Αφιέρωμα στην Ευαγγελία από τις Σκαλιώτικες Αναδρομές
Θρήνος: για την Ευαγγελία
“Όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, κάθε φορά που τραγουδούσαμε στη χορωδία το “Ένα νερό, κυρα-Βαγγελιώ” με πείραζαν οι συμμαθητές μου κι εγώ θύμωνα…
Αυτές τις μέρες το σιγοτραγουδώ και κλαίω. Διότι, Βαγγελιώ μου παινεμένη, ανέκαθεν το ταύτιζα με εσένα. Ήσουν το καθαρό νερό, το γάργαρο γέλιο, η ανοικτή αγκαλιά. Συγχρόνως οξύνους και υπερευαίσθητη. Φιλάνθρωπος και ανιδιοτελής από τη μια, αδιάλλακτη επιχειρηματίας από την άλλη. Γενναιόδωρη, όχι μόνο με τα υλικά αγαθά, αλλά και δοτική με τις αρετές σου. Ηθική. Όμορφη. Αρχοντική!
Στον δρόμο της ζωής μας, κάποιοι, ελάχιστοι έχουμε την ευλογία να συναντήσουμε τέτοιους φωτοδότες οργανισμούς, όπως εσύ, αγαπημένη μου. Αυτόφωτους φωτοδότες. Αρκεί να μας πλησιάσετε και είναι αρκετό για να μας λούσετε με το υπέροχό σας φως.. Αφήνετε το αποτύπωμά σας… Στη ζωή και στην καρδιά.
Το φως και το νερό. Οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του σύμπαντος. Εσύ ήσουν…είσαι και τα δυο, κυρα-Βαγγελιώ, αγαπημένη μου Βαγγελιώ…
Το έργο και η ζωή σου θα δίνουν στους αγαπημένους σου τη δύναμη για να αντεπεξέλθουμε στον απρόσμενο χαμό σου.
Σε αγαπώ. Στο επανιδείν…”
Σκαλιώτικες Αναδρομές
