Ό,τι και να πούμε για την Άντρια Προκοπά είναι λίγο. Όμορφη, έξυπνη, σεμνή με ένα σπάνιο ταλέντο στη φωνή, η Άντρια κάνει τα πρώτα της βήματα ως υψίφωνος στην Ευρώπη και μαγεύει τους πάντες με τη φωνή της. Μας δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε χάρις στη συμμετοχή της ίδιας στα εγκαίνια του «Μουσείου Χριστιανικής Τέχνης – Συλλογή Χριστοφόρου», τα οποία πραγματοποιήθηκαν στις 20 Σεπτεμβρίου στο κέντρο της πόλης μας.
Στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, λοιπόν, συναντηθήκαμε και ιδού όσα η ίδια εξομολογήθηκε για τις σπουδές, τις μέχρι τώρα εμπειρίες της, καθώς και τα όνειρά της.
Άντρια μου λίγες μόνο ημέρες μετά την εμφάνιση σου στα εγκαίνια του «Μουσείου Χριστιανικής Τέχνης – Συλλογή Χριστοφόρου», λίγα μέτρα μακριά από το πατρικό σου σπίτι, ποια είναι τα συναισθήματα σου;
Τα συναισθήματα που ένιωσα, δεν περιγράφονται με λόγια. Υπερτερούν η συγκίνηση και η μεγάλη χαρά. Τραγουδούσα στην πόλη μου, στην γειτονιά που μεγάλωσα και έπαιζα όταν ήμουν μικρό παιδί. Ένιωθα τον κόσμο να με κοιτάει στα μάτια, να με ακούν καθηλωμένοι με προσοχή . Ένιωσα τον κόσμο να μου μοιράζει απλόχερα την αγάπη του μέσα από τα πολλά συγχαρητήρια που μου έδινε. Αυτό που βίωσα γέμισε συναισθήματα την ψυχή μου. Τα σχόλια που πήρα από τους συμπολίτες μου, τον κ. Δήμαρχο, τους Πρέσβεις , τους καθηγητές μου αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους θα τα φυλάω πάντα μέσα μου ως θησαυρό. Για μια ακόμη φορά σας απευθύνω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε.
Πότε αντιλήφθηκες το μουσικό σου ταλέντο;
Νοουμένου ότι είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια ταυτισμένη με την ποίηση, τη μουσική και το τραγούδι, από πολύ μικρή, είχα τα κατάλληλα ερεθίσματα που συνέβαλαν στη μουσική μου ανάπτυξη. Θυμάμαι, έτσι, ένα σπίτι γεμάτο στίχους, νότες και μελωδίες. Θυμάμαι, η θεία μου είχε ένα αρμόνιο στο σπίτι της και συχνά πειραματιζόμουν πάνω σε αυτό. Δημιουργούσα δικές μου μελωδίες και έπαιζα κομμάτια χωρίς να με έχει διδάξει κανείς. Δεν ήξερα νότες, δεν είχα καμία μουσική γνώση. Ο πατέρας μου συνήθιζε πάντα να ηχογραφεί τις μουσικές μας στιγμές. Μέχρι σήμερα, θα έλεγα πως μαζί με τις αναμνήσεις μας, κρατάμε κι ένα οικογενειακό μουσικό αρχείο στα χέρια μας.
Περίγραψέ μας λίγο τις οικογενειακές μουσικές σας συναντήσεις.
Όπως προανέφερα, η μεγάλη αγάπη του πατέρα μου ήταν να ασχολείται με μαγνητόφωνα, μικρόφωνα, μεγάφωνα… Στο σπίτι είχαμε ολόκληρο σύστημα ήχου.
Εγώ και τα πέντε μου αδέρφια ήμασταν τα πειραματόζωά του. Έπρεπε ο καθένας από εμάς να τραγουδήσει ή να απαγγείλει κάτι, ώστε να μας ηχογραφήσει. Επίσης, μέχρι και σήμερα, σε κάθε οικογενειακή μάζωξη δεν λείπει πότε το τραγούδι. Αυτό είναι κάτι που με ενθουσιάζει και πάντα περιμένω να τελειώσουμε το φαγητό, για να έρθει η ώρα του τραγουδιού. Με την παρότρυνση κυρίως της γιαγιάς μου μπήκα στον κόσμο της μουσικής ξεκινώντας μαθήματα βιολιού.
