Ελεύθερος με βούλα δικαστηρίου Νιγηριανός – Δεν κατάφεραν να τον απελάσουν
Το Διοικητικό Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση habeas corpus Νιγηριανού υπηκόου, διατάσσοντας την άμεση αποφυλάκισή του και επιδικάζοντας ποσό χιλίων ευρώ υπέρ του, ως έξοδα της διαδικασίας.
Ο αιτητής, 33 ετών, βρίσκεται στην Κύπρο αλλά παραμένει άγνωστο από πότε και με ποιον τρόπο εισήλθε στη Δημοκρατία. Το 2020 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία, η οποία απορρίφθηκε, ενώ και οι προσφυγές που ακολούθησαν απορρίφθηκαν επίσης. Στις 7 Αυγούστου 2025 συνελήφθη για παράνομη παραμονή και τέθηκε υπό κράτηση. Την επόμενη ημέρα εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης βάσει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου.
Ο αλλοδαπός προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο (προσφυγή αρ. 893/2025), το οποίο στις 3 Οκτωβρίου 2025 ακύρωσε τα δύο διατάγματα, κρίνοντας ότι η Διοίκηση παρέλειψε να λάβει υπόψη κρίσιμα στοιχεία, όπως το γεγονός ότι ο αιτητής είχε συμβία αλλοδαπή με άδεια παραμονής μέχρι τον Απρίλιο του 2028, καθώς και ένα ανήλικο παιδί μαζί της.
Λίγες ημέρες μετά, στις 7 Οκτωβρίου 2025, εκδόθηκαν εκ νέου διατάγματα κράτησης και απέλασης. Με την προσφυγή αρ. 1147/2025 το διάταγμα απέλασης ανεστάλη αυτοδικαίως, αλλά το διάταγμα κράτησης παρέμεινε σε ισχύ. Ο αιτητής, που συνέχιζε να κρατείται, προσέφυγε τότε με αίτηση habeas corpus, ζητώντας την αποφυλάκισή του.
Η Υπηρεσία Μετανάστευσης υποστήριξε ότι η κράτηση του αιτητή είναι νόμιμη, καθώς υπάρχει «κίνδυνος διαφυγής», επικαλούμενη αναφορές πως ασκούσε σωματική και ψυχική βία στη συμβία του. Ωστόσο, σύμφωνα με το Δικαστήριο, δεν προσκομίστηκε καμία τεκμηριωμένη μαρτυρία από αρμόδιες υπηρεσίες, όπως η Υπηρεσία Κοινωνικής Ευημερίας, που να στηρίζει αυτούς τους ισχυρισμούς. Αντιθέτως, στην αίτηση υπήρχε ένορκη δήλωση της συμβίας του, η οποία τον περιέγραφε ως υποστηρικτικό πρόσωπο, που μεριμνούσε για τη φροντίδα των παιδιών και συνεισέφερε οικονομικά στην οικογένεια.
Ο Δικαστής επεσήμανε ότι από τα στοιχεία της υπόθεσης προκύπτει μια συγκεχυμένη εικόνα για τη σχέση του αιτητή με τη συμβία του, χωρίς ωστόσο να τεκμηριώνεται η επικαλούμενη βία. Τόνισε επίσης ότι, ενώ η κράτηση του αιτητή τυπικά αποσκοπούσε στην απέλασή του, δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι η απέλαση προωθείτο στην πράξη.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε πως η κράτηση δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου, καθώς δεν αποδείχθηκε πραγματικός «κίνδυνος διαφυγής», ούτε υπήρχε άλλο νόμιμο έρεισμα για τη συνέχισή της. Υπογράμμισε ακόμη ότι η συνεχιζόμενη κράτηση χωρίς ενέργειες απέλασης ή αποδείξεις παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας.
Σε επισήμανση του ο δικαστής σημείωσε ότι πρακτικές όπως η άμεση επανασύλληψη προσώπου που μόλις αφέθηκε ελεύθερο «αποτελούν καταχρηστική άσκηση εξουσίας και οδηγούν στην καταπάτηση του θεμελιακού δικαιώματος της ελευθερίας».
Καταλήγοντας, το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση, εξέδωσε ένταλμα habeas corpus και διέταξε την άμεση απελευθέρωση του Νιγηριανού αιτητή, επιδικάζοντας ταυτόχρονα αποζημίωση ύψους 1.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ, εφόσον ισχύει, εις βάρος της Δημοκρατίας.
