«Όμως ο πραγματικός κόσμος κάθε άλλο παρά ιδανικός είναι, και οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν να φτάσουν στην αλήθεια, αλλά να επικρατήσουν…»
H τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο – Α. Σοπενχάουερ
Το να παραδεχόμαστε τα λάθη μας είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολο. Το να πιστεύουμε ή το να προσποιούμαστε ότι δεν κάνουμε ποτέ λάθη, είναι αδιαμφισβήτητα προβληματικό. Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι μας – κάποιοι ίσως πιο συχνά από κάποιους άλλους – κάνουμε λάθη. Και η στιγμή της παραδοχής δεν ισοδυναμεί με αδυναμία. Μάλλον το αντίθετο.
Πολλοί γονείς έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι με το να μοιραστούμε με τα παιδιά μας αρνητικά συναισθήματα, λάθη, αδυναμίες και προσωπικές αποτυχίες, τα κάνουμε να μας σέβονται λιγότερο. Στην πραγματικότητα όμως, απλώς τους διδάσκουμε πώς να αγαπούν και να αποδέχονται την ανθρώπινη φύση τους και το εύρος των εμπειριών και των συναισθημάτων που την συνοδεύουν.
Όχι, δεν τα απογοητεύουμε. Δεν τους προκαλούμε αισθήματα άγχους και ανασφάλειας δείχνοντας τους ότι ακόμα και οι γονείς τους κάποτε κάνουν λάθη ή δεν γνωρίζουν την σωστή απάντηση. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να μας βλέπουν γι’ αυτό που είμαστε. Κι αν εμείς επιμένουμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε αλάθητοι, δεν κερδίζουμε τον θαυμασμό τους. Απλώς τους δημιουργούμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες και εναποθέτουμε στις μικρές τους πλατούλες το τεράστιο βάρος του να γίνουν ως ενήλικες και ως γονείς, τέλειοι.
Όχι, δεν παύουν να μας εμπιστεύονται. Αντιθέτως, το να ακούνε την αλήθεια, τα κάνει να μας εμπιστεύονται πολύ περισσότερο. Όταν είμαστε λάθος, και τα παιδιά μας το γνωρίζουν, δημιουργούμε μια κατάσταση επικίνδυνη, όπου η άρνηση να το παραδεχτούμε, μας καθιστά αναξιόπιστους. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη φορά που θα πούμε κάτι, τα παιδιά μας θα το αμφισβητήσουν. Αν αντ’ αυτού, μιλήσουμε ανοιχτά για το λάθος μας, αν απολογηθούμε και δείξουμε την διάθεση να το διορθώσουμε, εκεί είναι που η σχέση μας ενδυναμώνεται.
Παραδεχτείτε λοιπόν, τα λάθη σας, χωρίς να αισθάνεστε ντροπή. Ζητήστε συγγνώμη όταν σφάλλετε. Πείτε στα παιδιά σας με ειλικρίνεια «δεν ξέρω την απάντηση». Ή ακόμα καλύτερα, πείτε τους «δεν ξέρω, αλλά ας το ψάξουμε μαζί». Γίνετε ένα ρεαλιστικό και ανθρώπινο παράδειγμα προς μίμηση. Βοηθήστε τα να αναπτυχθούν σε ενήλικες ικανούς να δημιουργήσουν ειλικρινείς, υγιείς, σταθερές σχέσεις όπου δεν θα επικρατεί ο εγωισμός, το πείσμα και η τελειομανία.
Ο πραγματικός κόσμος, μπορεί σήμερα να μην είναι ιδανικός. Τι θα συνέβαινε όμως σ’ αυτό τον κόσμο, αν οι μελλοντικές γενιές έφταναν λίγο πιο κοντά στο ιδανικό; Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν καταφέρναμε να περάσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται πάντοτε να επικρατούν; Ότι η αλήθεια – και η ανθρωπιά – είναι πολύ βασικότερα αγαθά από το να έχουμε πάντα δίκιο;
Χρυστάλλα Μωυσέως
Εγγεγραμμένη Εκπαιδευτική / Σχολική Ψυχολόγος (αρ. μητρώου #645)
Αισχύλου 16Β, 6035, Λάρνακα
+35796173650, [email protected]