Μίλησέ μας λίγο περισσότερο για τη μουσική ιστορία της οικογένειάς σου.
Προπάππος μου ήταν ο μεγάλος Αραδιππιώτης λαϊκός ποιητής, Ανδρέας Μαππούρας, του οποίου η φήμη είναι γνωστή σε ολόκληρη την Κύπρο. Το ταλέντο του κληρονόμησαν τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Σπουδαίο ήταν και το ταλέντο της γιαγιάς μου Ελένης, η οποία τραγουδούσε σε γάμους, γιορτές και συμμετείχε σε χορωδίες για πάρα πολλά χρόνια. Η γιαγιά μου Ελένη είχε, μπορώ να πω, ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου και καταλυτικό για τις μετέπειτα αποφάσεις μου.
Πότε αρχίζουν τα πράγματα να σοβαρεύουν για σένα και να σκέφτεσαι τα επαγγελματικά πλέον βήματα που θα ήθελες να ακολουθήσεις;
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο από την τρίτη τάξη του δημοτικού σχολείου, όταν είχα πρωτοξεκινήσει μαθήματα κλασικού βιολιού, τα πράγματα ήταν ήδη για μένα σοβαρά. Στη δευτέρα γυμνασίου, ήμουν πλέον σίγουρη ότι θέλω να σπουδάσω μουσική. Δεν είχα ξεκάθαρη εικόνα της ειδικότητας που θα ακολουθούσα, αλλά ήξερα πως ό,τι κι αν ακολουθούσα θα είχε να κάνει με τη μουσική. Αρχικά, ήθελα να γίνω σολίστ στο βιολί, αλλά, όταν ξεκίνησα μαθήματα πιάνου η προσοχή μου πήγε αλλού. Στο γυμνάσιο είχαμε μια πολύ καλή καθηγήτρια στη μουσική, η οποία με έφερε σε επαφή με την ομορφιά του χορωδιακού κόσμου. Έτσι, γεννήθηκε η επιθυμία μου να γίνω μαέστρος. Μου φαινόταν τότε ένα πολύ μακρινό όνειρο και σε εκείνη την περίοδο δεν του έδωσα μεγάλες διαστάσεις στο μυαλό μου.
Το τραγούδι υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Λόγω της οικογένειάς μου είχα παραδοσιακά και λαϊκά ακούσματα. Το κλασικό τραγούδι ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου. Στη φάση των σχολικών μου χρόνων δεν ήξερα καν τι είναι η Όπερα.
Συνέχισα τα μαθήματα βιολιού, πιάνου και ακορντεόν, μέχρι την Γ΄ τάξη Λυκείου, συμμετέχοντας σε όλες τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του σχολείου, αλλά και αλλού, όπου μου δινόταν η ευκαιρία.
Πότε, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συναντήθηκες με το κλασικό τραγούδι;
Η πρώτη ακουστική επαφή ήταν όταν ο μεγάλος μου αδελφός, επιστρέφοντας από τις σπουδές του, άκουγε διάφορα κομμάτια Όπερας στο youtube. Τα ακούσματα με μάγεψαν. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ήθελα κι εγώ να μάθω να τραγουδώ με τον τρόπο αυτό, πράγμα που στην αρχή μου φαινόταν αδύνατο, καθώς δεν είχα κάποιον ειδικό για να με κατευθύνει σωστά. Το μυαλό μου, όμως, είχε αρχίσει από τότε να επεξεργάζεται τις πρώτες αυτές σκέψεις.
Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά Όπερα;
Ήταν μια μέρα θυμάμαι βροχερή με αστραπές και βροντές και ξεκίνησα να τραγουδώ στα αδέλφια μου το γνωστό «Phantom of the Opera». Ομολογώ ότι το έκανα πιο πολύ για αστείο, αλλά αυτή η πρώτη μου προσπάθεια άρεσε προς έκπληξή μου τόσο στους άλλους όσο και σε εμένα την ίδια.
Ένιωσα τότε πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω και να μάθω περισσότερα για αυτό το είδος τραγουδιού.
