Αννίτα Δημητρίου: «Νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι σαν γροθιά»
Συνέντευξη στον Αντρέα Πολυκάρπου
Η επίσκεψη της Προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου στα σύνορα Πολωνίας-Ουκρανίας τον περασμένο Απρίλιο και η συνάντησή με πρόσφυγες, έστειλε σαφέστατα πολιτικά μηνύματα για την ανάγκη τερματισμού του πολέμου.
Το Larnakaonline προχώρησε σε συνέντευξη της Προέδρου της Βουλής η οποία μεταξύ άλλων μας ανέφερε ότι «Πριν προλάβεις να σκεφτείς οτιδήποτε νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι σαν γροθιά» στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα για την ανθρωπιστική κρίση που περνάει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα.
1/ Πως προέκυψε η επίσκεψη στην Πολωνία;
Η συγκλονιστική αυτή η εμπειρία προέκυψε μέσα από την εξαιρετική πρωτοβουλία της Προέδρου του κοινοβουλίου της Πολωνίας κ. Elzbieta Witek-και την ευχαριστούμε από καρδιάς γι’ αυτό-να καλέσει σε σύσκεψη τις Γυναίκες Προέδρους των Κοινοβουλίων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματικός συντονισμός για την ανάληψη συλλογικών δράσεων και πρωτοβουλιών με στόχο την έμπρακτη στήριξη του Ουκρανικού λαού. Σε τέτοιες τραγικές στιγμέςη αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη και η αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στους λαούς είναι αυτό που πρέπει να μας χαρακτηρίζει και να μας ξεχωρίζει ως ευρωπαϊκή οικογένεια. Και ως Προέδροι των Κοινοβουλίων της Ε.Ε έχουμε ευθύνη να συνεργαστούμε και να βρούμε τους τρόπους εκείνους που θα οδηγήσουν στον τερματισμό αυτής της φρικαλεότητας, που βιώνει η ανθρωπότητα, η «εκσύγχρονισμένη» κοινωνία του 2022.
2/ Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν συναντήσατε τους ανθρώπους αυτούς;
Πριν προλάβεις να σκεφτείς οτιδήποτε νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι σαν γροθιά. Όσο και αν προσπαθεί κάποιος να αντιληφθεί το τι συμβαίνει από απόσταση, είναι πολύ διαφορετικό να αντικρίζεις αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους στα μάτια, να έρχεσαι σε άμεση επαφή με το δράμα τους. Να κρέμονται από τα χείλη σου για απαντήσεις που δεν μπορείς να δώσεις. Εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους, αναγκάζονται να ψάξουν νέα πατρίδα και έχουν αφήσει πίσω τούς αγαπημένους τους. Την ψυχή τους που έγινε χίλια κομμάτια. Όσο οργανωμένη κι αν είναι η προσπάθεια που γίνεται στα ουκρανικά προσφυγικά καταλύματα στα σύνορα…Τι απαντήσεις, στ’ αλήθεια, μπορείς να δώσεις σε εκείνα τα αθώα παιδικά μάτια που σε εκλιπαρούν να τα πας στο σπίτι τους, ή να τους πεις κάτι για την τύχη των δικών τους. Να σκέφτεσαι ότι αυτές οι ψυχές κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από κυκλώματα επιτήδειων εμπόρων… Η σκέψη γυρνάει αμέσως στις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού, στους συγγενείς των αγνοουμένων μας που δεν έχουν απαντήσεις εδώ και 48 χρόνια. Σκέψεις που γίνονται ενοχές ακόμη και για τα αυτονόητα…Ότι εσύ μπορείς να πάρεις ένα αεροπλάνο και το βράδυ να βρεθείς στο σπίτι σου. Νιώθεις ντροπή για την κατάντια της ανθρωπότητας.
3/ Πως θα μπορούσε να βοηθήσει η Κύπρος;
Η Κύπρος που γνωρίζει καλά τη φρίκη του πολέμου και βιώνει ακόμη τις τραγικές επιπτώσεις του, απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή εξέφρασε έμπρακτα τη συμπαράσταση της στον Ουκρανικό λαό για στήριξη και φιλοξενία των προσφύγων. Ο δε κόσμος έδρασε αυθόρμητα λόγω του αισθήματος αλληλεγγύης που χαρακτηρίζει τον λαό μας αλλά και μέσω της πολιτείας και των οργανωμένων συνόλων με διάφορες υποστηρικτικές δράσεις. Η Βουλή των Αντιπροσώπων απ’ την πλευρά της αντέδρασε άμεσα καταδικάζοντας με ψήφισμα τη Ρωσική εισβολή, ενώ δια της οδού της κοινοβουλευτικής διπλωματίας αλλά και μέσω των θεσμών της Ε.Ε αναλαμβάνονται συλλογικά δράσεις και δρομολογούνται υποστηρικτικές και ανακουφιστικές πολιτικές. Παράδειγμα, η πρωτοβουλία της κ. Witek, που έφερε μαζί τις Γυναίκες Προέδρους των Κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ε.Ε, προκειμένου να παρθούν συγκεκριμένες αποφάσεις και να τροχοδρομηθούν κινήσεις όπως η δημιουργία ειδικής πλατφόρμας επικοινωνίας των προσφύγων, η προστασία από τα κυκλώματα εμπορίας προσώπων και πολλά άλλα θέματα που βρίσκονται υπό μελέτη.
4/ Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε μετά από αυτήν την εμπειρία;
Μια φράση μόνο: Να πάψει αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τώρα.
