Η ικανότητα να αισθάνεται κανείς ασφαλής εν μέσω άλλων ανθρώπων, αποτελεί τη σπουδαιότερη ίσως πτυχή της ψυχικής υγείας. Οι ασφαλείς σχέσεις είναι θεμελιώδους, σημασίας για μία ζωή ολοκληρωμένη, με νόημα.
Πολυάριθμες μελέτες αντιμετώπισης καταστροφών, ανά τον κόσμο έχουν δείξει ότι η κοινωνική στήριξη, συνιστά την πιο ισχυρή προστασία απέναντι στη συντριπτική επίδραση του στρες και του ψυχικού τραύματος.
Κοινωνική στήριξη δεν σημαίνει απλή συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Το κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι η αμοιβαιότητα: να μπορεί κανείς να εισακουστεί και να είναι ορατός από τα άτομα που το περιβάλλουν, να αισθάνεται μέρος του μυαλού και της καρδιάς κάποιου άλλου.
Για να μπορέσει το σώμα να ηρεμήσει, να θεραπευτεί και να αναπτυχθεί, είναι αναγκαίο να βαθύ, σπλαχνικό αίσθημα ασφάλειας. Κανένας γιατρός δεν μπορεί να γράψει συνταγή για την φιλία και την αγάπη: είναι περίπλοκες δεξιότητες που αποκτώνται με κόπο.
Δεν χρειάζεται να φέρει κάποιος ψυχικό τραύμα για να αισθανθεί αμηχανία, ακόμη και πανικό, σε ένα πάρτυ με αγνώστους – αν και το ψυχικό τραύμα μπορεί να μετατρέψει ολόκληρο τον κόσμο σε μία συνάθροιση ξένων.
Πολλοί άνθρωποι με ψυχοτραυματικά βιώματα, αισθάνονται ασυγχρόνιστοι με τα πρόσωπα γύρω τους. Κάποιοι βρίσκουν ανακούφιση σε ομάδες όπου μπορούν να μοιραστούν μνήμες πολέμου, βιασμού, βασανιστηρίων με άλλους ανθρώπους που έχουν παρόμοια βιώματα.
Εστιάζοντας σε μία κοινή ιστορία ψυχικού τραύματος και θυματοποίησης, ανακουφίζονται από τον αφόρητο πόνο της μοναξιάς, συνήθως όμως εις βάρος της ατομικής ιδιαιτερότητας: Τα μέλη ανήκουν στην ομάδα μόνο αν συμμορφώνονται σε έναν κοινό κώδικα.
Bessel A. Van Der Kolk, M.D.
Το σώμα δεν ξεχνά
