Μεγάλη Δευτέρα: Τι γιορτάζουμε σήμερα
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Χριστού (εξ’ ου και η ονομασία της, Εβδομάδα των Παθών), τα οποία έλαβαν χώρα πριν την Ανάσταση και την Ανάληψη. Αποκαλείται «Μεγάλη», γιατί τα γεγονότα που τιμά είναι ιδιαίτερα σημαντικά (μεγάλα, δηλαδή) για την ορθόδοξη πίστη.
Ο σκοπός της Μεγάλης Εβδομάδας είναι οι πιστοί να συμπορευτούν με τον Ιησού, να μετανοήσουν ειλικρινά για τις αμαρτίες της και να σωθούν μέσα από το δρόμο που χάραξε Εκείνος. Η κάθε ημέρα της Εβδομάδας των Παθών είναι αφιερωμένη σε μία ή περισσότερες χριστιανικές παραβολές.
Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν ξεκινά από το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας αλλά ήδη από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε βράδυ ψέλνεται ο Όρθρος της προηγούμενης ημέρας (επομένως ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας ψάλλεται το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων κ.ο.κ.).
Μεγάλη Δευτέρα: Τι γιορτάζουμε – Η παραβολή των Ημερών
Τη Μεγάλη Δευτέρα τιμούμε τη ζωή του Ιωσήφ του Παγκάλου αν και έζησε 1.800 χρόνια πριν από τον Ιησού, καθώς προεικονίζει και συμβολίζει το Χριστό μέσα από το διαχρονικό παράδειγμα του βίου του. Επίσης, τιμούμε και τη γνωστή παραβολή της άκαρπης συκιάς.
Ο Ιωσήφ ήταν γιος του Ιακώβ, του πατριάρχη του Ισραήλ (και προγόνου του μνηστήρα της Παναγίας, Ιωσήφ). Σημειώνουμε ότι ο Ιακώβ ήταν γιος του Ισαάκ, ο οποίος παρ’ ολίγον να θυσιαστεί από τον πατέρα του Αβραάμ και την τελευταία στιγμή σώθηκε, χάρη στη θεϊκή παρέμβαση, όταν αντικαταστάθηκε από έναν αμνό.
Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος ήταν ο αγαπημένος γιος του πατέρα του, αφού είχε τις περισσότερες αρετές και έτσι οι αδερφοί του τον φθονούσαν, όπως ακριβώς και ο Χριστός φθονήθηκε από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους.
Μάλιστα, τα αδέρφια του τον έριξαν σε ένα βαθύ λάκκο, προκειμένου να τον ξεφορτωθούν, και στη συνέχεια με ένα ματωμένο χιτώνα πήγαν στον πατέρα τους, προκειμένου να τον πείσουν ότι κατασπάραξε τον Ιωσήφ ένα θηρίο. Όταν ο Ιακώβ δεν πείστηκε, τελικά πούλησαν τον αδερφό τους σε κάτι περαστικούς εμπόρους για 20 χρυσά νομίσματα (αντίστοιχα και ο Ιησούς προδόθηκε από τον Ιούδα για 30 αργύρια).
Οι έμποροι με τη σειρά τους πούλησαν τον Ιωσήφ στον αρχιμάγειρα του Αιγύπτιου Φαραώ Πετεφρή. Η σύζυγος του Φαραώ ερωτεύτηκε τον όμορφο Ιωσήφ και με τη βία προσπάθησε να τον παρασύρει σε ανήθικες πράξεις, εκείνος όμως δεν ενέδωσε στις ερωτικές της επιθυμίες. Για να τον εκδικηθεί, αυτή τον κατηγόρησε πως της επιτέθηκε και έτσι ο Φαραώ καταδίκασε τον Ιωσήφ σε φυλάκιση.
Δύο χρόνια μετά, όμως, ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο: «Στεκόταν, λέει, κοντά στον ποταμό Νείλο, και είδε ν’ ανεβαίνουν από το ποτάμι εφτά αγελάδες εύρωστες και παχιές, κι έβοσκαν στο χορτάρι. Ύστερα απ’ αυτές, ανέβηκαν από το Νείλο άλλες εφτά αγελάδες άσχημες και καχεκτικές και στάθηκαν κοντά στις πρώτες, πλάι στις όχθες του ποταμού. Οι εφτά άσχημες και καχεκτικές αγελάδες έφαγαν τις άλλες εφτά, τις ομορφόκορμες και παχιές. […] Το πρωί ο Φαραώ ήταν ανήσυχος. Έστειλε λοιπόν και κάλεσε όλους τους μάγους και τους σοφούς της Αιγύπτου και τους διηγήθηκε τα όνειρά του. Κανείς όμως δεν μπόρεσε να του τα εξηγήσει», γράφει η Αγία Γραφή (ΓΕΝΕΣΙΣ 41).
Ο Ιωσήφ ήταν ο μόνος που μπόρεσε να ερμηνεύσει το όνειρο, καθώς ήταν φωτισμένος από το Θεό. Προέβλεψε, λοιπόν, ότι στη χώρα της Αιγύπτου θα έρθουν επτά χρόνια ευφορίας, που θα τα ακολουθήσουν άλλα επτά χρόνια πείνας. Ο Πετεφρής ενθουσιάστηκε τόσο από τη σοφία του, που έδωσε σημαντικά αξιώματα στον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και τον έκανε γενικό άρχοντα. Ο Ιωσήφ ήταν συνετός στη διαχείριση των πόρων και έτσι κατάφερε να φροντίσει το λαό στα δύσκολα χρόνια του λιμού.
Όταν ξεκίνησε ο λιμός, φανερώθηκαν στην Αίγυπτο τα αδέρφια του, τα οποία τον είχαν στο παρελθόν πουλήσει στους εμπόρους, ζητώντας βοήθεια. Η καλοσύνη του Ιωσήφ ήταν τέτοια που όχι μόνο δεν τους κράτησε κακία, αλλά άνοιξε τις σιταποθήκες και έθρεψε τους πεινασμένους αδερφούς του, δείχνοντας έτσι συγχώρεση και γενναιοδωρία.
Την ίδια ημέρα, τη Μεγάλη Δευτέρα, γιορτάζουμε την παραβολή της άκαρπης συκιάς. Τη συκιά αυτή την είχε συναντήσει ο Ιησούς περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ και γρήγορα είδε ότι αν και ήταν μεγάλη και καταπράσινη, δεν έφερε σύκα. Τότε, ο Χριστός καταράστηκε το δέντρο, το οποίο αμέσως ξεράθηκε.
Η συγκεκριμένη παραβολή συμβολίζει από τη μία τη Συναγωγή των Εβραίων, η οποίοι αν και επιφανειακά ενάρετοι ήταν άκαρποι από καλά έργα, από την άλλη και τον κάθε άνθρωπο που στερείται πνευματικών καρπών, αρετών, αποκαλύπτοντας πως ο Θεός δεν έχει μόνο τη δύναμη να ευεργετεί, αλλά και να τιμωρεί.
Πηγή: ieidiseis.gr
