Γράφει ο Χρυσοβαλάντης Λουκά
Για πάνω από μια δεκαετία τα άτομα με αναπηρίες, αναμένουν την πολυπόθητη ενιαία νομοθεσία, ώστε να απεγκλωβιστούν από την καταχρηστική νομοθεσία του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, που ψηφίστηκε το 2014.
Το 2011 η Κυπριακή Δημοκρατία κύρωσε την σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με Αναπηρίες θέτοντας τις βάσεις για την εγγενή αξιοπρέπεια, την διαβίωση και την αυτονομία που πρέπει να διέπει την Κυπριακή Νομοθεσία.
Η ευθυγράμμιση με την συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών κάθε άλλο πάρα γίνεται σεβαστή από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Αναπηρία περνάει διαμέσου της φτώχειας με την νομοθεσία του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος να θέτει ως ανώτατο όριο καταθέσεων τις 20.000 ευρώ για ένα άτομο με Αναπηρία και περιουσία 100 χιλιάδες ευρώ δημιουργώντας Ανάπηρους δυο ταχυτήτων.
Χιλιάδες Αμεα βρίσκονται εκτός του συστήματος πρόνοιας λόγω εισοδηματικών κυρίως κριτηρίων. Για να είσαι δικαιούχος επιδόματος φροντίδας ή και επιχορήγησης ενοικίου πρέπει να καταστείς πρώτα δικαιούχος του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος το οποίο είναι συνδεδεμένο με το αναπηρικό επίδομα. Αν δεν καταστείς δικαιούχος Ελάχιστου Εγγυημένου εισοδήματος αυτομάτως χάνονται όλα τα πιο πάνω.
Η λογική εξίσωσης των άνεργων ατόμων που λαμβάνουν μόνο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα με άτομα που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και που είναι πιστοποιημένα από το κράτος ως άτομα με σοβαρή αναπηρία, κάθε άλλο πάρα κολακευτικό, είναι για το σύστημα πρόνοιας που εφαρμόζεται στον τόπο μας. Επιπρόσθετα η αναπηρία διαιρείται σε υποκατηγορίες ήπια, μέτρια, σοβαρή και ολική σύμφωνα με την νομοθεσία.
Η πρόνοια της νομοθεσίας ορίζει ότι μόνο τα άτομα με σοβαρή ή ολική αναπηρία καθίστανται δικαιούχοι του Ελάχιστου Εγγυημένου-Αναπηρικού Επιδόματος εκθέτοντας τα άτομα με Αναπηρίες τα οποία κρίνονται από το ιατροσυμβούλιο του Τμήματος κοινωνικής ενσωμάτωσης ως άτομα με ήπια ή μέτρια αναπηρία στον κίνδυνο να παραμείνουν ολομόναχα χωρίς την βασική κρατική στήριξη.
Η ομπρέλα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος συμπεριλαμβάνει τόσο τα χρόνιά άνεργα άτομα που είναι ικανά για εργασία όσο και τα άτομα που είναι πιστοποιημένα με σοβαρή αναπηρία προνοώντας ελαφριές διαφοροποιήσεις όσο αφορά την δεύτερη ομάδα.
Πρόσφατα στην κοινοβουλευτική επιτροπή πρόνοιας σε συζήτηση για την νομοθεσία του βουλευτή Ανδρέα Αποστόλου που αφορά των μη συνυπολογισμό των εισοδημάτων του/της συζύγου και των τέκνων η θέση του Υφυπουργείου Πρόνοιας ήταν επιεικώς απαράδεκτη.
