Κατακλυσμός: Ο Λυσιώτης λαϊκός ποιητής που διέπρεπε στη γιορτή του κατακλυσμού (photos)
Ο λαϊκός μας ποιητής Γιακουμής Ατσίκκος (1911-1995) από τη Λύση, μετά την τούρκικη Εισβολή του 1974 κατέληξε στη Λάρνακα και έζησε μέχρι το θάνατό του στον προσφυγικό συνοικισμό ΚΑΜΑΡΕΣ .
Το επάγγελμά του ήταν βοσκός. Συχνή ήταν η παρουσία του στον Κατακλυσμό της Λάρνακα ς, όπου διακρίθηκε στα Ερωτικά ποιήματα ( Α’ βραβείο 1980, Β’ βραβείο 1979) και στα Κυπριακά Ποιήματα (έπαινο 1989).
Αισθητή και διαχρονική ήταν η επιτυχής συμμετοχή του στο Διαγωνισμό Αυλού, από το 1969 μέχρι το 1994, όπου απέσπασε 16 Α’ Βραβεία, 6 Β’ Βραβεία και 1 Έπαινο. Ήταν γνωστή η ικανότητά του στο πιθκιαύλι και ο κόσμος τον λάτρεψε. Εμφανιζόταν πάντα με την παραδοσιακή στολή, με τη βράκα.
Κυκλοφόρησε τρεις ποιητικές συλλογές «Το ξερίζωμαν», 1981 και 1986, «Το φεγγάριν του Γεννάρη», 1985 και «Η τελευταία μου κατάθεση», 1994.
Οι φωτογραφίες είναι από γιορτή του Κατακλυσμού στη Λάρνακα ( μαζί με τους Αντώνη Κατσιαντώνη και Λούη Περεντό) καθώς και από επίσκεψη στο σπίτι του το 1982.
Έντεκα γρόνους ώς τωρά στην προσφυγιάν που ζιούμεν
νυχτοξημερωννούμαστιν τζι’ άγρυπνοι καρτερούμεν
να ξαναπάμεν έσσω μας, τζει κάτω να ταφούμεν.
Βρίσκουσιν τρόπους, κάθονται εις τες συνομιλίες,
μα λύσην ’εν ι-βρίσκουσιν, πιντώννουν τες αιτίες.
Οι ξένοι πάντα μάχουνται για το δικόν τους κκιάρι
τζιαι μας ’δα κάτω να τα βρουν ―πετσίν, τζι’ άλλοι τομάρι.
Όπου αγάπη τζι’ ο Θεός, οι πρωτινοί λαλούσι,
έτσι έχουν μιαν δύναμιν τζιαι τ’ άδικον νικούσι,
τούτ’ εν’ η στράτα η καλή, τζι’ ούλλοι μας να τη[ν] δούμεν,
ατ τ’ ’εν να λείψ’ η προσφυγιά τζιαι να ξαναστραφούμεν
στα σπίθκια μας που καρτερούν, τζι’ ειρήνικά να ζιούμεν.
Γιακουμής Ατσίκκος 1985, 16/4
(Από το ιστολόγιο του Φοίβου Σταυρίδη «ΛΑΡΝΑΚΑ, η πόλη του Ζήνωνα του Κιτιέα», larnaca.wordpress.com)
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
