Για πρώτη φορά Κύπριος που καταδικάστηκε για τον βιασμό της ανήλικης κόρης του απαντά στα «γιατί»…

Επιχειρώντας να εντοπίσει τα αίτια ενός νοσηρού εγκλήματος όπως είναι η παιδεραστία, η ψυχολόγος Χριστίνα Φ. Σορόκου, αναλύει το περιεχόμενο της συνέντευξης που παραχώρησε στον συγγραφέα Μάριο Φρίξου καταδικασθέντας βιαστής – αιμομίκτης.

Η συνέντευξη, δεν έχει σε καμιά περίπτωση σκοπό να προκαλέσει, αλλά μάλλον να προβληματίσει, για το μέγεθος του προβλήματος και της ανάγκης για καλλιέργεια πολιτικής που αφορά τον εντοπισμό και την πρόληψη τέτοιων εγκλημάτων.

Ίσως για πρώτη φορά στην Κύπρο, ένα μέσο μαζικής πληροφόρησης τολμά να αγγίξει ένα θέμα που έχει να κάνει με βιασμό και αιμομιξία. Δηλαδή ένα θέμα το οποίο αποτελεί taboo στην συζήτηση.

Πριν την συνέντευξη και το σημείωμα του συγγραφέα Μάριου Φρίξου ο οποίος υπογράφει την συνέντευξη, φιλοξενούμε την άποψη της εγγεγραμμένης, συμβουλευτικής ψυχολόγου και συνεργάτιδας του i-eidisi, Χριστίνας Φ. Σορόκου, την οποία θεωρούμε σημαντική λόγω της ευαίσθητης πτυχής του θέματος το οποίο αγγίζουμε σήμερα.

◊ Ο κάθε άνθρωπος, σύμφωνα με την ψυχολόγο, έχει τη δική του ιστορία. Όμως αυτή δεν σημαίνει ότι αποτελεί και δικαιολογία για τις συνειδητές επιλογές μας, συνεχίζει. «Μπορώ να κατανοήσω τον πόνο και μια παθολογία» αναφέρει και εξηγεί ότι σε ένα κόσμο που τα πάντα είναι αλληλοσυνδεμένα και αλληλοεπηρεαζόμενα, αναπόφευκτα η κάθε μας επιλογή επηρεάζει τους γύρω μας, δημιουργώντας συνέπειες, είτε αρνητικές, είτε θετικές. Το βάρος είναι πολύ πιο μεγάλο όταν μιλάμε για μια συνειδητή επιλογή και όχι μια παθολογία η οποία ελέγχει εμάς αντί εμείς αυτή, σύμφωνα με την κα Σορόκου.

Σε τοποθέτησή της ύστερα από ερώτηση, η κα Σορόκου εξήγησε ότι η συνέντευξη αυτή φέρνει στην επιφάνεια μια πραγματικότητα όπως την βιώνει ένας βιαστής και αιμομίκτης και δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο αυτή η συνέντευξη, πέραν από γνώση. «Εμένα ως ψυχολόγος με ενδιαφέρει να ξέρω αν έχει καταλάβει (ο συνεντευξιαζόμενος) αν είναι παιδεραστής παθολογίας ή όχι», αφήνοντας να νοηθεί ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πάρει αυτή τη γνώση για τον δικό του λόγο.

Χριστίνα Φ. Σορόκου
Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος και Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια
ΜΑ Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και Cert. Solution Focused Therapy
Σύμβουλος Γάμου και Επαγγελματική Κατάρτηση Στη Συστημική Ψυχοθεραπεία και Παιγνιοθεραπέια Παιδιών και Εφήβων

ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΜΕΤΡΙΚΗΣΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΛΙΔΑ

Εισαγωγή από τον συγγραφέα Μάριο Φρίξου:

