Home ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ Ο φόρος θεάματος γονατίζει τον πολιτισμό – Φωνές από τους διοργανωτές εκδηλώσεων για έναν νόμο που χρονίζει
Ο φόρος θεάματος γονατίζει τον πολιτισμό – Φωνές από τους διοργανωτές εκδηλώσεων για έναν νόμο που χρονίζει

Ο φόρος θεάματος γονατίζει τον πολιτισμό – Φωνές από τους διοργανωτές εκδηλώσεων για έναν νόμο που χρονίζει

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου επιβάλλεται φόρος θεάματος στο εισιτήριο για παραστάσεις σχολών χορού ή θεάτρου που είναι καθαρά συμβολικό για να καλυφθούν τα έξοδα.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος του πολιτισμού, και δη οι διοργανωτές διαφόρων πολιτιστικών εκδηλώσεων, είναι ο φόρος θεάματος. Ο φόρος αυτός κυμαίνεται μεταξύ του 5-10% της τιμής του εισιτηρίου.

Πρόκειται για μια πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία της Κύπρου -και ας ευαγγελίζονται οι διάφοροι ότι «είμαστε Ευρωπαίοι»- η οποία υπάρχει από τον καιρό της αποικιοκρατίας και της παρουσίας των Βρετανών στην Κύπρο. Σήμερα, η Κύπρος επιμένει να επιβάλλει φόρο θεάματος σε μια σειρά από εκδηλώσεις, κυρίως πολιτιστικές, με τις αθλητικές όμως να μην ξεφεύγουν. Ο φόρος θεάματος εισπράττεται από τους οικείους δήμους, ενώ μια πρόσφατη αλλαγή στους κανονισμούς «περί κοινοτήτων νόμων» φαίνεται ότι επιτρέπει την επιβολή φόρου θεάματος πλέον και από τα κοινοτικά συμβούλια, με την κοινότητα Επισκοπής να κάνει την αρχή με το Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, όπου αναμένεται η ρύθμιση των κανονισμών επιβολής του φόρου μαζί με το Υπουργείο Εσωτερικών. Με αφορμή την αλλαγή αυτή, άνοιξε εκ νέου η συζήτηση για τη σημασία και τον ρόλο αυτού του φόρου στον ήδη ταλαιπωρημένο χώρο του πολιτισμού.

Σε επιστολή του προς τον υπουργό Εσωτερικών, ο γνωστός παραγωγός πολιτιστικών εκδηλώσεων Μάριος Παπαδόπουλος, θέτει μια σειρά από ερωτήματα προς τον αρμόδιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπουργό, σχετικά με τη σημασία και προέλευση του φόρου. Επιπλέον, στην επιστολή γίνεται ειδική αναφορά στην περίπτωση του Κουρίου, όπου ο κ. Παπαδόπουλος εξηγεί αναλυτικά στον υπουργό ποια έξοδα χρειάζονται για να γίνει μια καλλιτεχνική εκδήλωση στο Αρχαίο Κούριο, με μερικά από αυτά να προκαλούν δικαιολογημένα απορίες. Ο συνολικός λογαριασμός ανέρχεται στα 3.900 ευρώ και στο ποσό αυτό δεν υπολογίζονται οι αμοιβές των καλλιτεχνών, τα έξοδα για ήχο και φώτα, ο φόρος εισοδήματος των καλλιτεχνών, ο φόρος εισοδήματος της εταιρείας, ενώ με την τελευταία αλλαγή προστίθεται και ο φόρος θεάματος. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, για μια παράσταση στο Αρχαίο Κούριο υπάρχουν έξοδα για ενοίκιο (1.600 ευρώ!), στα οποία δεν περιλαμβάνονται η ταξιθεσία, η καθαριότητα και ο ηλεκτρισμός, ενώ στον λογαριασμό προστίθενται τα έξοδα για καμαρίνια, καθώς τα υπάρχοντα αρκούν για μόλις έξι άτομα. Επιπλέον, έξοδα πληρώνει κάποιος στις Βρετανικές Βάσεις για τη ρύθμιση της τροχαίας κίνησης, καθώς και άλλα για τα λεωφορεία που μεταφέρουν τον κόσμο προς το θέατρο, αφού δεν υπάρχει ικανοποιητικός χώρος στάθμευσης. Αποκορύφωμα το ζήτημα της στάθμευσης, με τους διοργανωτές να πληρώνουν 300 ευρώ στην εκκλησία της Επισκοπής -για ένα βράδυ- για τη χρήση ενός χωραφιού που χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης, ο οποίος σημειωτέον δεν έχει καμία άδεια χρήσης ως πάρκινγκ, αλλά είναι ένα απλό χωράφι.

Η επιστολή, με ημερομηνία 20 Ιουλίου, μέχρι στιγμής δεν έλαβε καμία απάντηση από τον υπουργό, ενώ έχει κοινοποιηθεί και σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Όπως καταληκτικά αναφέρεται στην επιστολή, η εταιρεία του κ. Παπαδόπουλου, αν και διοργανώνει πολλές εκδηλώσεις στο Αρχαίο Κούριο, προτίθεται να μην συνεχίσει με άλλες εκδηλώσεις, καθώς το κόστος είναι δυσβάστακτο. Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλοι παραγωγοί, αφού τα έξοδα κρίνονται υπερβολικά, ενώ το εξωφρενικό είναι ότι ο φόρος θεάματος δεν επιβάλλεται επί των κερδών αλλά επί του τζίρου, με αποτέλεσμα πολλές φορές μια εκδήλωση να σημειώνει μόνο έξοδα, αλλά να πρέπει να πληρώσει φόρο θεάματος, εκτός των άλλων.

