Η ζωγράφος και γλύπτρια Γιώτα Πέτρου μας μιλά για την τέχνη στη ζωή της και το Εργαστήριο της
Γράφει η Ειρήνη Αντωνίου
Σήμερα φιλοξενούμε στη σελίδα μας μια καταξιωμένη ζωγράφο – γλύπτρια και υπεύθυνη του Εργαστηρίου Τέχνης House of Arts by Yiota Petrou στη Λάρνακα. Πρόκειται για την Γιώτα Πέτρου φυσικά από την Λάρνακα, η οποία καθημερινά μέσα από τα έργα της αναζητεί την αγάπη, το πάθος και την προσπάθεια. Αγαπά να δουλεύει με παιδιά γιατί όπως λέει και η ίδια της δίνουν ενέργεια και ζωή και της θυμίζουν καθημερινά τα πρώτα της βήματα. Στόχος της η προσήλωση της στο εργαστήριο της, στους μαθητές της, σε νέες εκθέσεις με νέα θέματα και υλικά, σεμινάρια ακόμα και διδακτορικό δίπλωμα.
Πότε αποφάσισες ότι ήθελες να γίνεις εικαστικός;
«Από πολύ μικρό παιδί κατάλαβα ότι η τέχνη είναι κάτι που με ενέπνεε, μου έδινε ενέργεια και χαρά και δεν σταματούσα να δημιουργώ να κάνω χειροτεχνίες και να ζωγραφίζω. Με έβλεπαν οι γονείς μου ώρες ολόκληρες καθημερινά να φτιάχνω και να παρατηρώ και τότε κατάλαβαν και οι ίδιοι ότι εκεί κατευθύνομαι. Άρα ήξερα από πολύ μικρή τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Έτσι όταν έφτασε η στιγμή, έδωσα τις εξετάσεις για Καλών Τεχνών στην Ελλάδα και πέρασα στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών στο πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στην Φλώρινα όπου ήταν πενταετής σπουδή, τελείωσα με βαθμό 9,13 με πιστοποιητικά integrated master και πλήρης παιδαγωγική επάρκεια. Τελείωσα με κατεύθυνση την γλυπτική αρά ο τίτλος μου ορίζεται ως γλύπτρια και με μαθήματα εμβάθυνσης στην αγιογραφία».
Τι είναι τέχνη για σένα;
«Για εμένα τέχνη είναι τα πάντα. Η φύση, οι άνθρωποι, οι κουλτούρες. Μελετούσα τα πάντα και τα διερμήνευα ως τέχνη, γιατί έτσι πιστεύω ότι είναι, είτε είναι η σπείρα που σχηματίζει το κέλυφος ενός σαλιγκαριού, οι αναλογίες των ανθρώπινων σωμάτων, οι διάφοροι πολιτισμοί με τα δική τους κουλτούρα και τέχνη. Η τέχνη για εμένα ενώνει τους διάφορους πολιτισμούς με ότι τους χαρακτηρίζει αρχιτεκτονική, γλυπτική ζωγραφική, ήθη και έθιμα, τον κάθε άνθρωπο που έχει την δική του προσωπικότητα και άποψη. Η τέχνη δίνει ζωή στον άνθρωπο και ο άνθρωπος ζωή στην τέχνη».
Ποιο ρεύμα σε επηρέασε περισσότερο;
«Όπως προανάφερα από μικρή αγαπούσα την τέχνη και ότι την περιλαμβάνει. Άρχισα όμως σιγά σιγά να καταλαβαίνω ότι αυτό που με κέρδιζε είναι να φτιάχνω και να δημιουργώ τρισδιάστατα έργα. Αφού πέρασα στην Καλών Τεχνών της Φλώρινας και εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω από πολλά μαθήματα και σύντομα κατάλαβα ότι αυτό που με κερδίζει είναι η γλυπτική και προσωπικά σαν Γιώτα η τέχνη της εγκατάστασης, ένα κίνημα που δημιουργήθηκε τον 20ο αιώνα. Αυτό που ονομάζουμε τέχνη της εγκατάστασης είναι ένα έργο που λαμβάνει μέρος σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, πρόκειται για μεγάλες διαστάσεις και το σημαντικό είναι ότι ο άνθρωπος ενεργεί μέσα στο έργο. Πολλές φορές βλέπουμε κάποια μέσα να υπάρχουν όπως φως ή κίνηση.