Η συγκεκριμένη πρόταση υιοθετήθηκε μερικώς από το Υφυπουργείο πρόνοιας το οποίο κοστολόγησε την συγκεκριμένη πρόταση αποδεχόμενο το άτομο με Αναπηρία να λαμβάνει μόνο τα 368 ευρώ που ισοδυναμούν με το Αναπηρικό Επίδομα και τόνισε εμφαντικά ότι θα στοιχίσει στο κράτος 22 εκατομμύρια ευρώ. Το ελάχιστο Εγγυημένο -Αναπηρικό Επίδομα αποκόπτεται εφόσον ο/η σύζυγος του ατόμου με Αναπηρία λαμβάνει μισθό περίπου 1000 ευρώ. Το κόστος διαβίωσης του Ατόμου με Αναπηρία μεταφέρεται στην οικογένειά και στα τέκνα καθιστώντας ουσιαστικά το άτομο εξαρτώμενο από το οικογενειακό εισόδημα.
Στην ουσία μιλάμε για ένα κράτος πρόνοιας το οποίο υποσκελίζει την ανθρώπινη ζωή και βιάζει την κοινή λογική. Τα ερωτήματα που τίθενται στο καθένα από εμάς γιατί όλοι είμαστε εν δυνάμει άτομα με Αναπηρία εφόσον η ζωή είναι απρόβλεπτη…. είναι βασανιστικά.
Πως μπορεί ένα άτομο με σοβαρά προβλήματα υγείας να ζήσει μια οικογένεια με 368 ευρώ εισόδημα…. εφόσον ο/η σύζυγος λαμβάνει ένα μισθό της τάξεως των 1000 ευρώ περίπου…
Το κράτος απλόχερα διοχετεύει χρήματα εκεί που θέλει…όπου θέλει…και πολλές φορές εκεί που δεν πρέπει. Η στήριξη των ασθενέστερων τάξεων και ειδικότερα ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και τους καθιστούν δυσκολότερη την εργοδότηση τους στην ανοικτή αγορά εργασίας έπρεπε να είναι πρωταρχικό μέλημα του κράτους πρόνοιας.
Οι πολλαπλές συντάξεις…το 1,5 τοις εκατό αυξήσεις στον δημόσιο τομέα ακόμη και στις υψηλά αμειβόμενες κλίμακες Α 15-16 και δεν αναφέρομαι στις χαμηλά αμειβόμενες κλίμακες …θα στοιχίσει στο κράτος 40 εκατομμύρια περίπου ετησίως. Η στήριξη όμως των ασθενέστερων τάξεων, μονογονεϊκών οικογενειών, ατόμων με Αναπηρία αποτελούν δευτερεύοντα ζητήματα για την κυβέρνηση.
Οι εξαγγελίες του προέδρου πριν από ένα χρόνο για αποσύνδεση του Αναπηρικού Επιδόματος από τον νόμο του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος παραμένουν στο συρτάρι ή καλύτερα ήταν κενού περιεχομένου. Η πρόταση του Ανδρέα Αποστόλου και οι αντιδράσεις και οι θέσεις που ακούστηκαν στην συνεδρία ουσιαστικά απέδειξαν στην πράξη ότι πλέον η ανθρώπινη ζωή μετριέται με το χρήμα και η ανθρώπινη υπόσταση τίθεται στο περιθώριο….Ο άνθρωπος πλέον παύει να υπάρχει…και η λογική των αριθμών είναι το κυρίαρχο αφήγημα της κρατικής μηχανής….Δυστυχώς η πολυαναμενόμενη ενιαία νομοθεσία εάν στηρίζεται στην λογική των αριθμών όπως είναι η νομοθεσία του Ελάχιστου Εγγυημένου- Αναπηρικού επιδόματος…θα είναι απλά μια νομοθεσία βαφτισμένη με άλλο όνομα….
Όταν αναφερόμαστε για μια ενιαία νομοθεσία για τα άτομα Αναπηρία μιλάμε για μια νομοθεσία που θα έχει ως κέντρο άνθρωπο….
Όταν μιλάμε για μια ενιαία νομοθεσία μιλάμε για μια νομοθεσία βασισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα…
Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ ως πολίτης αυτού τόπου…
Όταν μιλάμε για κοινωνικό συμβόλαιο Πρόεδρε…μιλάμε στην πράξη….
Και όταν στην Κύπρο του σήμερα μιλάμε για το υπάρχον κράτος πρόνοιας…μιλάμε για ένα κράτος παράνοιας….
