Αρθρογραφία Νικόλα Ζαννέττου στο sigmalive σχετικά με την παραμονή ή όχι της Total στο λιμάνι Λάρνακας:
Η υπόθεση των υποστηρικτικών εγκαταστάσεων της Τοtal στο Λιμάνι της Λάρνακας, αποτελεί άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα κακοδιαχείρισης, επιπολαιότητας και ερασιτεχνισμού, αυτά που συχνά πυκνά εμφανίζονται στην Κύπρο.
Η εξέλιξη της υπόθεσης, θέτει το δημόσιο συμφέρον σε κίνδυνο, καθώς η εταιρεία Total, έχει προγραμματίσει ερευνητική γεώτρηση στο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Όμως, λόγω της εκκρεμότητας που υπάρχει σε σχέση με την υποστηρικτική βάση της εταιρείας, και κατά πόσο τελικά θα παραμείνει στο λιμάνι της Λάρνακας ή όχι, οι όποιοι σχεδιασμοί κινδυνεύουν.
Και αυτό διότι σε περίπτωση που η απάντηση των τοπικών αρχών στο αίτημα για παράταση είναι αρνητική, η μετακίνηση των εγκαταστάσεων σε κάποιο εναλλακτικό χώρο θα σημαίνει χρόνο και γραφειοκρατία που συνεπάγονται με αναβολή της γεώτρησης για κατοπινό στάδιο. Αρκετούς δηλαδή μήνες αργότερα.
Η μεγαλύτερη ευθύνη για να οδηγηθούμε σήμερα σε διλήμματα τα οποία θέτουν σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον, ανήκει στην Κυβέρνηση, η οποία επέλεξε να φορτώσει αυτό το τεράστιο βάρος στους ώμους των τοπικών αρχών της Λάρνακας.
Δεν είμαστε η πρώτη χώρα παγκοσμίως που αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα. Υπάρχουν συγκεκριμένα μοντέλα διαχείρισης τέτοιων ζητημάτων, τα οποία εάν ακολουθούνταν, σήμερα δεν θα υπήρχε κανένα δίλημμα.
Όπως μας εξηγήθηκε, η δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων, πέραν από τις περιβαλλοντικές και άλλες μελέτες, προϋποθέτει προηγουμένως διαβούλευση με την κοινωνία, ώστε να ενημερωθεί σωστά και σε βάθος για το έργο. Πράγμα που στην περίπτωση της Λάρνακας, δεν έγινε με ειλικρίνεια και σεβασμό προς τους ανθρώπους, αλλά με τρόπο που δημιούργησε την εντύπωση ότι επιχειρείται η επιβολή αποφάσεων στους δημότες. Κάτι που αποτέλεσε αφορμή για να αποτελέσει η όλη ιστορία και αντικείμενο πολιτικών σκοπιμοτήτων. Στο μεταξύ κανένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός για τις ενεργειακές εγκαταστάσεις, δεν υπάρχει ούτως ώστε να πειστούν όλοι ότι όντως πρόκειται για ένα προσωρινό μέτρο. Το αίτημα για παράταση αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα του ερασιτεχνισμού με τον οποίο οι αρμόδιοι χειρίστηκαν το θέμα.
Η Λάρνακα είναι μια πόλη κουρασμένη και ταλαιπωρημένη. Υποσχέσεις πολλών χρόνων, δεν τηρήθηκαν, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του παραλιακού της μετώπου, να παραμένει στην παρακμή, διότι εκεί όπως είναι γνωστό κακώς παραμένουν οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαιοειδών και υγραερίου.
Οι Λαρνακείς σήμερα, καλούνται να δεχτούν κάτι το οποίο επίσης δεν συνάδει θεωρητικά με το όραμα τους, δηλαδή την τουριστική και εμπορική ανάπτυξη της πόλης τους.
Συζητώντας με αρκετούς από τους εμπλεκόμενους, αλλά και με ανθρώπους με εμπειρία στο συγκεκριμένο αντικείμενο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένες υποστηρικτικές εγκαταστάσεις, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες από τους δημότες. Αυτές οι προϋποθέσεις έχουν να κάνουν με την ορθολογιστική χωροθέτηση του Λιμανιού Λάρνακας, με τρόπο που να επιτρέπει την παράλληλη ανάπτυξη του λιμανιού.
Κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή απουσιάζει με αποτέλεσμα να δίνονται λύσεις μεσοβέζικες που έχουν δικαίως έχουν εκνευρίσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας που σήμερα αντιδρά.
Το δίλημμα είναι σκληρό και πλέον ο Δήμαρχος Λάρνακας, θα πρέπει να καλέσει τους κυβερνώντες να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση και να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους. Με τρόπο που να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον, αλλά κυρίως η υγεία και η ασφάλεια των δημοτών της Λάρνακας.
Follow @zannettosn
Πηγή: http://www.sigmalive.com/blog/zannettosn
