«Έχομε ανάγκη από παπούτσια και παντελόνια Αθήνα 1944 – 1945″
Δυο ταχυδρομικά δελτάρια της εποχής εκείνης, που στάληκαν από την Αθήνα της κατοχής από φιλική οικογένεια σε Κύπριους, μας λένε πολλά για τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Το ένα γραμμένο τον Νιόβρη του 1944 και το δεύτερο το Μάρτη του 1945, περιγράφουν πολύ παραστατικά τις ανάγκες και τις κακουχίες των ανθρώπων.
Γράφουν λοιπόν.
« Μετά από 4 έτη σκλαβιάς και κακομοιριάς αναπνέομε ξανά τον αέρα της ελευθερίας. Στην ζωή ευρισκόμεθα όλοι εκτός της μητέρας. Υπήρξε θύμα του πολέμου, απεβίωσε τον Μάρτιο του 1942 στην μεγάλη πείνα.
Από υγεία στεκώμεθα στα πόδια μας, ελπίζουμε όλα να διορθωθούν από ό,τι άφησαν οι απαίσιοι ούννοι. Περιμένομε γράμμα σας δια να μάθωμε τα δικά σας και στο χωριό τι γίνονται.
Σας φιλούμε και οι οχτώ………….
3.11.1944»
Στο δεύτερο μήνυμα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.
«Αγαπητέ Μπάμπη,
Ελάβομε την κάρτα της 12.2.1945 και εχάρημε που είσθε όλοι καλά και ημείς είμαθε όλοι καλά εκτός του Μενέλαου που ευρίσκεται στην Αίγυπτο. Επήραμε γράμμα του και είναι καλά. Ελπίζομε γρήγορα να έλθη και αυτός διότι έρχονται καθ’εβδομάδα.
Δια τα είδη ρουχισμού έχομε ανάγκη από παπούτσια και παντελόνια. Εγω φορώ πάντοτε αρ.46 παπούτσια και κλειστά και μαλακά διότι έχω πλατυποδία. Τα δύο παιδιά 42 και 43 εκτός του μικρού. Φυσικά και εσώρουχα και υποκάμισα έχουν χωνέψει όλα ( εσωτερικά βαμβακερά) και κάλτσες βαμβακερές. Λάβετε υπ’όψιν ότι και 1 ζεύγος παπούτσια θα μας είναι αρκετή βοήθεια προ παντός να μην στενοχωρηθείτε διόλου διότι θα περάσει και αυτό.
Το σπίτι έπαθε μικροζημίας και τζάμια και σουβάδες. Να μας φιλήσετε τ……
25.3.1945»
Πληροφορίες που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες που πέρασαν οι Έλληνες την περίοδο εκείνου του πολέμου. Και στην Κύπρο υπήρχε φτώχεια και πολλές ελλείψεις. Ο κόσμος άντεξε και μετά βρήκε σιγά σιγά τους ρυθμούς του.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
