Aρχαιολόγοι ανακάλυψαν εκ νέου αρκετούς «χαμένους», τάφους εντός της επικράτειας των βρετανικών στρατιωτικών στην Κύπρο. Συγκεκριμένα τα ευρήματα προέκυψαν από έρευνα, που διεξήχθη στην περιοχή των Βρετανικών Βάσεων της Δεκέλιας,
Η πιο πρόσφατη «έρευνα περιήγησης», που διεξήχθη από μια ερευνητική ομάδα από τη μονάδα Αρχαιολογικών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου του Λέστερ (ULAS) με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, περιλάμβανε μια συστηματική προσπάθεια τεκμηρίωσης και καταγραφής ορατών αρχαιολογικών καταλοίπων στις Βάσεις.
Η έρευνα κατέληξε στον εντοπισμό 51 αρχαιολογικών χώρων στην περιοχή πλάτους 12 μιλίων, η πλειονότητα των οποίων θεωρήθηκε ότι είχαν χαθεί στην ιστορία. Μερικοί πιθανώς χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού.
Οι τοποθεσίες που εντόπισαν οι αρχαιολόγοι περιελάμβαναν πέντε ιστορικά κτίρια (τέσσερις εκκλησίες και τα ερείπια μιας σκοπιάς) καθώς και άλλα χαρακτηριστικά.
«Ένας μόνος τάφος ή ένας τοίχος μπορεί να είναι μια «θέση» εάν δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία στη γύρω περιοχή και το χαρακτηριστικό είναι πειστικό», δήλωσε στο Newsweek ο Matt Beamish, ερευνητής του ULAS που ηγήθηκε της έρευνας. “Ομοίως, ένα κτίριο ή ένα πλήθος τάφων σε ένα νεκροταφείο που καλύπτει ένα εκτάριο ή περισσότερο θα αποτελούσε επίσης μια τοποθεσία.”
Ο στόχος της έρευνας ήταν η μετεγκατάσταση περίπου 60 πιθανών αρχαιολογικών χώρων που είχαν καταγραφεί στις αρχές της δεκαετίας του 1960 πριν από την ανάπτυξη της φρουράς εντός των Βάσεων και την τοποθέτηση του αεροδιάδρομου Kingsfield στο δυτικό άκρο της περιοχής.
«Η μόνη εγγραφή που επιβίωσε για τέσσερις από τις τοποθεσίες ήταν ένας σχολιασμός ετικέτας σε έναν χάρτη 1:25000. Όλες οι άλλες τοποθεσίες επιβίωσαν σε διαφορετικό βαθμό σε αρχεία αρχειοθέτησης, αν και οι τοποθεσίες τους δεν είχαν χαρτογραφηθεί και έπρεπε να γίνει εργασία για να εντοπιστούν οι τοποθεσίες από τα αποσπασματικά στοιχεία», είπε ο Beamish. “Όλες οι τοποθεσίες έχουν πλέον χαρτογραφηθεί.”
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την έρευνα, οι ερευνητές συγκέντρωσαν όλες τις γνωστές πληροφορίες για καθεμία από τις πιθανές τοποθεσίες προτού τις επισκεφτούν για να αναζητήσουν τα στοιχεία που είχαν προηγουμένως καταγραφεί. Όταν μια τοποθεσία βρέθηκε με επιτυχία, οι ερευνητές τη φωτογράφισαν και κατέγραψαν τη θέση της στο GPS.
«Πολλές από τις τοποθεσίες που σχεδιάζαμε να ερευνήσουμε είχαν επισκεφθεί για τελευταία φορά πριν από περισσότερα από 20 χρόνια και σε πολλές περιπτώσεις είχαν αναφερθεί ότι δεν υπήρχαν πλέον ή δεν μπορούσαν να βρεθούν», δήλωσε ο Beamish σε δελτίο τύπου. «Σε προβληματισμό, αυτό είχε να κάνει περισσότερο με την ανεπαρκή χαρτογράφηση, την έλλειψη προετοιμασίας και την έλλειψη τεχνολογιών δορυφορικής τοποθεσίας: διαπιστώσαμε ότι πολλές από τις τοποθεσίες θα μπορούσαν να ξαναβρεθούν με λίγη υπομονή.
Υπήρχαν αναμφίβολα προβλήματα με ορισμένες από τις πληροφορίες του αρχείου που ήταν ελλιπείς και είχαν επανασχεδιαστεί με ανακριβή τρόπο σε κάποιο στάδιο στο παρελθόν. Ορισμένες τοποθεσίες είχαν σαφώς χαθεί λόγω της επακόλουθης ανάπτυξης δρόμων και κτιρίων».
Η ηλικία των περισσότερων από τις τοποθεσίες είναι επί του παρόντος άγνωστη, αλλά πιθανότατα εκτείνονται από την Εποχή του Χαλκού, η οποία ξεκίνησε περίπου το 2500 π.Χ. στην περιοχή, μέχρι τη βυζαντινή περίοδο, που έληξε τον 12ο αι. Ορισμένες από τις τοποθεσίες πιθανώς χρονολογούνται στην ελληνιστική περίοδο (312-58 π.Χ.) και στη ρωμαϊκή περίοδο (58 π.Χ.-395 μ.Χ.).
Οι τάφοι που εντοπίστηκαν στην έρευνα περιλαμβάνουν παραδείγματα που κόπηκαν σε βράχο, μερικοί από τους οποίους χτίστηκαν σε ασβεστολιθικά σπήλαια.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά ευρήματα της έρευνας, σύμφωνα με τον Beamish, ήταν μια «εκτεταμένη», περιοχή νεκροταφείου στα δυτικά της Ξυλοτύμπου – ένας κυπριακός θύλακας εντός των Βάσεων Δεκέλιας – με στοιχεία για δεκάδες τάφους.
Η έρευνα εντόπισε επίσης τα ερείπια τριών παράκτιων λατομείων, που οι αρχαιολόγοι υποπτεύονται ότι είναι αρχαία, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί.
«Δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία των λατομείων με βάση τις εργασίες, που πραγματοποιήθηκαν», δήλωσε ο Beamish στο Newsweek. «Θα ήταν πολύ πιθανό να είναι ρωμαϊκής χρονολογίας».
Πηγή: Sigmalive
