Γράφει η Κατερίνα Μιχαήλ
Πολλές φορές ακούω τις ανησυχίες , τους φόβους, τα άγχη και τις ενοχές των γονιών που έρχονται στο γραφείο μου. Ερωτήσεις του τύπου “Τι έκανα και το παιδί μου κάνει αυτό” ή “Τι δεν έκανα “.
Άλλες φορές ακούω γονείς να κουβαλούν την ντροπή λέγοντας μου “Δεν ξέρω που εφταιξα, όλοι μου λεν πως εγώ φταίω. Είναι το παιδί μου τι να κάνω;”. Και κάποιες άλλες φορές έρχονται με συμπτώματα του παιδιού που δεν μπορούν να εξηγήσουν λέγοντας “τα προσπάθησα όλα, δεν έμεινε τίποτε άλλο “.
Αδιαμφισβήτητα στις μέρες μας η Συμβουλευτική Γονέων παίζει έναν από τους κυρίαρχους ρόλους στο μεγάλωμα των παιδιών. Όμως ένα μεγάλο ζήτημα θεωρείται για εμένα προσωπικά το σημαντικότερο.
Πως στις μέρες μας ένας γονιός ο οποίος δουλεύει, τρέχει να προλάβει σπίτι, παιδιά, κοινωνικές και οικονομικές υποχρεώσεις θα καταφέρει να έχει ακόμη έναν οδηγό συμβούλων που είναι must να ακολουθήσει;
Λοιπόν, το σωσίβιο ενός γονιού είναι η αυτοφροντίδα του. Λίγος χρόνος και χώρος για τον εαυτό του που να του επιτρέπεται να είναι ο εαυτός του.
Για τον καθένα η αυτοφροντίδα σημαίνει κάτι διαφορετικό άρα δεν μπορούσε να ήταν ένας κατάλογος ή 3-5 πράγματα και να διαλέξεις. Αυτοφροντίδα σημαίνει να κάμω κάτι και να μου αρέσει ο εαυτός μου.
Έτσι λοιπόν να θυμάσαι γονιέ: από ένα άδειο ποτήρι δεν έχει να πιει κανένας. Φρόντισε το ποτήρι σου. Φρόντισε πριν ακούσεις συμβουλές να έχεις ένα ποτήρι όσο πιο καλά γεμάτο γίνεται.
♥ Να σε προσέχεις!!
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
Οικογενειακή Σύμβουλος
Θεραπεύτρια Ζευγαριών
Σύμβουλος Γονέων