Εμείς οι συγγραφείς είμαστε πολύ ανήσυχα, παράξενα πλάσματα. Σκαλίζουμε τα πάντα σαν μανιακοί. Μας τρώει ένα σκουλήκι να θέλουμε να παραδώσουμε ως παρακαταθήκη στην κοινωνία τις στάχτες της. Μόλις ανακοίνωσα στο Facebook γι’ αυτή τη συνέντευξη ένα κορίτσι πάνω στον ανθό της νιότης της, με παρρησία και θάρρος μου έστειλε σε προσωπικό μήνυμα το πιο κάτω: “Θέλω να φκει τούτη η συνέντευξη που έπιασες του παιδεραστή, όποιος τζι αν είναι. Θέλω να πάρω μιαν απάντηση που δεν πήρα τόσα χρόνια από τζιείνο το χτήνος που λέγεται πα-τέρας μου!” (δεν είναι το θύμα του ιδίου προσώπου που πήρα την παρούσα συνέντευξη). Αποτελεί μεγάλη πιθανότητα ότι θα της πάρω συνέντευξη με τη συγκατάθεσή της, αλλά ανώνυμα. Η ίδια επιθυμεί να βγάλει προς τα έξω τα καταδικασμένα εσώψυχά της. Τέτοια θύματα πολλές φορές ψάχνουν τ’ αναπάντητα γιατί από τους θύτες τους.

Στην εν λόγω συνέντευξη, πάλεψα με τον ίδιο τον δαίμονα… Ένα θρίλερ με τους χειρότερους δυνάστες της κοινωνίας… Ήρθα αντιμέτωπος με τους μεγαλύτερους, πιο μοχθηρούς φόβους μου… Όσο μια καμήλα χωράει μέσα από την τρύπα μιας βελόνας τόσο τον δικαιολογώ. Δηλαδή καθόλου. Θλίβομαι οικτρά που τα δικά του ανομήματα τα κουβαλάει μια νεαρή, η κόρη του η ίδια, στις βασανισμένες πλάτες της. Της ζητώ, όποια και όπου και να βρίσκεται δημόσια συγνώμη γι’ αυτή την τραγική συνέντευξη. Θέλω μονάχα να της χαρίσω μια αγκαλιά και να κλάψω μαζί της για τη σκάρτη ετούτη ζωή…

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο μιας κοινωνικής μελέτης που κάνω οικειοθελώς ως συγγραφέας βιβλίων. Θέλω να βοηθήσω την κοινωνία κι όχι να την προκαλέσω. Ξέρω πώς θα σοκάρουν κάποια λόγια του εν λόγω συνεντευξιαζόμενου κι όμως ο σκοπός μου δεν είναι αυτός. Είναι μια συνέντευξη που δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να την αφήσω απόλυτα στην κρίση σας, γιατί τη γνωρίζω εκ των προτέρων. Απλά, ώρες-ώρες αναρωτιέμαι πού είναι ο Θεός…

* Στο προσεχές μέλλον θ’ ακολουθήσουν κι άλλες συνεντεύξεις μου με θύματα καθώς και διάφορους εγκληματίες και είδη εγκλημάτων.

*Υπάρχουν σημεία των απαντήσεών του δράστη προς τις ερωτήσεις μου, όπου θεωρώ ακράδαντα πώς ο ίδιος πίστεψε το δικό του παραμύθι… Επίσης, ο ίδιος γνωρίζει τη σκληρή μου θέση απέναντι σε τέτοια εγκλήματα.

*Η συνέντευξη είναι φιλτραρισμένη για σκοπούς προστασίας του θύματος.

*Θα παρακαλέσω τα θύματα παιδεραστίας και αιμομιξίας να λύνουν τη σιωπή τους πάραυτα. Όσες και όσοι συμπατριώτες γνωρίζουν τέτοιες περιπτώσεις να τις καταγγέλλουν. Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ και ΚΑΘΗΚΟΝ.

Ακολουθεί η συνέντευξη μ’ έναν παιδεραστή-αιμομίκτη:

• Τι σημαίνουν ʺπαιδεραστήςʺ και ʺαιμομίκτηςʺ για σένα; Δεν θέλω να μου πεις τον γραμματικό ορισμό των λέξεων.

Είναι μια αρρώστια, δηλ. πιάνω ένα μωρό κάτω των 11 με 12 ετών και το βιάζω. Υπάρχουν όρια όμως… Με παρέσυραν εν μέρει και μερικά βιβλία ψυχολογίας μετά που έγινε η πρώτη σεξουαλική επαφή π.χ. ένα που έλεγε για πουριτανισμό και αιμομιξίες, το οποίο έγραψαν επιστήμονες από 20 διαφορετικές ειδικότητες. Μια παράγραφός του μιλούσε για τους αιμομίκτες πατεράδες και μητέρες, πώς καταλήγουν δηλαδή εκεί. Στα αρχαία χρόνια οι Βασιλιάδες έκαναν αιμομιξίες για να μην χαθεί το αίμα. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας τις παλιές εποχές που παντρεύονταν τις ανήλικες γυναίκες τους δεν ήταν σεξουαλική εκμετάλλευση αυτό; Αυτά και πολλά άλλα με μπέρδεψαν περισσότερο. Στη Σουηδία ένας ενήλικας είναι πάνω από 15 χρονών και στην Αγγλία πάνω από 16. Στην Κύπρο γιατί 18;

