Απειλούν οι λαγοκέφαλοι τις θάλασσες τις Κύπρου
Έρευνα του Newsbomb και τοποθέτηση του Τμ. Αλιείας
Οι θάλασσες της Κύπρου είναι ήρεμες… Δεν έχουν φόβητρο στα νερά τους, αλλά υπάρχουν κάποια ψάρια τα οποία ομολογουμένως είναι πιθανόν να μας φέρουν δυσάρεστες καταστάσεις όταν μας προσεγγίσουν. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όντως για τους λουόμενους αποτελεί ο λαγοκέφαλος που βρίσκεται σε αμμώδεις περιοχές. Οι λουόμενοι μπορούν να νιώσουν τον κίνδυνο και από άλλα ψάρια όπως είναι οι μέδουσες, αλλά και οι δράκαινες.
«Απειλή» ο λαγοκέφαλος
Η μεγαλύτερη απειλή στις κυπριακές θάλασσες είναι ο λαγοκέφαλος.Πρόκειται για ψάρι που περιέχει δηλητηριώδη μέρη και δεν συστήνεται για κατανάλωση. Ο λαγοκέφαλος είναι επικίνδυνο ψάρι αφού όταν προσεγγίσει ακόμα και άνθρωπο, μπορεί με το δάγκωμά του να προκαλέσει τεράστια ζημιά. Ο λαγοκέφαλος ευδοκιμεί στις κυπριακές θάλασσες και κυρίως στα παράλια της Πάφου και στην ακτογραμμή προς το Λατσί. Η κατανάλωσή του, χωρίς να απομακρυνθούν πριν το μαγείρεμα μέρη του που περιέχουν τη δηλητηριώδη τοξίνη τετραδοτοξίνη, μπορεί να επιφέρει αναπνευστικές διαταραχές, ανεπάρκεια του κυκλοφορικού συστήματος, μυϊκή παράλυση και ακόμη και θάνατο.
Αποζημιώνουν ψαράδες
Το Τμήμα Αλιείας εκτίμησε τον κίνδυνο και αποφάσισε να λάβει μέτρα. Το κυριότερο είναι να αποζημιωθούν ψαράδες ώστε να ψαρέψουν τους λαγοκέφαλους και να τους απομακρύνουν από τα κυπριακά νερά.
Απαγορεύεται η εμπορία του, ενώ βάσει νομοθεσίας θα πρέπει να καταστρέφεται σε ειδικό κλίβανο. Αυτό γίνεται στην Κύπρο μέσω ενός προγράμματος του Τμήματος Αλιείας που συνχρηματοδοτείται από την ΕΕ. Οι επαγγελματίες ψαράδες πωλούν τους λαγοκέφαλους 3 ευρώ το κιλό στο Τμήμα Αλείας που αναλαμβάνει να τους καταστρέψει. Γύρω στους 30-40 τόνοι τον χρόνο καταλήγουν στους κλίβανους.
Εάν θέλετε να μάθετε ιστορικά τι είναι οι λαγοκέφαλος ενημερώνουμε ότι η επιστημονική ονονομασία του είναι (lagocefalus sceleratus) και είναι ψάρι που ζει κυρίως στον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά το 2003, το ψάρι αυτό εμφανίστηκε στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο ως λεσσεψιανός μετανάστης, δηλαδή: Tα ψάρια αυτά μετακινήθηκαν από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω της Διώρυγας του Σουέζ στη Μεσόγειο.
Φοβού τις δράκαινες
Στις κυπριακές θάλασσες βρίσκουμε και τις δράκαινες. Δηλαδή, είδος ψαριού το οποίο προκαλεί δηλητηριώδη – τσίμπημα που φέρει έντονο πόνο. Η δράκαινα είναι ένα χρωματιστό ψάρι – θαμμένο τον βυθό της θάλασσας με το δηλητηριώδες ραχιαίο πτερύγιο του, να διακρίνεται πάνω στην αμμώδη επιφάνεια.
Ο πόνος περιγράφεται συνήθως ως παροξυσμικός. Όταν το πτερύγιο της διαπεράσει την ανθρώπινη σάρκα και διαχύσει το δηλητήριο της, ο πόνος θα είναι πολύ έντονος για τις δύο πρώτες ώρες, . Το σημείο του τραυματισμού θα γίνει κόκκινο και θα διογκωθεί η μολυσμένη περιοχή.
Η θεραπεία για το τσίμπημα της δράκαινας είναι να τεθεί το τραυματισμένο σημείο σε πολύ ζεστό νερό ώστε να μην προκαλέσει εγκαύματα.
Πολίτες διαμαρτυρήθηκαν ότι δέχθηκαν τσιμπήματα από δράκαινες σε παραλία της Λεμεσού. Το Newsbomb επικοινώνησε με το Τμήμα Αλιείας όπου μας λέχθηκε ότι είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η κατάσταση παρακολουθείται, αλλά δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης, παρά μόνο οι λουόμενοι να επιδεικνύουν ιδιαίτερη προσοχή.
Καλώς τις μέδουσες
Οι μέδουσες ή τσούχτρες είναι άλλο ένα είδος της θαλάσσιας ζωής που συντροφεύει τους λουόμενους στις κυπριακές παραλίες. Η παρουσία τους στις θάλασσες του Πρωταρά, αλλά και της Λάρνακας έγινε θέμα συζήτησης. Το Τμήμα Αλιείας μάς πληροφόρησε ότι δεν υπάρχει αυτή η συχνότητα μεδουσών όπως τους προηγούμενους μήνες και ότι οι μέδουσες κινούνται με τα θαλάσσια ρεύματα.
Οι μέδουσες όταν ακουμπήσουν το ανθρώπινο σώμα εκκρίνουν ένα υγρό που προκαλεί τσούξιμο και κνησμό. Όταν κάποιος τσιμπηθεί από τσούχτρα, χρειάζεται απαραίτητα πρώτες βοήθειες. Τα τσιμπήματα των σκυφόζωων μεδουσών γενικά δεν είναι θανατηφόρα. ο τσίμπημα των μεδουσών προκαλεί οξύ πόνο και μπορεί να προκαλέσει αναφυλαξία και ίσως τον θάνατο. Για τον λόγο αυτό, όταν κάποιοι άνθρωποι τσιμπηθούν από τσούχτρα, θα πρέπει να βγουν αμέσως έξω από το νερό, προς αποφυγή πνιγμού.
Για τις πρώτες βοήθειες, οι κύριοι στόχοι είναι η αποφυγή τραυματισμού των διασωστών (γι’ αυτό συνιστάται να φορούν ειδικά ρούχα, που θα καλύπτουν σημεία του σώματος), η απενεργοποίηση των κνιδοκύστεων (για να μη γίνει ενδοφλέβια ένεση στον ασθενή) και η αφαίρεση των πλοκάμων που πιθανόν έχουν κολλήσει στο σώμα του ασθενούς.
Πηγή: Offsite
