Ο Χρίστος Μισός αποτυπώνει στο Larnakaonline τα προβλήματα ενός τυφλού στην Παγκόσμια ημέρα κατά της Τύφλωσης

Ιδιαίτερη είναι η σημερινή μέρα μιας και είναι η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης) η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη του Οκτωβρίου.

Κάποια στατιστικά αναφέρουν ότι:
Κάθε 5 δευτερόλεπτα ένας συνάνθρωπός μας τυφλώνεται και κάθε ένα λεπτό ένα παιδί.
Σε 40-45 εκατομμύρια ανέρχονται οι τυφλοί σε όλο τον κόσμο.
135 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μειωμένη όραση.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τυφλών ζει στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπου δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε οφθαλμίατρο (στο Κονγκό αντιστοιχούν 2 οφθαλμίατροι ανά 8 εκατομμύρια κατοίκους), ενώ δεν κυκλοφορούν φθηνοί φακοί, κολλύρια και σκελετοί γυαλιών.

Ο Χρίστος Μισός μιλά στο Larnakaonline για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο με προβλήματα όρασης στην Κύπρο. Το Κράτος που απέχει και δεν δίνει βασικές βοήθειες στα άτομα που το έχουν ανάγκη.

Μεταξύ άλλων ο πρωταθλητής μας στην Τοξοβολία, μας ανέφερε:

-Δεν έχουμε συνοδό.
-Δεν έχουμε κατ’ οίκον φροντίδα. Όχι μόνο για την καθαριότητα. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κουρέα και κάθε 15 μέρες πηγαίνει σπίτι του τυφλού για να τον κουρέψει.
-Υπάρχουν προβλήματα με το Εθνικό σύστημα υγείας. Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τα άτομα με οπτική αναπηρία, όπως αντιμετωπίζουν κάποιον αρτιμελή. Δεν έχουμε κουλτούρα προτεραιότητας σε νοσοκομεία, κυβερνητικά χτίρια κτλ.
-Σκύλο συνοδό δεν παρέχει το κυπριακό κράτος.
-Το ότι μου δίνει το Κράτος το δικαίωμα να διακινούμε δωρεάν με λεωφορεία τι να το κάνω; Πρέπει να έχω και συνοδό, αλλά συνοδό δεν μου παρέχει.
-Μου παρέχει το Κράτος ως άτομο για αναπηρία χορηγία για απόκτηση αυτοκινήτου. Αγοράζω αυτοκίνητο. Ποιος να το οδηγεί όταν δεν μου παρέχει συνοδό;
-Υπάρχουν καινούργια κτίρια Κυβερνητικά τα οποία δεν πληρούν τα κριτήρια για άτομα με αναπηρίες γενικά.
-Οδηγός όδευσης για άτομα με προβλήματα όρασης δεν εφαρμόζεται στην Κύπρο, Ενώ σε άλλες χώρες είναι δεδομένα. Δεν υπάρχουν ανάγλυφοι χάρτες για να ξέρει ένας τυφλός που υπάρχουν τουαλέτες, γραφεία κτλ.
-Τσακωνόμαστε να μην χρησιμοποιούν τα αποχωρητήρια αναπήρων σαν αποθήκες. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι διπλή η χρήση τους, είναι και για να αλλάζει μία μητέρα το μωρό της.
-Για να έρθει αυτή η κουλτούρα πρέπει να αλλάξουμε βασικά δικαιώματα των ανθρώπων. Έχουμε διαχρονικά πρόβλημα ανεργίας με τους νέους. Αν βοηθούσε το Κράτος να υπάρχουν συνοδοί θα λύναμε και μεγάλο πρόβλημα ανεργίας. Όμως, δεν καλύπτεται από τη νομοθεσία.
-Έχουμε τόσες φιλοζωικές οργανώσεις στην Κύπρο αλλά δεν κατάλαβα σε τι αξιοποιούν τους σκύλους. Ο σκύλος μπορεί να προσφέρει του τυφλού. Το κόστος να κάνω ένα σκύλο συνοδό και να τον φέρω στην Κύπρο από το εξωτερικό ανέρχεται στις 20.000, ενώ έχουμε τόσα καταφύγια και τόσα εκπαιδευτήρια δεν ασχολείται κανείς με αυτό το κομμάτι.
-Να μπει ποσόστωση σε μεγάλες επιχειρήσεις. Θα μπορούσε σε κάθε 100 υπαλλήλους να έχει δυο με οποιεσδήποτε αναπηρίες και να είναι μέσα στα πλαίσια της εταιρικής ευθύνης των εταιριών.

Κλείνοντας, ο Χρίστος Μισός μας έδωσε με μία απλή πρόταση να αντιληφθούμε πολλά: «Ο τρόπος που τιμώ την Παγκόσμια μέρα όρασης και τύφλωσης είναι να προσπαθώ να κάνω όσο πιο πολύ κόσμο να δει εκείνα που δεν βλέπω εγώ».

***Ας προβληματιστούν αυτοί που πρέπει. Ας δουν πιο ανθρώπινα τις ανάγκες που έχουν οι συνάνθρωποι μας. Το Κράτος επιβάλλεται με τον τρόπο του να στηρίξει και να βοηθήσει όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας να είναι μέρος μίας κοινωνίας με προοπτική και όραμα και όχι να αποτελούν πρόβλημα για το Κράτος.