• Γιατί πρόσβαλες σεξουαλικώς ένα ανήλικο κορίτσι και δη την κόρη σου την ίδια; Γνωρίζεις ότι την εκμεταλλεύτηκες βάναυσα επί σειρά ετών;

Η γυναίκα μου με απατούσε με διάφορους. Μου το εξομολογήθηκε ένα βράδυ. Όταν άκουσα για τον πρώτο εραστή πήγα να τη συγχωρέσω, έκλαιγα πολύ γονατισμένος μπροστά της. Όταν άκουσα για τον δεύτερο και τον τρίτο παρανόησα. Το είδα ως εκδίκηση. Μου έβγαινε σαν σχιζοφρένεια. Όταν  χώρισα τα παιδιά μου ήθελαν να μένουν μαζί μου. Ένα βράδυ που έκλαιγα πολύ και χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, η μεγαλύτερη σε ηλικία ήρθε να κοιμηθεί μαζί μου στο δωμάτιο για να με παρηγορήσει. Φοβήθηκε για τη ψυχική και σωματική μου υγεία. Κι εκεί τότε συνέβησαν όλα. Δεν ήταν βιασμός με την έννοια της λέξης. Δεν είχε εκδορές. Δεν την άρπαξα με τη βία. Ένοιωσα πώς ήταν η αντικατάσταση της μάνας της. Νόμισα πώς το έκανα με τη γυναίκα μου. Μετά, όταν μπήκα στη Φυλακή έμαθα από άλλους συγκρατούμενους μου με παρόμοια εγκλήματα ότι όλο εκείνο είχε να κάνει με τις άμυνες της ηθικής, π.χ. μίσος, εκδίκηση σε περιπτώσεις εντάσεων. Η εκδίκηση βγαίνει με διαφορετικούς τρόπους στον κάθε άνθρωπο. Φρόντιζα τα παιδιά μου, τ’ αγαπούσα, σε κάθε κίνδυνο τα προστάτευα. Όμως, συνέβη το αιμομικτικό που έβγαλε η αρρώστια μου και μόνο αυτή. Είχα σεξουαλική επαφή μαζί της για κάποια χρόνια. Ήταν πάθος από την πλευρά μου, όχι βιασμός. Η κόρη μου δεν φταίει σε τίποτα.

• Γνωρίζεις τους Νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ποια θεωρείς ότι είναι τα πιο ειδεχθή εγκλήματα για σένα;

Ναι γνωρίζω. Οι φόνοι εκ προμελέτης και οι πραγματικοί βιαστές και παιδεραστές. Πολλοί που παρενοχλούν ή βιάζουν σκοτώνουν το θύμα τους ή εξαφανίζουν όλα τα τεκμήρια. Αυτό συμβαίνει ιδίως σε άλλες χώρες μεγαλύτερες πληθυσμιακά από την Κύπρο. Επίσης πολλοί κατά καιρούς έκαναν σεξ με ανήλικες και δεν είδαν τη φυλακή. Έπρεπε να φυλακίζουν και τους ιδιοκτήτες κάποιων clubs στα οποία πάνε οι ανήλικες 13, 14 και 15 χρονών, πίνουν και μεθούν και αρκετές κάνουν σεξ με 25χρονους ας πούμε. Ούτε αυτοί μπήκαν ποτέ φυλακή. Οι έμποροι ναρκωτικών, επειδή οι 13χρονες και οι 13χρονοι δεν έχουν ποινικές ευθύνες τους κάνουν βαποράκια. Και σε ρωτώ: Αυτό δεν είναι σοβαρό έγκλημα;

• Αντιλαμβάνεσαι ότι οι πράξεις σου είναι αποτρόπαιες; Ότι δηλαδή είναι ποινικά κολάσιμες;

Βεβαίως, αφού τα παραδέχτηκα όλα. Όσο μπορούσα στήριξα τη μικρή τόσους μήνες.

