραίτητος» συνεργάτης των Βρετανών κατέδωσε τον Αυξεντίου που βρισκόταν στο κρησφύγετο του στα βουνά του Μαχαιρά.

Οι Βρετανοί περικύκλωσαν το κρησφύγετο και μετά από μεγάλη και πολύωρη μάχη και αφού έχασαν αρκετούς στρατιώτες πήραν την απόφαση να τον κάψουν ζωντανό. Έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και ανέμεναν το τέλος.

Ο Αυξεντίου δεν παραδόθηκε ποτέ. Μέχρι την τελευταία στιγμή παρέμεινε στο κρησφύγετο του και κάηκε από τις φλόγες των Βρετανών.

Τα απομεινάρια του καμένου σώματος του τάφηκαν στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας.

Οι απώλειες των Βρετανών στη μάχη με τον Αυξεντίου ήταν πάρα πολλές αφού στις 10 περίπου ώρες που κράτησε η προσπάθεια τους να τον συλλάβουν έχασαν πάνω από 40 στρατιώτες με τον Αυξεντίου και τους συναγωνιστές του να σκορπούν τον τρόμο στους αποικιοκράτες.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο ανθυπολοχαγός Μίντλεττον- επικεφαλής της άνανδρης επίθεσης- ζητούσε συνεχώς ενισχύσεις ακόμα και όταν παραδόθηκαν οι τέσσερις συναγωνιστές του Αυξεντίου.

Ο ίδιος παρέμεινε μόνος του στο κρησφύγετο απαντώντας στις προτροπές των Άγγλων με το «Μολών λαβέ» που θα έμελλε να είναι και η τελευταία του φράση πριν περάσει στο πάνθεον των ηρώων της ανθρωπότητας…

 

Send this to a friend