Πάντοτε, ιδιαίτερα όμως στην αρχή κάθε καινούργιου έτους, ανταλλάσσουμε ευχές για “χρόνια πολλά”. Εκείνο ωστόσο που από πολλούς διαφεύγει είναι το γεγονός ότι “ο κόσμος παρέρχεται και μαζί του όλα όσα επιθυμούν οι άνθρωποι να κατέχουν μέσα σ’ αυτόν, ενώ όποιος εκτελεί το θέλημα του Θεού θα ζήσει αιώνια” (Α΄ Ιω. 2, 17). Τα παραπάνω λόγια αποτελούν, κατά κάποιον τρόπο, το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του Ουρανού προς τη Γη, θέλοντας να μας τονίσουν ότι: Ο μάταιος τούτος κόσμος παρέρχεται, περνά, φεύγει, καθώς φεύγει και χάνεται και κάθε επιθυμία που προκαλούν οι απολαύσεις του υλικού κόσμου. Εκείνος όμως που εφαρμόζει στη ζωή του το θέλημα και τις εντολές του Θεού, μένει αιωνίως και δεν παρέρχεται.
Οδοιπόροι κι εμείς σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο που φεύγει, παραμένουμε νοσταλγοί και αναζητητές της χαράς και της ευτυχίας. Γι’ αυτό καλούμαστε, τώρα στο κατώφλι του καινούργιου χρόνου, να στραφούμε και να κοιτάξουμε προς τα πίσω, για να δούμε πώς περάσαμε το 2020 που έφυγε, ώστε σαν καλοί λογιστές να πραγματοποιήσουμε τον ψυχικό και πνευματικό απολογισμό της χρονιάς αυτής.
Στην ψυχοπνευματική αυτή ανασκόπηση θα υπάρξουν εκείνοι για τους οποίους τα “υπέρ” θα είναι ίσως περισσότερα. Αυτοί, έχοντας αγωνιστικό φρόνημα, δεν έχασαν ευκαιρίες για συνεχή πρόοδο και άνοδο στον κόσμο που παρέρχεται. Για τους πιο πολλούς όμως, δυνατόν να υπερτερούν τα “κατά”, διότι έμειναν στάσιμοι και άκαρποι. Είναι οι άνθρωποι που θέλουν να ζουν στον κόσμο χωρίς οραματισμούς και ανώτερες επιδιώξεις, επομένως έχασαν στο κεφάλαιο της πνευματικής προκοπής.
Με τη σειρά του ο καθένας μας, ας απευθύνουμε το ερώτημα στον εαυτό μας: Γίναμε καλύτεροι ή χειρότεροι μες στο έτος 2020 που ήδη παρήλθε; Η στάση μας απέναντι στον αγαθό και αιώνιο Πατέρα μας ήταν η πρέπουσα; Κατά πόσον εφαρμόσαμε το θέλημά Του; Υπηρετήσαμε, ο καθένας από τη σκοπιά του, το καθήκον μας, ώστε να φανούμε ωφέλιμοι στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν; Ζήσαμε, τη χρονιά που πέρασε, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο άγιος απόστολος Ιάκωβος, ως “τέλειοι και ολόκληροι” και “εν μηδενί λειπόμενοι”; (Ιακ. 1,4).
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι ο κόσμος παρέρχεται, φεύγει, χάνεται. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να σταματήσει την αέναη πορεία του χρόνου και όπως γράφει ο σοφός Εκκλησιαστής “γενεά πορεύεται και γενεά έρχεται” (Εκκλ. 1,4). Εκείνο όμως που παρά το ότι παρέρχεται, είναι δυνατόν να προσδώσει αξία στα χρόνια της ζωής μας, είναι ο αγώνας για μια ενάρετη ζωή, που θα έχει ως συνέπεια την κληρονομία της αιωνιότητας. Όσοι δηλαδή προσπαθούν να ζουν όπως ο Κύριος διδάσκει, αυτοί που αγωνίζονται και μιμούνται το παράδειγμά Του, αγιαζόμενοι με τη χάρη των Μυστηρίων της Εκκλησίας, αυτοί θα ζουν αιώνια μαζί με τον Χριστό. Ενώ των άλλων, που στήριξαν την ύπαρξή τους στη φθορά και τη ματαιότητα, η ζωή “θα μαραθεί σαν το λουλούδι” (Ιακ. 1,10).
Ας θυμηθούμε τον Γάλλο διάσημο ποιητή και διπλωμάτη Πωλ Κλωντέλ, βαθύ χριστιανό, που η πίστη ήταν θέμα της τέχνης του, καθώς έλεγε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, με το οποίο αγοράζεις ή την αιώνια ζωή ή τη αιώνια κόλαση.
Εμείς, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, νοσταλγοί της αιώνιας ζωής, επιθυμούμε να γίνουμε ουρανοπολίτες και οικήτορες του Παραδείσου. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υποβληθούμε, με την έναρξη της νέας χρονιάς, σ’ έναν πνευματικό αγώνα για την κατάκτηση της αρετής, Χρειάζεται να εργαστούμε, ώστε να γίνουμε νεκροί ως προς την αμαρτία και τον “παλαιό άνθρωπο”. Να ζήσουμε “εν Χριστώ”, διότι η αιώνια ζωή αρχίζει για τον πιστό χριστιανό από την παρούσα ζωή. Όπως και ο Κύριος έχει τονίσει για όποιον βιώνει το θέλημά Του, αυτός “εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ”.
Ο πανάγαθος Θεός μάς κάνει ένα δώρο, αξιώνοντάς μας ν’ αρχίσουμε μια νέα χρονιά. Ποιό όμως θα είναι το περιεχόμενο της ζωής μας στη διάρκειά της; Θα είναι στόχος μας η εφαρμογή του Νόμου Του; Θα ζήσουμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του; Αν ναι, τότε, παρόλο που ο μάταιος κόσμος παρέρχεται, εμείς θα έχουμε αξιοποιήσει και θα έχουμε άριστα κερδίσει τον νέο χρόνο της ζωής μας!
Καλό κι ευλογημένο το Νέον Έτος! Χρόνια πολλά.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
