Το Εφετείο μείωσε την ποινή φυλάκισης καταδικασθέντα από εννέα σε επτά χρόνια σε υπόθεση που αφορά σε θανατηφόρο δυστύχημα.
Στην ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου, αναφέρεται ότι στις 28.11.19 περί ώρα 00:38 στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού λίγο πριν την έξοδο του χωριού Μουτταγιάκα επεσυνέβη θανατηφόρο δυστύχημα με θύμα τον Παναγιώτη Χριστοφόρου, ηλικίας 27 ετών, πατέρα ενός ανηλίκου παιδιού. Ο Εφεσείων συγκρούστηκε στο πίσω μέρος του προπορευόμενου αυτοκινήτου που οδηγούσε το θύμα. Κατά τη σύγκρουση και τα δύο οχήματα βρίσκονταν στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας.
Ο Εφεσείων πρωτοδίκως αντιμετώπισε τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Κεφ. 154 (1η κατηγορία), της πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης ή συμπεριφοράς κατά παράβαση του Άρθρου 210 του Κεφ. 154 (2η κατηγορία), της οδήγησης σε χρόνο που η αναλογία αλκοόλης στο αίμα υπερέβαινε το ανώτατο καθορισθέν όριο (3η κατηγορία), της οδήγησης υπό την επήρεια οινοπνευματωδών ποτών (4η κατηγορία), της οδήγησης με ταχύτητα δυνάμενη να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή (5η κατηγορία) και της μη συμμόρφωσης σε φωτεινό σηματοδότη τροχαίας (6η κατηγορία).
Ο Εφεσείων αρχικά παραδέχθηκε τις κατηγορίες 2 μέχρι 6 ενώ δήλωσε μη παραδοχή στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Το Κακουργοδικείο κατά τις τελικές αγορεύσεις καταχώρισε μη παραδοχή σε όλες τις κατηγορίες λόγω της εγερθείσας υπεράσπισης του αυτοματισμού. Σημειώνεται ότι δεν αμφισβητήθηκαν τα πραγματικά γεγονότα που περιβάλλουν τις συγκεκριμένες κατηγορίες από την υπεράσπιση αλλά μόνο η ποινική ευθύνη του Εφεσείοντος προτάσσοντας ως υπεράσπιση ότι οδηγούσε χωρίς συνείδηση και αντίληψη.
Το Κακουργοδικείο μετά από ακροαματική διαδικασία έκρινε ένοχο τον Εφεσείοντα στις κατηγορίες 1, 3, 4, 5 και 6 επιβάλλοντας ποινή φυλάκισης 9 ετών στην πρώτη κατηγορία και δεν επέβαλε οποιαδήποτε ποινή στις υπόλοιπες κατηγορίες.
Λόγω του ότι έκρινε τον κατηγορούμενο ένοχο στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας, δεν εξέτασε τη διαζευκτική κατηγορία που αφορούσε το αδίκημα της πρόκλησης 3 θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης πράξης ή συμπεριφοράς (2η κατηγορία) κατά παράβαση του Άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, αναφέρει.
Προσθέτει ότι ως προκύπτει από τη νομολογία το έγκλημα της ανθρωποκτονίας καλύπτει ευρύ φάσμα εγκληματικής συμπεριφοράς με ανάλογες διακυμάνσεις στην τιμωρία των δραστών.
Η έρευνα μας, αναφέρει, καταδεικνύει ότι στις περιπτώσεις που η αφαίρεση ζωής ήταν αποτέλεσμα ηθελημένης πράξης ή στο μεταίχμιο φόνου εκ προμελέτης, επιβλήθηκαν αυστηρότερες πολυετείς ποινές φυλάκισης οι οποίες υπερέβαιναν τα 12 έτη σε αντίθεση με περιπτώσεις ακούσιων ανθρωποκτονιών.