Το πλέον παράλογο της υπόθεσης φόρος θεάματος είναι πως εισπράττεται από τους δήμους, οι οποίοι είναι παράλληλα στις πλείστες των περιπτώσεων και οι ιδιοκτήτες των χώρων εκδηλώσεων. Για παράδειγμα, στο Κηποθέατρο Λεμεσού, ο δήμος, πέρα από το ενοίκιο του χώρου εισπράττει και από τον φόρο θεάματος. Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί, είναι οι δωρεάν θέσεις για όλο το δημοτικό συμβούλιο σε κάθε εκδήλωση στον χώρο, οι οποίες ενίοτε δεν χρησιμοποιούνται καν από τους ίδιους και αριθμούν τα 56 άτομα στις μπροστινές καρέκλες! Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, αρκετοί δήμοι της Κύπρου δεν εισπράττουν καθόλου αυτόν τον φόρο και δεν έχουν καμία διαδικασία επιβολής του, γεγονός που ίσως όμως είναι και παράνομο, όσο περίεργο κι αν φαίνεται.

 

4291201967148047 18-1

Πίνακας που έδωσε ο υπουργός Εσωτερικών μετά από κοινοβουλευτική ερώτηση του Χρύση Παντελίδη σχετικά με το πόσα εισπράττει κάθε δήμος τα τελευταία χρόνια. Όσοι δεν φαίνονται, δεν εισπράττουν.

 

Επιλεκτικά

Ενώ φαινομενικά θέαμα υπάρχει και σε άλλους χώρους, η είσπραξη του φόρου θεάματος γίνεται επιλεκτικά, αφού δεν αφορά τα κέντρα αναψυχής. Δηλαδή, αν ένας καλλιτέχνης τραγουδά το ένα βράδυ σε ένα θέατρο επιβάλλεται φόρος θεάματος, ενώ αν το επόμενο είναι σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης ή σε ένα ξενοδοχείο, δεν επιβάλλεται φόρος, ενώ φυσικά δεν λαμβάνονται υπόψη τα πανάκριβα πάρτι και οι πριβέ παρουσίες. Ερώτημα υπάρχει και στο τι γίνεται σε διάφορους γάμους, όπου έγινε της μόδας η κάθοδος τραγουδιστών για ιδιωτικές συναυλίες. Ο ίδιος φόρος, να σημειωθεί, ότι υπάρχει και στα γήπεδα (όπου είναι το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων των δήμων), καθώς επίσης και στους κινηματογράφους. Όπως εξήγησε ο κ. Παπαδόπουλος στον «Π», υπάρχουν περιπτώσεις όπου επιβάλλεται φόρος θεάματος στο εισιτήριο για παραστάσεις σχολών χορού ή θεάτρου που το εισιτήριο είναι καθαρά συμβολικό για να καλυφθούν τα έξοδα.

Προσπάθεια για κατάργηση

Κατά το τελευταίο διάστημα, με πρωτοβουλία του βουλευτή του ΔΗΚΟ Χρύση Παντελίδη γίνεται μια προσπάθεια για εκ νέου αλλαγή της νομοθεσίας και κατάργηση του φόρου θεάματος, εκεί και όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Ο κ. Παντελίδης κατέθεσε μάλιστα και κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον υπουργό Εσωτερικών, ζητώντας ενημέρωση για το συνολικό ποσό που έχει εισπραχθεί από φόρο θεάματος τα τελευταία πέντε χρόνια, το οποίο δεν ξεπερνά τις 600 000 ετησίως για το σύνολο των δήμων.

Χωρίς να είναι ακόμα ξεκάθαρο πώς θα γίνει κατορθωτή η κατάργηση του φόρου θεάματος, μια πρώτη ιδέα είναι να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος που να καλύψει αυτά τα έσοδα των δήμων το κράτος και να καταργηθεί ο φόρος (για να μην υπάρχει απώλεια στα ήδη ταλαιπωρημένα οικονομικά των δήμων). Να σημειωθεί πως κάτι παρόμοιο γίνεται όσον αφοράτον αθλητισμό, όπου ο ΚΟΑ επιστρέφει μέσω χορηγιών τα ποσά που αποκόπτει ο φόρος θεάματος από τα εισιτήρια. Φυσικά το ζήτημα του φόρου θεάματος στον αθλητισμό είναι ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνο του και θα πρέπει και εκεί να υπάρξουν αλλαγές, αλλά και καλύτερη επιτήρηση ως προς το ποιοι πληρώνουν τελικά τον φόρο ή αν αυτός συσσωρεύεται στα χρωστούμενα των ποδοσφαιρικών εταιρειών και σωματείων.

Όμως, μιλώντας με τον κ. Παντελίδη, ξεκαθάρισε πως στόχος είναι να προστατευτούν οι τοπικές ομάδες θεάτρου ή μουσικής, τα μικρά καλλιτεχνικά σχήματα και οι νέοι δημιουργοί και όχι απλώς να αλλάξει η νομοθεσία προς όφελος όλων όσων κάνουν μεγάλες παραγωγές με παραστάσεις με ακριβά εισιτήρια. Μας εξήγησε πως ακόμα βρίσκεται στο στάδιο της διαβούλευσης έτσι ώστε να καταλήξουν σε εκείνες τις αλλαγές στη νομοθεσία που να ρυθμίζουν καλύτερα τέτοιο νόμο, χωρίς να αδικείται ή να ευνοείται κάποιος και χωρίς διακρίσεις. Νεότερα για το πώς θα αλλάξει η νομοθεσία αναμένονται με την επανέναρξη των εργασιών της Βουλής τον Σεπτέμβριο.

Πηγή: Πολίτης

Send this to a friend