“Δεν υπάρχουν άπιαστα όνειρα, μόνο άνθρωποι που τα αφήνουν στη μέση”
Η Δάφνη Θεοδώρου γεννήθηκε στη Λάρνακα στις το 1975. Είναι παντρεμένη εδω και 29 χρόνια με τρία παιδιά και κάτοικος Λιβαδιών.
Τα πρωινά εργάζεται και οταν σχολάει αναλαμβάνει τις οικογενειακές της υποχρεώσεις, προσπαθώντας να βρει χρόνο να μελετήσει ενώ το απογεύμα πηγαίνει σχολείο.
Όπως λέει και η ίδια: “Κάπως έτσι συνδυάζω την οικογένεια ,τη δουλειά και το σχολείο μέσα σε μια μέρα της καθημερινότητας μου. Οσο για τα σαββατοκύριακα μου τα αφιερώνω στην οικογένεια μου”.
1/ Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεται οικογένεια και σχολείο;
Η αλήθεια είναι πολύ δύσκολο αλλά όταν υπάρχει θέληση και πείσμα όλα μπορούν να γίνουν. Όλοι μπορούν να καταφέρουν αυτό το συνδυασμό φτάνει να υπάρχει στήριξη από τους δικούς σου ανθρώπους . Προσωπικά νιώθω ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΗ γιατί ο θεός μου έχει στείλει τρία παιδιά και ένα άντρα στήριγμα μου . Η αλήθεια δυσκολίες βρήκα πολλές στην πορεία αλλά όταν έχεις πείσμα και θέληση όλα τα μπορείς. Η δύναμη του ανθρώπου μπορεί να καταφέρει τα πάντα όταν το θέλει πραγματικά . Λύκους θα βρείτε στη πορεία σας δυστυχώς η ανθρωπιά έχει χαθεί στις μέρες μας .Ακόμα και η λύκοι μας διδάσκουν κάτι
Εκεί πιστεύω στο θαύμα ο θεός σου τους έχει στείλει στο δρόμο σου για να σε διδάξουν κάτι, εκεί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να γίνεις πιο δυνατός άνθρωπος .
2/ Πως πήρατε την απόφαση να συνεχίσετε τη μόρφωση σας;
Η αλήθεια ήθελα από πολλά χρόνια πριν αλλά είχα πολλές ευθύνες τα παιδιά μου ήταν μικρά έπρεπε να τα μεγαλώσω και μετά όταν τα μεγάλωσα έκανα το τρίτο παιδί και τα χρόνια περνούσαν και είχα φτάσει στα 41 και είπα πάντα θα υπάρχουν εμπόδια
τότε είπα στη κόρη μου τη πρωτότοκη την απόφαση που πήρα . Φυσικά η κόρη μου ήταν θετική ,πίστευε σε μένα και με στήριζε σε όλοι την διαδρομή μου. Νιώθω διπλά ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ που ο θεός μου έχει στείλει αυτό το παιδί γιατί για να καταφέρω εγώ το δικό μου στόχο ανέλαβε την μικρή μου κόρη μόλις ξεκίνησα ήταν 8 χρονών, τα πρώτα 2 χρόνια τη μικρή την έπαιρνα μαζί μου σχολείο εκεί μας είχαν κοπέλα να μας προσέχουν τα παιδιά μας τους διάβαζαν τους φρόντιζαν για να μπορέσουμε να τελειώσουμε το σχολείο. Μετά όταν ήρθε Κύπρο η μεγάλη μου κόρη η μικρή δεν ξαναήρθε μαζί μου την ανέλαβε η αδελφή της και τώρα είναι 13 χρονών, κανένα παιδί δεν θα άντεχε τόσα χρόνια να είναι υπεύθυνο αφού κι αυτή είχε τη δική της ζωή αλλά ήταν βράχος για να πετύχω το στόχο μου.
3/ Θα θέλατε να συνεχίσετε και σε πανεπιστημιακό επίπεδο;
Φυσικά θα ήθελα να συνεχίσω τη μόρφωση μου η μάθηση δεν έχει όρια ηλικίας .
Σύμφωνα με τα μαθήματα που επέλεξα στο λύκειο δεν έχω πολλές επιλογές κλάδων που να με ενδιαφέρουν αλλά αυτό δεν μπορεί να με σταματήσει .Η αλήθεια έχω κάτι στο μυαλό μου με κύριο σκοπό να βοηθώ κόσμο ειδικά τους ανθρώπους με λιγότερες ευκαιρίες από μένα.
4/ Υπάρχουν «ερεθίσματα» πολιτιστικά στη Λάρνακα;
Κατά την ταπεινή μου άποψη βεβαίως και υπάρχουν πολιτιστικά ερεθίσματα στη Λάρνακα αν και ο πολιτισμός κατά πρώτο λόγο έχει να κάνει με την παιδεία του κάθε ανθρώπου. Ας μην ξεχνάμε ότι η Λάρνακα γεννά συνεχώς ταλέντα αλλά και πολιτισμό. Μερικά παραδείγματα είναι τα μουσεία μας, η Αλυκή αλλά και το ετήσιο πολιτιστικό Φεστιβάλ. Όλα αυτά είναι πόλος έλξης τόσο για εμάς τους ντόπιους όσο και για τους τουρίστες.
5/ Τι θα θέλατε να πείτε στους νέους ανθρώπους που «κυνηγούν» τα όνειρα τους;
Στους νέους ανθρώπους θα ήθελα να πω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΙΑΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ. Ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, όταν έχεις πραγματικά θελήσει για να πετύχεις κάτι να εστιάζεται στους πόρους της ζωής σας που μπορούν να σας βοηθήσουν και όχι ότι κάνει το όνειροό σας δύσκολο.
