Tσικνοπέμπτη τα παλιά… !!!!
Η Τσικνοπέμπτη γιορτάζεται την Πέμπτη πριν την Κυριακή της Απόκρεω και πήρε το όνομα από τις τσίκνες που γίνονται όταν ψήνονται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα λουκάνικα, λούντζες, χαλλούμι και ρέγγες. Τσίκνες και μυρωδκιές γεμίζουν τη γύρω ατμόσφαιρα κάθε σπιτιού.
Κατά το έθινο συγγενικές οικογένειες συγκεντρώνονται σε ένα από αυτές σπίτι και το ρίχνουν στο γλέντι και στη διασκέδαση με φαγοπότι και τραγούδια. Επίσης παρασκευάζουν διάφορα γλυκιστικά από κατεϊφι, δάκτυλα και πουρέκια της αναρής.
Αρχίζει το φαγοπότι και τσουγκρίζουν τα ποτήρια μεταξύ τους με την ευχή «άτε σε υγείαν και καλόν Πάσχα να φτάσουμε» και αρχίζουν να τραγουδούν ο καθένας με τη σειρά του να πει το δικό του τραγούδι. Έτσι, άλλος θα πεί το «εμέναν μου το είπασιν άνθρωποι μερακλήδες, πως την καλλίτερη ζωήν, περνούν την οι ππεκρήδες». Άλλος θα τραγουδήσει «κρασίν σε πίννω για υγείαν τζιαι συ κακό μου κάμνεις». Άλλος θα πει « άτε σε υγεία τζι’ανάθθεμάν τον που χρωστεί τζι’από σει να πιερώσει», ή «έξω φτώσεια»…………..
Αφού κεραστούν και τα γλυκίσματα τότε αρχίζουν οι νιοί και οι νιές τα διάφορα παιγνίδια, να κρεμμαστούν οι σούσες, ξεροπόταμον, λιγκρίν, κίκκιρο-βυζί, σκάλα, ζίζιρο, σκατούλλικα, καττόμιγα κ.λ.π. Ακολουθούν επισκέψεις μασκαρεμένων που ο καθένας προσπαθεί να αναγνωρίσει το μασκαρεμένο και το ρίχνουν στα γέλια.
( Από το βιβλίο του ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΣΑΒΒΊΔΗ «Η ΛΕΜΕΣΟΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΉΜΕΡΑ», 2001).
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
