Ήταν το 1917 όταν ο Δήμαρχος Λάρνακας, ο Φίλιος Ζανέτος, έφερε εσάς τις παιδούλες από την Αίγυπτο, για να ομορφύνετε την πόλη μας. Και σας τοποθέτησε σειρά, κοντά στο κύμα, από την αποβάθρα και σχεδόν μέχρι το κάστρο. Και εσείς, μεγαλώσατε με φροντίδα και αγάπη.
Όσο ο καιρός περνούσε, τόσο η ομορφιά σας μεγάλωνε! Και η παραλία, με εσάς τις λυγερόκορμες, έγινε ένα με το όνομά σας. “Των Φοινικούδων!”
Ένας και πλέον αιώνας πέρασε και στο πέρασμα των χρόνων, βιώσατε όλες τις αλλαγές της πόλης μας. Από κοινότητα σε κοινωνία, από άμαξες με άλογα σε αυτοκίνητα, από καφενεία και μαγειρία, σε cafe και εστιατόρια, από μικρούς ξενώνες σε πολυτελή ξενοδοχεία. Με δρόμους πλατιούς και με φωτισμό άπλετο!
Παρέα, φίλοι και θύμισες σε όλη αυτή τη διαδρομή ο Κίμωνας, τα θαλασσοπούλια, το τραγούδι των κυμμάτων, το κλάμα εκεί στην αποβάθρα των μανάδων, που τα παιδιά τους έφευγαν για την ξενιτιά, οι γιορτές του κατακλυσμού, οι κρυφές ματιές των ερωτευμένων αγοριών και κοριτσιών, οι αραγμένες ψαρόβαρκες, το άκουσμα των καμπάνων του Αγίου Λαζάρου… Και εσείς ψηλώνατε και σκεπάζατε το όμορφο σας πρόσωπο με τη βεντάλια φυλλωσιά σας, ίδιο όμορφο πρόσωπο με εσάς των Σκαλιωτούδων, που κάθονταν δίπλα και σας χάϊδευαν. Και εσείς να χαμογελάτε. Αρχόντισσες στην ομορφιά σας. Εκατό και πάνω χρόνια και εσείς λεβεντονιές, με εκείνο το “καπάρτισμα”!
Μια αγάπη με άρωμα φυκιού και αλμύρας, που δεν αλλάζει με τον χρόνο, αλλά δυναμώνει, γιατί αυτές οι ομορφονιές έχουν ταυτιστεί με τον έρωτα, την πρόοδο και τους κατοίκους της!
ΝΑΙ, ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΥΓΕΡΟΚΟΡΜΕΣ ΟΜΟΡΦΟΝΙΕΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΡΤΣΟ ΚΟΥΝΗΜΑ ΤΟΥΣ…
Πηγή: Σκαλιώτικες Αναδρομές
