Γράφει η Θεοδοσία Αποστόλου
Να πηγαίνεις με τα ανήλικα σου παιδία στο γήπεδο για να δείτε όλοι μαζί, σαν οικογένεια την ομάδα σας, και να κάθεται απο τύχη και μόνο η κροτίδα στο πίσω κάθισμα. Και δεν είναι έργο που δεν έχουμε ξανά δεί. Παλία ταινία θρίλερ με πολλούς κύκλους.
Έχουμε ζήσει στη Λάρνακα το περιστατικό με τον νεαρό Ευριπίδη τον οποίο έκαψαν κυριολεκτικά έξω απο το “Αντώνης Παπαδόπουλος” και απο τότε και μόνο θα έπρεπε να είχε μπεί το μαχαίρι στο κόκκαλο. Και πολλά άλλα.
Σοφή η απόφαση της κυβερνήσης για απαγόρευση των φιλάθλων της αντίπαλης ομάδας στα παιχνίδια αλλά ξανά καταλήγουμε στο ένα και αυτό κυπριακό φαινόμενο:
Πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε. Και αν πάθουμε η μνήμη μας κρατά για λίγο.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του πατέρα του 6χρονου κοριτσιού, η μικρή ξέσπασε σε λυγμούς και έζησε στιγμές τρομοκρατίας για ένα λόγο που ισώς να μην καταφέρουν ποτέ να της εξηγήσουν.
Τώρα που ξεσπάσατε τα ψυχολογικά στα γήπεδα και ρημάξατε την παιδική αθωότητα πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τις πράξεις σας.
