Άκρως ανησυχητικές είναι οι προβλέψεις που δίνουν επιστημονικές έρευνες και αναφορές της ΕΕ σε σχέση με τις κλιματικές αλλαγές που αναμένονται να λάβουν χώρα στις χώρες της Ένωσης και κυρίως στις χώρες του Νότου και της Μεσογείου.
Αύξηση της θερμοκρασίας μέσα στα επόμενα χρόνια κατά 7-8 βαθμούς -σε σύγκριση με τη βιομηχανική περίοδο- στις χώρες της περιοχής της Κύπρου, συχνότερα και πιο ακραία κύματα καύσωνα, καταστροφικές πλημμύρες και σταδιακή ερημοποίηση, είναι οι μεγάλες προκλήσεις που θα κληθούν οι τα κράτη και οι πολίτες τους να αντιμετωπίσουν, σύμφωνα με κοινοτικό αξιωματούχο.
Ο συγκεκριμένος αξιωματούχος της Ένωσης βρίσκεται στην Κύπρο για σειρά επαφών με κυβερνητικές και μη υπηρεσίες, για ενημέρωση σε σχέση με τα ευρήματα των ερευνών όπως επίσης και για συζήτηση των στόχων και πολιτικών της ΕΕ σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
Αν κοιτάξουμε ολόκληρη την ήπειρο, ως εκτίμηση κινδύνου σε σχέση με τις κλιματικές αλλαγές, η κατάσταση, όπως ανέφερε ο ευρωπαίος αξιωματούχος, είναι αρκετά τρομακτική και γίνεται ακόμη πιο τρομακτική και ανησυχητική όσο πλησιάζουμε τον Ευρωπαϊκό Νότο και τις χώρες της Μεσογείου και ιδιαίτερα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Σε αυτές τις περιοχές η αύξηση της θερμοκρασίας παρατηρείται σε ρυθμό διπλάσιο από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Ήδη, όπως αναφέρθηκε, βρισκόμαστε στο καταστροφικό σημείο που προέβλεπαν οι επιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο, των τριών βαθμών κελσίου πιο ψηλά από την εποχή της βιομηχανικής περιόδου. Αυτό σημαίνει πως αν σε παγκόσμιο επίπεδο η θερμοκρασία ανέβηκε κατά τρεις βαθμούς, στο σημείο που βρίσκεται η χώρα μας μπορεί η αύξηση αυτή σε σχέση με το παρελθόν να αγγίζει τους 7-8 βαθμούς.
Αυτό μεταφράζεται σε πιο ακραίες καιρικές συνθήκες και γεγονότα, όπως παρατεταμένες ξηρασίες οι οποίες θα δημιουργήσουν συνθήκες ερημοποίησης σε λίγα χρόνια. Η ερημοποίηση αυτή μπορεί να επέλθει σταδιακά καθώς αν πριν μερικά χρόνια εμφανίζονταν μεγάλα διαστήματα ξηρασίας κάθε πέντε χρόνια, σήμερα μπορεί να εμφανίζονται κάθε τρία χρόνια και σιγά σιγά αυτό το διάστημα θα μικραίνει μέχρι να υπάρξει ενδεχομένως μια πλήρης ερημοποίηση της περιοχής.
Όπως ανέφερε ο κοινοτικός αξιωματούχος, αυτό δεν γνωρίζουμε πότε θα συμβεί ακριβώς ή αν θα γίνει απότομα, και φυσικά αν θα επηρεάσει όλες τις χώρες της Μεσογείου στον ίδιο βαθμό. Ωστόσο, η σταδιακή ερημοποίηση είναι ένα τεράστιο θέμα ανησυχίας.
Ακόμα μια μεγάλη πρόκληση και ένας τεράστιος κίνδυνος για τις χώρες και τους πολίτες είναι τα κύματα καύσωνα, με ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων στην Ευρώπη, γύρω στις 30 χιλιάδες, να πεθαίνουν ετησίως από τα διάφορα κύματα καύσωνα που πλήττουν την ήπειρο. Αυτά τα κύματα καύσωνα και οι κορυφές τους σίγουρα στο μέλλον θα αυξηθούν, και οι 40 βαθμοί θα αποτελούν μια πολύ φυσιολογική θερμοκρασία για τις χώρες, ειδικά αυτές της Μεσογείου.
Επίσης, μεγάλες προκλήσεις του μέλλοντος θα αποτελούν και είναι οι καταστροφικές πλημμύρες που θα πλήττουν τις χώρες, ακόμη και αυτές τις χώρες που θα υποφέρουν από παρατεταμένες ανομβρίες.
Με βάση τις επιστημονικές έρευνες και τις επιστημονικές αναφορές, το ζήτημα των ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως πυρκαγιές, μακρά διαστήματα ξηρασίας που θα οδηγούν σε ερημοποίηση περιοχών και χωρών, τα αυξημένα κύματα καύσωνα που θα είναι πιο μεγάλα σε διάρκεια και πιο ακραία σε ψηλές θερμοκρασίες, καθώς και οι πλημμύρες, είναι οι κυριότερες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι χώρες της Ευρώπης, κυρίως οι χώρες του Νότου και της Μεσογείου.
Υπάρχουν ωστόσο πράγματα που μπορούν να γίνουν ώστε να μετριάσουν ή να καθυστερήσουν αυτά τα φαινόμενα, με το πρώτο να είναι η πρόληψη και τα μέτρα που θα μειώσουν τους ρύπους και τις εκπομπές καυσαερίων έτσι ώστε αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας παγκοσμίως να περιοριστεί σημαντικά.
Το δεύτερο που θα πρέπει να γίνει είναι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα και στις νέες συνθήκες. Αυτό προϋποθέτει ενέργειες σε προσωπικό επίπεδο, σε επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων και άλλων εθνικών φορέων. Αυτό, σημαίνει, για παράδειγμα να προσαρμοστεί η γεωργία σε νέες μορφές καλλιέργειας, ο τουρισμός σε νέες περιόδους.
Όλα αυτά όμως θα πρέπει να γίνουν σε εθνικό επίπεδο καθώς η ΕΕ μπορεί να δίνει κατευθυντήριες γραμμές, να δίνει λύσεις και να δημιουργεί δίκτυα επικοινωνίας, όμως ο τρόπος και ο χρόνος δράσης εναπόκειται αποκλειστικά στις κυβερνήσεις των κρατών-μερών.
ΚΥΠΕ