• Εάν ζούσες π.χ. στην Πολωνία που κάνουν χημικό ευνουχισμό σε τέτοια άτομα θα έπραττες τα ίδια;

Μπορεί όχι. Θα είχα ένα φόβο παραπάνω. Κοίταξε, στη ζωή μου δεν έβγαινα έξω να κυνηγάω πιτσιρίκια όπως κάνουν άλλοι, είτε γιατί είναι άσχημοι και δεν βρίσκουν γυναίκα είτε γιατί πάσχουν από σοβαρά κόμπλεξ κι άλλοι γιατί έχουν ένα σορό ψυχιατρικά προβλήματα. Πολλούς μάλιστα δεν τους φαίνεται. Όταν πήγαινα βόλτες στη γειτονιά με τις κόρες μου και έβλεπα τους μικρούς που έπαιζαν μπάλα και κατέβαζαν κάποιοι για πλάκα το παντελόνι τους, τους έβαζα τις φωνές και το έλεγα στους γονείς τους. Παλαιότερα είχα ερωτική σχέση και με γυναίκα πολύ μεγαλύτερη μου. Δεν με ελκύουν τα πολύ νεαρά άτομα. Οι περιστάσεις με οδήγησαν σ’ αυτό το έγκλημα. Αφού με ρώτησες για άλλη χώρα. Στη Γερμανία και Ιαπωνία ζουν οι μεγαλύτεροι και πιο πολλοί παιδεραστές. Ολόκληρα κυκλώματα σε Κίνα, Φιλιππίνες και λίγο στη Ρωσία. Στην Ιαπωνία υπάρχουν κωμικά περιοδικά με γυμνές ανήλικες. Όλα αυτά που σου λέω μου τα είπαν διάφοροι συγκρατούμενοι μου όπως εμένα. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες εμπορίου: Όπλων, ναρκωτικών και παιδικής πορνογραφίας. Γιατί πάντα συλλαμβάνουν τους δράστες και τον παραγωγέα/διανομέα δεν τον συλλαμβάνουν ποτέ; Μήπως ζουν τα Κράτη από εκατομμύρια βρώμικο χρήμα;

• Μπορείς να κατανοήσεις ότι το άτομο αυτό θα κουβαλάει μια ζωή το στίγμα ενός θύματος παιδεραστίας και αιμομιξίας για όλο το υπόλοιπο της ζωής της και με τις ηθικές συνέπειες επί τούτου;

Της δημιουργήθηκαν ψυχικά τραύματα. Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό της. Δεν έχουμε καμία επαφή εδώ και καιρό. ʺΝα σταματήσει να μου στέλλει πολλά λεφτά, να βγάλει και αυτός τη φυλακή τουʺ, είπε σε στενό οικογενειακό μου πρόσωπο που με επισκέπτεται.

• Η κοινή γνώμη και το λαϊκό αίσθημα απαιτεί τη θανατική ποινή των παιδεραστών. Ποια είναι η άποψή σου;

ʺΦέρτε την θανατικήν ποινήν πίσωʺ, φώναζα στο Δικαστήριο όταν με καταδίκασαν. Ήμουν και είμαι ένα φτωχόπαιδο που κατέστρεψα την κόρη μου και τον εαυτό μου. Έκανα αιτήσεις παντού και δεν με εργοδοτούσαν. Κανένας δεν με βοηθούσε. Αιμορραγούσε αυτή η οικογένεια. Το Γραφείο Ευημερίας μας έβλεπε μια φορά τον χρόνο. Τέτοια άτομα σαν εμένα που τα κάνουν αυτά θέλουν ψυχολογική στήριξη. Πες εγώ έκανα το έγκλημα. Η κοινή γνώμη ορθά με μισεί. Μετά φυλακίστηκα. Το θύμα; Γιατί η κοινωνία και το Κράτος το ξεχνάει πάντα στο έλεος του Θεού;

ΤΕΛΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ

Η συνέχεια της συνέντευξης, αύριο Παρασκευή. Ο βιαστής μιλά για τα παιδικά του χρόνια, πότε αντιλήφθηκε τις προτιμήσεις του στα μικρά κορίτσια και από ποιους ζητά συγχώρεση; 

Η συνέντευξη δόθηκε από έναν βαρυποινίτη των Κεντρικών Φυλακών στον Μάριο Φρίξου*.

*Συγγραφέας – Λογοτέχνης – Ελεύθερος Αρθρογράφος – Απόφοιτος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Κύπρου.

Επισκεφθείτε την επίσημη σελίδα του Μάριου Φρίξου στο Facebook

Πηγή: i-eidisi.com