Ολοκλήρωση Συμποσίου «Εκπαίδευση και Επιστήμη του Σχεδιασμού – Ανακάμπτοντας από την Απομόνωση της COVID 19;»
Ολοκληρώθηκε το Ακαδημαϊκό και Πρακτικό Συμπόσιο με τίτλο «Εκπαίδευση και Επιστήμη του Σχεδιασμού – Ανακάμπτοντας από την Απομόνωση της COVID 19;» που διοργάνωσε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021 το Alexander College, τομέας Design και το Ερευνητικό Κέντρο Alexander.
Το Συμπόσιο παρακολούθησαν, φοιτητές, επαγγελματίες, ακαδημαϊκοί και ενδιαφερόμενοι στην Εκπαίδευση και στον Σχεδιασμό. Στόχος του ήταν η συμβολή στις αναζητήσεις των αποτυπωμάτων που αφήνει ο εγκλεισμός και η πανδημική κρίση, για το ξεπέρασμα τους στην Εκπαίδευση, το Σχεδιασμό, στις Τέχνες και στην Έρευνα.
Ο Υφυπουργός Έρευνας. Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής κ. Κ. Κόκκινος τέλεσε την επίσημη έναρξη του Συμποσίου, χαιρετίζοντας την «τόσο ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διοργανώνει το Alexander College, ένα διεθνούς κύρους ακαδημαϊκό ίδρυμα». Ανέπτυξε το όραμα του Υπουργείου και της κυβέρνησης για μια «ολιστική, μακροπρόθεσμη προσέγγιση στην ψηφιακή εκπαίδευση και κατάρτιση με στόχο την υψηλής ποιότητας, χωρίς αποκλεισμούς και προσβάσιμη ψηφιακή εκπαίδευση».
Ο δήμαρχος Λάρνακας κ. Α. Βύρας, υπό την αιγίδα του οποίου τελούσε το Συμπόσιο, υπογράμμισε ότι «από την πρώτη ημέρα αυτής της πανδημίας ήταν ξεκάθαρο ότι η συνεργασία και η αλληλεγγύη είναι ο μόνος τρόπος για πιο υγιείς, πιο ισότιμες και πιο ανθεκτικές κοινότητες. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η υγειονομική περίθαλψη δεν μπορεί να είναι ευθύνη μόνο του τομέα της υγείας. Οι τομείς των μεταφορών και της ενέργειας, του αστικού σχεδιασμού, του εμπορίου και της εκπαίδευσης, καθώς και ο αγροτικός τομέας, πρέπει όλοι να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Αυτό ισχύει για την τρέχουσα κρίση, αλλά και για την επόμενη ημέρα μετά την COVID-19».
Ο Διευθυντής του Alexander College κ. Α. Λόππας στάθηκε στο καθήκον της ακαδημαϊκής κοινότητας να «αξιοποιήσουμε αυτές τις προκλήσεις και να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός καλύτερου αύριο, για τη χώρα και την κοινωνία μας».
Ο Δρ Sam Vale καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Canterbury Christ Church Ηνωμένου Βασιλείου, προσκεκλημένος ομιλητής, έθεσε προς συζήτηση τα αχαρτογράφητα ύδατα της μετα-πανδημικής περιόδου. Εξήγησε ότι ο εγκλεισμός λόγω COVID-19 έθεσε περιορισμούς στην δημιουργικότητα και στην τέχνη. Μέσα σε αυτό το περίπλοκο περιβάλλον, της απομόνωσης, της κοινωνικής αποσύνδεσης και μειωμένης αλληλεπίδρασης, ο καθηγητής Vale προτείνει ότι ο δημιουργικός άνθρωπος δεν μένει στους κανόνες που επιβάλλονται αλλά θέτει τους δικούς του κανόνες για να αντιμετωπίσει τις δραματικές αλλαγές και να διατηρήσει και αναπτύξει την δημιουργικότητα. Δεν μένει στάσιμος στον ψηφιακό κόσμο και επιχειρεί με δραστηριότητες και παραδείγματα που έδωσε να βιώσει την φυσική επαφή με τον πραγματικό κόσμο.