Ποια ήταν η μουσική σου συνέχεια;
Μετά το τέλος των σχολικών μου χρόνων ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ). Στο πρώτο έτος, είχα παρακολουθήσει το μάθημα «Βασικές αρχές της φωνητικής αγωγής». Η καθηγήτριά μου, αφού αντιλήφθηκε την κλίση μου, με παρότρυνε να ξεκινήσω μαθήματα μονωδίας. Έτσι άρχισαν όλα. Ξεκίνησα μαθήματα μονωδίας, με στόχο να περάσω τις ακροάσεις στο ΠΑΜΑΚ, ώστε να ενταχθώ στο πρόγραμμα ειδίκευσης για τη μονωδία. Ένα μήνα πριν τις ακροάσεις, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να περάσω από ακρόαση για το πρόγραμμα «Ειδίκευση στη Διεύθυνση Χορωδίας» που είχε αρχίσει εκείνη τη χρονιά για πρώτη φορά και τα κατάφερα.
Ως μαέστρος χορωδίας πλέον συνέχισα τα μαθήματα μονωδίας. Όσο ο καιρός περνούσε τόσο «ερωτευόμουν» την ιδέα να γίνω λυρική τραγουδίστρια. Σε αυτό με βοήθησε και η καθηγήτριά μου Μαρία Μελιγκοπούλου, η οποία πίστεψε στις δυνατότητές μου. Η κ. Μελιγκοπούλου μου έδωσε πολλές ευκαιρίες για σόλο εμφανίσεις και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο όμορφα νιώθω πάνω στη σκηνή όταν τραγουδώ. Θα ήθελα να την ευχαριστήσω για όλες αυτές τις ευκαιρίες και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.
Ως τραγουδίστρια έχω άμεση επαφή με τον κόσμο, μπορώ να τους βλέπω και αυτό με κάνει να νιώθω ότι μπορώ να μεταφέρω πιο εύκολα τα συναισθήματά μου. Από την άλλη, ως μαέστρος δεν έχω οπτική επαφή με το κοινό, αλλά έχω άμεση επαφή με τη χορωδία μου. Το καθένα έχει τη χάρη του και ο καθένας επιλέγει αυτό που τον γεμίζει πιο πολύ.
Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, έχοντας ερεθίσματα και ως μαέστρος και ως τραγουδίστρια, κατάλαβα μέσα μου ότι η καρδιά μου ανήκει στο τραγούδι.
Πότε ολοκλήρωσες το πρώτο στάδιο των σπουδών σου;
Ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στη Διεύθυνση Χορωδίας, τον Ιούνιο του 2021. Από τον Οκτώβριο του 2021, φοιτώ στο μονοετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Επιστήμες και Τέχνες της μουσικής» στο ίδιο τμήμα του ΠΑΜΑΚ.
Στα φοιτητικά μου χρόνια ήμουν μέλος στις χορωδίες και τα φωνητικά σύνολα που διηύθυνε η καθηγήτριά μου, Μαρία Έμμα Μελιγκοπούλου. Ταξιδέψαμε σε διάφορες χώρες και συμμετείχαμε σε μεγάλα χορωδιακά φεστιβάλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πρώτο μου ταξίδι στο Ισραήλ, όπου πήρα το βάπτισμα του πυρός στο εξωτερικό. Ακολούθησαν ταξίδια στην Ιταλία, στη Μόσχα, στη Ρουμανία αλλά και στη Γερμανία. Εκτός από το εξωτερικό, μου δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσω ως σολίστ με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και με τη Δημοτική Ορχήστρα. Όλη αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία, την οποία απέκτησα σε μικρό χρονικό διάστημα, οι γνωριμίες και οι επαφές μου με σπουδαίους καλλιτέχνες από πολλές χώρες ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο.
Τη χρονιά που μας πέρασε συμμετείχα επίσης μετά από ακρόαση στο γυναικείο φωνητικό σύνολο «Voci contra tempο» με μαέστρο τη Σοφία Γιολδάση. Σε αυτό συμμετείχαν περίπου 20 γυναικείες ταλαντούχες φωνές με τις οποίες είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στην Ιταλία πέρσι τον Αύγουστο και να τραγουδήσω φέτος το Πάσχα στο πρώτο φεστιβάλ λατρευτικής μουσικής μετά από πρόσκληση της Εθνικής Λυρικής σκηνής στο Μουσείο της Ακρόπολης. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία και μια σπουδαία εμπειρία για μένα.
