Home ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ Μεγαλείο ψυχής από τον Θανάση – “Έκατσα δίπλα του σαν ητουν πας στο φορείο, μια κυρία δίπλα μας έτρεχαν τα μάθκια της σαν μας εθωρε…”
Μεγαλείο ψυχής από τον Θανάση – “Έκατσα δίπλα του σαν ητουν πας στο φορείο, μια κυρία δίπλα μας έτρεχαν τα μάθκια της σαν μας εθωρε…”

Μεγαλείο ψυχής από τον Θανάση – “Έκατσα δίπλα του σαν ητουν πας στο φορείο, μια κυρία δίπλα μας έτρεχαν τα μάθκια της σαν μας εθωρε…”

Μεγαλείο ψυχής από τον φίλο και οπαδό της Ανόρθωσης Αθανάσιο Αθανασίου, αλλά και τα παιδιά που τον συνόδευσαν στο “Αντώνης Παπαδόπουλος” στο ματς με τον Άρη.

Δείτε την ανάρτηση του Ηλία Ηλία. Τα λόγια είναι περιττά:

«Το Σάββατο είχαμε την ευλογία μαζί με τον συνάδελφο μου τον Αντώνη να βιώσουμε τζαι να νώσουμε ένα μεγαλείο ψυσιης, ένα παράδειγμα προς μίμηση, ενα πρότυπο!!

Το πως το βίωσαμε θα σας πω, γιατί οφείλω να το πω….

Μετα από έκφραση επιθυμίας του Θανάση μας, Αθανασιος Αθανασίου (αφού προηγήθηκαν διυεθετισεις από συναδέλφους μας και την έγκριση της προϊστενης μας Riana Constantinou) ξεκινήσαμε να πάμε στο σπητι του για να παμε στο Αντώνης Παπαδόπουλος για τον αγώνα.

Στην αρκή της διαδρομής διχα να ξαρκολοΐσουμε πολλά πολλά εξεκινίσαμε να ψάλλούμε το Χριστός Ανέστη, ενα Χριστός Ανέστη γεμάτο προσμονή, υπομονή τζαι πίστη παρα που το Γολγοθά που τόσο αγογγίστα ξεβέννει.

Είπαμε τζιαλλες ψαλμοδίες τζαι μετά λαλεί μου:

Ρε Ηλία μου να πουμε κανένα τραούϊ?

Να πούμε όσα θέλεις λαλώ του με μια καρκιά πλημάμενη που το ρίον της συγκινησης.

Φτάνουμε στο γήπεδο δίχα να το καταλάβουμε, μπαίνουμε μέσα, διακρίνω ένα χαμόγελο ικανοποίησης πας τα στομοσιηλα του.

Μόνο ακούε….

Έκατσα δίπλα του σαν ητουν πας στο φορείο. Λαλω του εννα σου λαλώ ηντα που γίνεται μες το γήπεδο, τζαι με προσοχή εγυρε το φτι του το δεξί να με ακούει….

Μια κυρία δίπλα μας έτρεχαν τα μάθκια της σαν μας εθωρε…

Μετα ηβραμε ακουστικά τζαι βάλαμε του να ακούει τον αγώνα. Ειμασταν με τον Αντώνη δίπλα του συνέχεια.

Εχειροκρότα, ελάλεν συνθήματα, ενωθεν το παίγνϊιν σαν να του το τελευτεο μας… Ψυσιη Βαρωσιοτικη, Κοτζινοχωρκατικη…

Χάνουμε…. Χειροκροτουμε τον Αρη όπως του ταιρκαζε τζαι φεύκουμε… Λιτά…

Αμμα μες το ασθενοφόρο σαν εστρεφούμασταν η χαρά μας ήταν περίτου, το ράδιο διαπασόν, πάλε ετραουούσαμεν, αστείευκαμε οσπου τζαι τζοιλιωπονισαμε που το γέλιος τζαιν επαρετούσαμε…

Ο σκοπός μας ήταν άλλος που επίαμε.

Φτανουμε εσσο…. Νύχτα πκιον… ησηχια μες την στράτα, μόνον οι φωνές μας που την χαράν εσιήζαν τον αέρα.

Παμε πάλε στο δωμάτιο του αγώνα…

Ευκαριστω σας λαλει μας…

Οϊ, οϊ λαλούμε του… Εμείς ευκαριστούμεν!!».

Send this to a friend