Ο εκπαιδευτικός και επιμελητής της Biennale Λάρνακας 2021 Βασίλης Βασιλειάδης, προσκεκλημένος ομιλητής, αναζήτησε το ρόλο της δημιουργίας γενικότερα απέναντι στις κρίσεις που βιώνει η ανθρωπότητα; «Η απάντηση είναι απλή. Η Τέχνη δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από εκείνο που έκανε πάντα. Να υπερασπίζεται το ωραίο απέναντι στις ορδές της ασχήμιας. Δικαιολογώντας το αναπόδεικτο και προτάσσοντας τη μαγεία της δημιουργίας ως τη μόνη διαδικασία προς την πνευματική δικαίωση του ανθρώπου. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε το ρόλο της Τέχνης στην κοινωνία. Πρώτοι από όλους εμείς οι καλλιτέχνες πρέπει να φροντίσουμε ώστε να μην μετατραπεί η Τέχνη σε μέσο κοινωνικού σχολιασμού, σε εργαλείο προπαγάνδας ή εκφραστικό όργανο ιδεοληψιών. Να μην αντικαταστήσουμε την αλχημιστική διαδικασία της δημιουργίας με εύκολες μεθόδους εφήμερης συγκίνησης των πολιτών όπως αυτές που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ.»
Ακολούθως, Ακαδημαϊκοί και ερευνητές παρουσίασαν πρωτότυπες μελέτες οι οποίες σχετίζονται με την πανδημική εποχή, την μάθηση, τις τέχνες, τον καινοτόμο σχεδιασμό, την βιώσιμη ανάπτυξη της βιομηχανίας της μόδας και τις τάσεις στις διεθνείς αγορές.
Η Αγγέλα Κυριάκου ανέπτυξε στη μελέτη της τους διαφορετικούς τρόπους που η δημιουργική πρακτική στην Τέχνη και στον Σχεδιασμό παρέχει την ευκαιρία για αυτό-θεραπεία από τις δυσκολίες που δημιουργεί η πανδημία.
Η Έφη Τουμαζίδη-Κάτσιη συζήτησε της έννοιες του θετικού και αρνητικού χώρου που καθορίζει την σύνθεση της τέχνης αμφισβητώντας τις παραδοσιακές προσεγγίσεις που τον αντιλαμβάνονται ως σύμβολο κενής-λευκής σελίδας και προτείνοντας παραδειγματικά ότι για να εκτιμηθεί η μουσική θα ήταν αδύνατο χωρίς την σιωπή.
Ο Παναγιώτης Βούλγαρης ανέπτυξε στην μελέτη του τους διαφορετικούς ρόλους των σχεδιαστών ως ψηφιακών διανοητών και εντόπισε μια απουσία δεξιοτήτων που μπορεί να συμπληρωθεί μόνο με φαντασία και δημιουργικότητα.
Η Μαρία Παλλήκαρος παρουσίασε την έρευνα της με αντικείμενο την διάχυτη αλλά ατεκμηρίωτη εντύπωση ότι οι τεχνολογικές ανακαλύψεις και απαιτήσεις καταστρέφουν τις αξίες του παραδοσιακού σχεδιασμού ενώ απαιτείται στην πραγματικότητα ένα αμάλγαμα των δύο προσεγγίσεων.
Η Μαριάννα Πέγκα προσέφερε διεθνείς εμπειρίες και παραδείγματα φιλο-περιβαλλοντικής και βιώσιμης χρήσης των υλικών και υφασμάτων στον χώρο της μόδας που περιλαμβάνουν ανακυκλώσιμα, οργανικά και άλλα σχετικά καινούρια υλικά ως απάντηση στην ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος.
Ο Στέφανος Χριστοδουλίδης ανασκόπησε τις τάσεις στην αγορά έργων τέχνης και κειμηλίων σημειώνοντας τον διπλασιασμό της διαδικτυακής οικονομίας και του σχετικού τζίρου διεθνώς από την έναρξη της πανδημίας.
Τέλος, ο Κώστας Χριστοδουλίδης μελέτησε τις επιπτώσεις της αντικατάστασης της συμβατικής, πρόσωπο με πρόσωπο διδασκαλίας με μεθοδολογίες εξ αποστάσεως διδασκαλίας στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και παρέθεσε ποσοτικές ενδείξεις μερικής τουλάχιστον αλλοίωσης των μαθησιακών αποτελεσμάτων και δεξιοτήτων που αποκόμισαν οι φοιτητές Παγκύπρια, υποδεικνύοντας την ανάγκη για εισαγωγή νέων μεθόδων καθώς και τον αναντικατάστατο ρόλο της παραδοσιακής μάθησης σε ένα φοιτητικό-κεντρικό, εμπλουτισμένο με διάλογο, πλαίσιο.