Άντρια, πόσο διαδεδομένη είναι η Όπερα στις χώρες της Ευρώπης σε σχέση με τη μικρή μας Κύπρο;
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά στο εξωτερικό. Εκεί, η Όπερα είναι πολύ πιο διαδεδομένη. Αυτό βέβαια είναι φυσικό, αφού υπάρχει και το ανάλογο ακροατήριο που την αγαπά και την ακολουθεί. Στην Κύπρο έχουμε μείνει πολύ πίσω. Μας λείπουν νομίζω τα ερεθίσματα και οι εμπειρίες. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Όπερα είναι για λίγους. Αυτό όμως είναι μια λανθασμένη εντύπωση. Αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία από τα σχολικά χρόνια των παιδιών, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Εύχομαι και ευελπιστώ ότι τα πράγματα ίσως στο μέλλον αλλάξουν. Εκτός από το φεστιβάλ που πραγματοποιείται στην Πάφο (Paphos Aphrodite Festival), η Όπερα βρίσκεται στο περιθώριο των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην Κύπρο.
Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι καλλιτέχνες στον χώρο της Όπερας;
Αυτή που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι η Jessey Norman, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν τρία χρόνια. Ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που άκουσα και με έφερε σε επαφή με τον μαγικό κόσμο της Όπερας. Ήθελα πολύ να την ακούσω από κοντά, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα. Επίσης, μια άλλη τραγουδίστρια που θαυμάζω είναι η Joyce DiDonato, της οποίας παρακολουθώ με μανία τα Masterclass που είναι ανεβασμένα στο youtube. Θα ήθελα, επίσης, να αναφέρω την Lisette Oropesa, την mezzo soprano Anita Rachvelishvili και βέβαια τη μεγάλη Ελληνίδα Μαρία Κάλλας, αλλά και τον Λουτσιάνο Παβαρότι.
Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου έκανε τη Μαρία Κάλλας να ξεχωρίζει ανάμεσα σε τόσες άλλες γυναίκες υψίφωνους;
Το ηχόχρωμα και το στυλ της ήταν μοναδικό. Κατάφερνε να περνά στο κοινό της, τα συναισθήματα που η ίδια βίωνε πάνω στη σκηνή. Παράλληλα, με τη φωνητική της δεξιοτεχνία έδινε βαρύτητα στη σκηνική της παρουσία και έκφραση. Ήταν ηθοποιός και τραγουδίστρια μαζί.
Στην τελευταία πράξη της Τραβιάτας, όπου η Βιολέτα πεθαίνει, κάποιος κριτικός έγραψε ότι η Κάλλας έμοιαζε να χάνει τις δυνάμεις της. Η Κάλλας είπε πως την τιμά ιδιαίτερα αυτή η κριτική, γιατί αυτό ήθελε να πετύχει στο παίξιμό της.
Ήθελε να αποδώσει πιστά μια ετοιμοθάνατη γυναίκα.
Και η αγαπημένη σου όπερα;
Αγαπημένη μου όπερα μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι η Κάρμεν του Μπιζέ. Η υπόθεση της όπερας είναι πρωτοποριακή για την εποχή που γράφτηκε. Η Κάρμεν ως χαρακτήρας έχει μια έντονη και δυναμική προσωπικότητα που με συναρπάζει και νιώθω ότι με κάποια στοιχεία της ταυτίζομαι. Υπερασπίζεται τις επιθυμίες της, την ελευθερία της και το δικαίωμά της να επιλέγει η ίδια αυτό που θέλει.
Είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα. Η μουσική της όπερας έχει στοιχεία από την ισπανική παραδοσιακή μουσική, πράγμα που με εκστασιάζει. Το ισπανικό ταπεραμέντο είναι αισθητό σε μεγάλο βαθμό, γι’ αυτό κι εγώ την ξεχωρίζω από τις υπόλοιπες όπερες.
Η αγαπημένη σου άρια;
Μια από τις αγαπημένες μου άριες είναι η άρια της Ροζίνα «Una voce poco fa» από τον Κουρέα της Σεβίλλης. Είναι μια δεξιοτεχνική άρια, αφού έχει μέσα πολλές κολορατούρες και στολίδια. Ίσως να την αγαπώ πολύ, γιατί είχα την ευκαιρία να την ερμηνεύσω στις ακροάσεις μου στη Γερμανία και νιώθω ότι υπήρξε καθοριστική στο θετικό αποτέλεσμα που είχε η ακρόασή μου.