Για αυτούς τους λόγους με κέρδισε η τέχνη της εγκατάστασης διότι πρόκειται για μια κατασκευή, κάτι τρισδιάστατο με πολλά μέσα και διαφορετικά υλικά και το σημαντικό είναι ότι ο άνθρωπος δίνει ζωή στο έργο, ενσωματώνεται, το ενεργοποιεί και γίνεται ένα. Ωστόσο, ασχολούμαι και φτιάχνω ό,τι κατασκευαστικό και ζωγραφικό με υγρό γυαλί, μακέτες κλπ..
Παράλληλα όμως δουλεύω την αγιογραφία γιατί ήταν μια τέχνη για εμένα πνευματική που θα ήθελα να ήμουν εκπρόσωπος της και όλη της η ιστορία και η τεχνική ήταν κάτι που με ενδιάφερε πολύ».
Πες μας λίγα πράγματα για την πτυχιακή σου εργασία.
«Αφού ήξερα λοιπόν πιο κίνημα με άγγιξε άρχισα να σκέφτομαι την πτυχιακή μου εργασία που στην ουσία είναι η πρώτη μου έκθεση και μου πήρε δύο χρόνια για να την φτιάξω. Με τίτλο «Η ομορφιά της γυναικείας διαφορετικότητας» πρόκειται για μια καλλιτεχνική εγκατάσταση όπου αποτελείται από διαφορετικές γυναικείες φιγούρες αποτυπωμένες μέσα από χρωματιστά υφάσματα εν κίνηση, απρόσωπες, να αιωρούνται στο χώρο, με ένα φως να προβάλλεται από μέσα τους, όπου η κάθε μια έχει την δική της προσωπικότητα το δικό της στοιχείο που θα την κάνει να ξεχωρίζει για τους δικούς της παράγοντες, συσχετίζοντας τες με την διαφορετικότητα στις γυναίκες μέσα σε μια κοινωνία σωματικά εμφανισιακά αλλά και σαν προσωπικότητες».
Μίλησε μας για το εργαστήρι σου;
«Αυτό που είχα όνειρο από παιδί ήταν να φτιάξω το δικό μου εργαστήριο τέχνης και να μπορώ να μεταδώσω σε παιδία και ενήλικες όλα όσα εγώ είχα μάθει από πολύ καλούς καθηγητές, να μεταλαμπαδεύσω με τον καλύτερο τρόπο αυτό που λέμε πραγματική τέχνη.
Θα ήθελα οι μαθητές μου να μπουν σε ένα χώρο ζεστό και όμορφο για αυτό επέλεξα σπίτι που να εμπνέει, με πολλά είδη τέχνης ώστε να αποκτήσουν μια πολύπλευρη καλλιέργεια, εικαστική αντίληψη και ταυτόχρονα να περνούν ένα χαρούμενο και δημιουργικό χρόνο.
Τα πόσα πλεονεκτήματα που μπορεί να δώσει στους μαθητές η τέχνη είναι αμέτρητα. Από το να οξύνουν την κριτική τους σκέψη μέχρι να καλλιεργήσουν τις δεξιότητες τους, να έρθουν σε επαφή με κινήματα και καλλιτέχνες, νέα υλικά και τεχνικές κάτι που θα τους βοηθήσει απίστευτα στο σχολείο σε όλα τους τα μαθήματα όπου η τέχνη παίζει άμεσο ρόλο, στην γραφή τους, στην ιστορία, στα μαθηματικά και σε πολλά άλλα, στην ίδια τους την ψυχολογία αλλά και στην ζωή τους.
Στο εργαστήριο μου περιλαμβάνω μαθήματα ζωγραφικής, σχεδίου και χειροτεχνίας που λειτουργούν μαζί και ξεχωριστά η γλυπτική και η αγιογραφία για παιδία και ενήλικες. Για περισσότερες πληροφορίες και εικόνες έχω στην σελίδα μου House of Arts by Yiota Petrou».
Τι είναι ταλέντο και πώς το διακρίνετε σε ένα παιδί;
«Όπως είπε και ο Πικάσο, όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες το θέμα είναι τι θα απογίνουν όταν μεγαλώνουν. Άρα σε κάθε παιδί βρίσκω μια ιδιαιτερότητα που θα ήθελα να καλλιεργήσω, μπορεί σε κάποια παιδία μια πιο μεγάλη ιδιαιτερότητα στην τέχνη αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά γιατί όταν ένα παιδί που έχει έμφυτο ταλέντο αν δεν το καλλιεργήσει αυτό από μόνο του θα σταματήσει να τροφοδοτείται και αντίθετα ένα παιδί που αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες όταν το αγαπήσει και προσπαθήσει για αυτό το πλεονεκτήματα μπορούν να είναι και περισσότερα.
Όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και στην τέχνη αναζητούμε την αγάπη, το πάθος και την προσπάθεια. Και η τέχνη είναι κάτι που σε ευχαριστεί και περνάς όμορφα επομένως και η προσπάθεια θα πρέπει να γίνει με ένα ευχάριστο τρόπο και με ενέργεια. Κάπου εδώ για εμένα είναι σημαντική η παρουσία του δάσκαλου αφού είναι στο χέρι του και το μάθημα να γίνει αποδοτικό και ευχάριστο».
Πως είναι να δουλεύεται με μικρά παιδιά;
«Το αγαπώ πραγματικά. Μου δίνουν και εμένα ενέργεια και ζωή και μου θυμίζει και εγώ πως άρχισα. Πιστεύω ότι έχω μια πολύ καλή επικοινωνία με τους μαθητές μου, τους εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται. Μαθαίνω από τα παιδιά και τα παιδιά από εμένα. Τα παιδιά είναι η ζωή του αύριο επομένως πρέπει η κοινωνία να παράγει ανθρώπους ενεργούς, δημιουργικούς και πάνω από όλα με παιδεία. Παιδεία – μόρφωση και καλλιέργεια είναι τρία διαφορετικά πράγματα. Η τέχνη για παίζει άμεσο ρόλο σε όλα. Δεν θα γίνουν τα παιδιά όλα καλλιτέχνες αλλά μπορούν να ενσωματώσουν την τέχνη στην ζωή τους, με το ενδιαφέρον τους στον πολιτισμό αλλά και στο πολιτιστικό υπόβαθρο, σε εκθέσεις, γκαλερί, με την ανάγνωση ενός έργου που θα δουν όταν ταξιδέψουν σε μια άλλη χώρα και πολλά άλλα».
Πώς είναι η Γιώτα όταν δε φτιάχνει, ζωγραφίζει, σκιτσάρει ή διδάσκει;
«Όπως προανάφερα οι διάφοροι πολιτισμοί και κουλτούρες είναι αυτό που λέμε τέχνη, για αυτό αγαπώ το να ταξιδεύω, να μαθαίνω για νέες κουλτούρες και πολιτισμούς, να βλέπω νέα έργα τέχνης είτε ζωγραφικά γλυπτικά, αρχιτεκτονικά. Τα ταξίδια για εμένα λειτουργούν ως πηγή ενέργειας, είναι μια βιωματική μάθηση και στόχος μου είναι να ταξιδέψω όσο πιο μακριά, να μάθω και να βιώσω από τον κάθε λαό».
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
«Σχέδια πολλά, προσήλωση στο εργαστήριο, στους μαθητές μου, νέες εκθέσεις με νέα θέματα και υλικά, σεμινάρια ακόμα και διδακτορικό δίπλωμα. Όλα βήμα-βήμα με υπομονή, προσπάθεια και αφοσίωση».
Τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη τέχνη αλλά μέχρι τώρα δεν το τόλμησαν;
«Δεν υπάρχει όριο ηλικίας στην τέχνη, και όσο ζεις μαθαίνεις. Αυτό που λέμε δια βίου μάθηση για εμένα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ίσως να μην τους δόθηκε η ευκαιρία αλλά ποτέ δεν είναι αργά να ασχοληθούν με κάτι τόσο σημαντικό που μπορεί να τους δώσει πολλά πλεονεκτήματα στην ζωή τους. Και γιατί όχι να μπουν σε μια σχολή και να πάρουν το πτυχίο τους. Χαίρομαι πολύ τους μαθητές μου που έφυγαν από τα χρόνια της μάθησης και όμως το κυνηγούν και καλλιεργούνται. Αυτομάτως, αλλάζει η ψυχολογία σου, έχεις κάποια δημιουργική απασχόληση και ξεφεύγεις από την ρουτίνα. Επιπλέον, πολλές φορές ακούω μου αρέσει αλλά δεν ξέρω αν μπορώ, αν το κάνω σωστά. Δεν υπάρχει όμως σωστό και λάθος στην τέχνη, κριτήρια πολλά αλλά ίσως να μην ξέρουν σε ποιο είδος τέχνης και κινήματος μπορεί να ανήκουν και για αυτό αν τους αρέσει κάτι τόσο πολύ καλύτερα να το ψάξουν να το καλλιεργήσουν και πραγματικά οι δρόμοι που θα δουν ότι θα τους ανοίξουν στην τέχνη είναι αμέτρητοι».