Αναφέρει ακόμη ότι ως επισημαίνεται στο σύγγραμμα του Γεώργιου Πική, Sentencing in Cyprus, 2η έκδοση, σελ. 110, η σοβαρότητα του αδικήματος της ανθρωποκτονίας είναι ανάλογη και της πρόθεσης του δράστη να επιφέρει τον θάνατο όσο πιο «απομακρυσμένη» είναι η πρόθεση αυτή, ανάλογα μειώνεται και η σοβαρότητα του αδικήματος, στις δε περιπτώσεις στις οποίες ο δράστης δεν είχε σκοπό να επιφέρει το θάνατο του θύματος, η ποινή φυλάκισης δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα δέκα έτη.
Στις περιπτώσεις των ακούσιων ανθρωποκτονιών εντοπίζεται στη νομολογία διακύμανση στην επιβολή ποινών και εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Στην υπόθεση Λοϊζίδης κ.α. ν. 52 Δημοκρατίας (2014) 2(Β) Α.Α.Δ. 965, που αφορούσε την έκρηξη στη Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 13 προσώπων, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 ετών, αφού διαπιστώθηκε ότι υπήρξε απαράδεκτη δυσλειτουργία του πολιτικού και διοικητικού συστήματος και δεν είχαν προσαχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου όλοι οι υπαίτιοι της τραγωδίας εκτός από τον Εφεσείοντα κατά παράβαση της αρχής της ισότητας. Στην υπόθεση Νικολάου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. η οποία αφορούσε πυροβολισμούς από θηροφύλακες στον αέρα που έπληξαν το θύμα, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 7 ετών.
Στην υπόθεση Πουτζιουρής κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 309 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 ετών σε έφηβους οι οποίοι από κτυπήματα επέφεραν το θάνατο σε συνομήλικο τους. Επίσης στην υπόθεση Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 256 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών με αναστολή σε έφηβο με νοητική υστέρηση που έθεσε φωτιά σε καναπέ στον οποίο κοιμόταν το θύμα.
Σημειώνεται ότι τα γεγονότα των υπό αναφορά υποθέσεων δεν παρουσιάζουν τέτοιες ομοιότητες με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης που να δικαιολογούν ασφαλή καθοδήγηση. Ούτε βεβαίως οι ποινές που έχουν επιβληθεί στα πλαίσια θανατηφόρων δυστυχημάτων κάτω από το Άρθρο 210 του Π.Κ. μπορούν να ακολουθηθούν.
Η μεγαλύτερη ίσως χρησιμότητα του Δικαστικού προηγούμενου, τονίζεται, στον τομέα αυτό έγκειται στον εντοπισμό των περιστάσεων που θεωρήθηκαν ως ελαφρυντικές ή επιβαρυντικές (βλ. Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123).
«Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω και τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης καθώς και τις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος της ανθρωποκτονίας ως έχουν περιγραφεί στην απόφαση μας για την καταδίκη, κρίνουμε ότι οι συνθήκες αυτές εντάσσονται στα πλαίσια και το εύρος των ποινών που η νομολογία έχει θέσει ως συνθήκες ακούσιας ανθρωποκτονίας», επισημαίνεται.
Με δεδομένο, συνεχίζει η απόφαση, ότι η παρούσα υπόθεση αφορά ακούσια ανθρωποκτονία και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη το σύνολο των μετριαστικών παραγόντων που αφορούν το πρόσωπο του Εφεσείοντος αντικειμενικά κρινόμενα αυτά δεν αντανακλούν στην επιβληθείσα ποινή.
«Ως εκ των ανωτέρω, η ποινή των 9 ετών κρίνεται ως έκδηλα υπερβολική και αντικαθίσταται με ποινή φυλάκισης 7 ετών. Η έφεση κατά της καταδίκης απορρίπτεται. Η έφεση ως προς την ποινή επιτυγχάνει. Η επιβληθείσα ποινή των 9 ετών αντικαθίσταται με ποινή φυλάκισης 7 ετών», καταλήγει το Εφετείο.
ΚΥΠΕ