Γιατί επέλεξες τη Γερμανία ως επόμενό σου σταθμό;
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στην Ελλάδα είχα πλέον αποφασίσει ότι αυτό που ήθελα σίγουρα να κάνω είναι να ασχοληθώ με το κλασικό τραγούδι και συγκεκριμένα με την Όπερα. Η Γερμανία είναι μια χώρα με κουλτούρα στην Όπερα. Κάθε πόλη, μικρή ή μεγάλη, έχει το δικό της θέατρο. Θεωρώ ότι αυτό θα μου δώσει περισσότερες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση, γι΄αυτό και επέλεξα τη συγκεκριμένη χώρα.
Τον Ιούνιο, κατάφερα να εξασφαλίσω μια θέση, μετά από ακροάσεις, στη Μουσική Ακαδημία του Ανόβερου. Εκεί, θα συνεχίσω με ένα δεύτερο πτυχίο στο τραγούδι σε ανώτερο επίπεδο σπουδών και ακολούθως ευελπιστώ να αποκτήσω τις επαφές που χρειάζομαι, έτσι ώστε να μπορέσω να ανοίξω τα φτερά μου.
Άντρια μου, φθάνοντας στο τέλος της συνάντησής μας πώς θα ήθελες να κλείσουμε την κουβέντα μας αυτή;
Θα ήθελα να πω πολλά ευχαριστώ σε πολλούς ανθρώπους που με αγαπούν και με στηρίζουν στον δρόμο που έχω επιλέξει. Σε όλους τους καθηγητές μου, σε αυτούς που είχα μικρή και αυτούς που έχω ως φοιτήτρια.
Η καθηγήτριά μου στο τραγούδι, κυρία Χαρούλα Γκλαβοπούλου, μου έδωσε τα κατάλληλα εφόδια, για να καταφέρω να βγω στο εξωτερικό ως τραγουδίστρια και κυρίως ως άνθρωπος. Μου έμαθε να πιστεύω στον εαυτό μου και να είμαι συγκεντρωμένη στη δική μου πρόοδο. Την εκτιμώ και την αγαπώ πολύ!
Και βέβαια ένα τεράστιο ευχαριστώ στην οικογένειά μου, η οποία βρίσκεται πάντοτε με αγάπη και περηφάνια δίπλα μου. Ιδιαίτερα, στη γιαγιά μου, η οποία ήταν η αφορμή να ασχοληθώ με τη μουσική. Τα παραδείγματα ζωής που πήρα από τους δικούς μου ανθρώπους, με βοηθούν σε κάθε βήμα της ζωή μου και είναι αυτά που διαμόρφωσαν αυτό που είμαι σήμερα.
Επόμενα όνειρα;
Θέλω να κάνω σταθερά βήματα και να καταχτώ έναν – έναν τους στόχους μου. Μεγάλο μου όνειρο είναι να τραγουδήσω στο Ηρώδειο. Είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να βιώσω κάποια στιγμή της ζωής μου.
Εύχομαι επίσης να δοθεί και στην Κύπρο η ευκαιρία να ακουστούμε και εμείς, οι καλλιτέχνες του κλασικού τραγουδιού, στο ευρύ κοινό. Στο εξωτερικό υπάρχουν αρκετά παιδιά από την Κύπρο, τα οποία κάνουν αξιόλογα βήματα. Αν ενώναμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας, ίσως και η Όπερα στην Κύπρο να είχε καλύτερη τύχη.
Το νεοσύστατο Υφυπουργείο Πολιτισμού εύχομαι να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Αποχαιρετώ την Άντρια με τη σκέψη ότι σε αυτό το υπερ – ταλαντούχο κορίτσι αξίζουν τα καλύτερα. Ας κρατήσουμε το όνομα της Άντριας Προκοπά στο μυαλό μας. Είμαι σίγουρη ότι στο μέλλον θα το συναντήσουμε ξανά με περηφάνια και συγκίνηση στις μεγάλες σκηνές Όπερας της Ευρώπης.
Πηγή: Δήμος Αραδίππου
