Η απώλεια παιδιού είναι πάντα σοκαριστική, γεμάτη συναισθήματα οδύνης, θυμού, θλίψης, πόνου . Είναι κάπου εκεί που η φυσική συνέχεια των πραγμάτων καταντά αφύσικη, αφού αντί τα παιδιά να αποχαιρετούν τους γονείς συμβαίνει το αντίστροφο. Όλες οι προσδοκίες και τα όνειρα βρίσκονται μεταξύ εφιάλτη και χάους. Είναι στιγμές που τα λόγια δεν βρίσκουν λέξεις και εξηγήσεις δεν υπάρχουν…χρειάζεται μόνο επεξεργασία συναισθημάτων και σκέψεων και η δημιουργία μιας διαφορετικής σχέσης.
Στο επάγγελμα μου ήρθα πολλές φορές με αυτό το δύσκολο κομμάτι απώλειας. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα της Φρανσουάζ Ντολτό:
“Αν, όμως, καταλάβουμε ότι, όποιος κι αν ο αποχωρισμός, υπάρχει πάντα επικοινωνία με τα αγαπημένα πρόσωπα, μεταξύ προσώπων που ένιωσαν αμοιβαία αγάπη – τότε η επικοινωνία συνεχίζεται, τουλάχιστον από τη μεριά του ζωντανού. Ίσως να απατάται, αλλά συνεχίζεται. Κι όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά, αν αυτός που επιζεί έδωσε πραγματικά σε εκείνον ή εκείνη που αγαπούσε το δικαίωμα να πεθάνει, το γεγονός αυτός κάνει να αναβλύζει μέσα του μια δύναμη, η οποία προέρχεται από την πίστη ότι η ζωή ήταν γενναιόδωρη γιατί χάρισε στον επιζώντα την ευτυχία να αγαπήσει το πρόσωπο που κάποτε ήταν ζωντανό και μπορεί τώρα να εξακολουθεί να το σκέφτεται με αγάπη, χωρίς να ξέρει που βρίσκεται, γνωρίζοντας ότι έχει πάει στον τόπο που μας περιμένει όλους μας. Απλώς, εκείνος (εκείνη) έφυγε πριν από μας. Και να του δίνουμε αυτή την ελευθερία, να του δίνουμε αυτό το δικαίωμα να φύγει νωρίτερα…”
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Συμβουλευτική Ζευγαριών, Συμβουλευτική Γονέων, Ψυχοθεραπεία Παιδιών και Εφήβων, EFTA / ECP
Λάρνακα – Λευκωσία
Τηλ.96409488 Facebook Page: Katerina Michael
