Σπάει καρδιές ο 35χρονος από την Ορόκλινη: «Την πείνα μπορεί κάποιος να την αντέξει πιο πολύ από το να…»
Έχασε την εργασία του και παράλληλα τη στέγη που του παρείχε ο πρώην εργοδότης του στην επαρχία Λάρνακας.Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε άστεγος και κοιμάται σε πάρκο στην είσοδο της κοινότητας Ορόκλινης.
Παρακαλεί τον Θεό να του στείλει μια θέση εργασίας, όπως του στέλνει εδώ και 15 μέρες κάποιους καλούς ανθρώπους που φροντίζουν να έχει κάτι να βάλει στο στόμα του και νερό για να πιει. Είναι πράγματα βασικά αλλά πολύ δύσκολο να εκπληρωθούν για έναν ξένο οικονομικό μετανάστη που καταλήγει άστεγος σε μια χώρα και δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι.
Αυτά ήταν και τα δυο θέματα που έθιξε αμέσως όταν συναντηθήκαμε στο πάρκο που διαμένει, την περασμένη Πέμπτη. «Είμαι ο Κυπριάν, κατάγομαι από τη Ρουμανία, είμαι 35 χρόνων και έχει επτά χρόνια που ζω στην Κύπρο. Εργαζόμουν ως μάγειρας-ψήστης και έχασα τη δουλειά μου. Δεν έχω πού να μείνω. Χρειάζομαι προσωρινά κάπου να μείνω, μα πιο πολύ χρειάζομαι το συντομότερο μια θέση εργασίας, για να ξεφύγω από αυτό που ζω τώρα», άρχισε να μας λέγει.
Στις δύο βδομάδες που είναι άστεγος, έμαθε «να κοιμάται με το ένα μάτι και το άλλο να είναι ανοικτό» λέγει επίσης χαρακτηριστικά. Κατάφερε επίσης να κάνει και ένα μπάνιο. Αποτάθηκε σε συμπατριώτη του. Εκείνος ήταν ξεκάθαρος από την αρχή: «Να σε φιλοξενήσω μη γυρεύεις, δεν γίνεται. Αλλά ένα μπάνιο μπορείς να κάνεις…». Αν είχε άλλη επιλογή δεν θα έκανε ούτε μπάνιο.
«Δεν είχα άλλη επιλογή όμως και έκανα αυτό το μπάνιο, να νιώσω ξανά καθαρός και άνθρωπος», συνεχίζει να αφηγείται για τη ζωή του τις τελευταίες δέκα μέρες ο Κυπριάν (ή Κυπριανός στα ελληνικά).
«Έβλεπα τους γάτους και τους ζήλευα»
Τις πρώτες 2-3 μέρες στο πάρκο, μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι κάποιοι άνθρωποι και να φροντίσουν κάπως για το φαγητό και το νερό του, ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για τον 35χρονο Ρουμάνο. «Ζήλευα τους γάτους. Ήξεραν πού να πάνε να βρουν νερό να πιούνε και φαγητό να φάνε. Δεν τους πονούσαν τα κόκαλα ξαπλώνοντας στα μάρμαρα για να κοιμηθούν», αφηγείται ακόμη από τα βιώματά του ως άστεγος ο Κυπριάν.
Και συνέχισε λέγοντάς μας ότι στην πατρίδα του, τη Ρουμανία, δεν υπάρχει κανένας που να τον περιμένει, αλλά κυρίως δεν έχει κάπου να δουλέψει για να μπορεί να ζήσει. Ήτανε μοναχοπαίδι, η μάνα του πέθανε πριν μερικά χρόνια και με τον πατέρα του εδώ και πολλά χρόνια δεν είχαν καμιά επαφή και ούτε ξέρει πού βρίσκεται, αν ζει ή αν πέθανε.
«Την πείνα μπορεί κάποιος να την αντέξει πιο πολύ από το να είναι αναγκασμένος να κοιμάται στο πάτωμα», μας είπε ακόμη ο Κυπριάν. Εκείνο που χρειάζεται όμως και παρακαλεί γι’ αυτό, είναι μια θέση εργασίας. Μια οποιαδήποτε θέση εργασίας, ακόμα και στις οικοδομές. «Θα κάνω υπομονή μέχρι που να μου δοθεί η ευκαιρία, μένοντας στον σωστό δρόμο, να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση που έμπλεξα», μας είπε ως αντίο ο άστεγος 35χρονος οικονομικός μετανάστης στο πάρκο, στην είσοδο της Ορόκλινης, πλησίον του φούρνου, κάτω από τα καλώδια της ΑΗΚ.
Πηγή: philenews, dailystarscy.com
