Οι εμπειρίες των βρετανών στρατιωτών στην Κύπρο από την εκκένωση της Καμπούλ

Τα στρατεύματα από το 2ο Τάγμα του Yorkshire που βρίσκονται στην Κύπρο αναλογίζονται τον ρόλο που έπαιξαν στην εκκένωση περισσότερων από 12.000 Βρετανών υπηκόων και δικαιούχων Αφγανών από το Αφγανιστάν τον περασμένο μήνα.

Περίπου 100 στρατιωτικοί από το Τάγμα στη Κύπρο εστάλησαν στο Αεροδρόμιο της Καμπούλ για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες του Ηνωμένου Βασιλείου να απομακρυνθούν με ασφάλεια οι δικαιούχοι και παρόλες τις ενοχλητικές σκηνές με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι, ο Αντισυνταγματάρχης του James Ashworth, αποκάλυψε ότι αυτές δεν τους εμπόδισαν από την εκτέλεση των εντολών τους.

«Τάγμα 2 YORKS ανέπτυξε μια ομάδα στρατιωτών στο διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ για να ενισχύσει τις προσπάθειες της 16ης Ταξιαρχίας και αυτό που τους ζητήθηκε να κάνουν στο ίδιο το αεροδρόμιο ήταν πραγματικά ποικίλο», εξήγησε.

«Έκαναν τα πάντα, από τη διασφάλιση του ίδιου του αεροδρομίου, μέχρι τη μετακίνηση των ανθρώπων υπό φυγή από τις άκρες του αεροδρομίου, την διαδικασία για να επιβιβασθούν στο αεροσκάφος και ότι ενδιάμεσο, συμπεριλαμβανομένης της ανταπόκρισης σε ιατρικά ζητήματα.», ανέφερε.

Ο Διοικητής τους επίσης δεν δίστασε να πει όταν ρωτήθηκε, τί τον είχε εντυπωσιάσει περισσότερο στην ανταπόκριση των στρατευμάτων του στο έργο.

«Για μένα, ο πιο διαρκής παράγοντας ήταν η συμπόνια που είχαν οι στρατιώτες σε όλη τη διάρκεια,’’ είπε. ‘’Νομίζω ότι οι συνθήκες και η κατάσταση που επικρατούσε, ο κόσμος είχε δει πόσο απελπιστική ήταν η κατάσταση και για τους στρατιώτες μας να παραμείνουν ήρεμοι, να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να παραμείνουν συμπονετικοί καθ’ όλη τη διάρκεια, ήταν μία από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές».

Ο Ανθυπασπιστής Ross Willis, από το τμήμα A-Company, περιέγραψε τη σκηνή καθώς έφτασε στο έδαφος: «Υπήρχε αρκετή ακαταστασία, μπορούσες να δεις ανθρώπους  εκτοπισμένους και στη συνέχεια μας παρέλαβε ο Επιλοχίας της 16ης  Ταξιαρχίας ο οποίος μας είπε «Να είστε έτοιμοι, θα δείτε διάφορα πράγματα».

«Υπήρχαν άνθρωποι απλωμένοι, γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, άνθρωποι σε φορεία, καλυμμένοι με επιδέσμους και για τους νεαρούς στρατιώτες, είναι κάτι που δεν έχουν συνηθίσει, επειδή δεν έχουν να κάνουν με στρατιώτες ή εχθρούς, ήταν απλοί άνθρωποι και μπορούσες να διακρίνεις στα πρόσωπα τους το σκεπτικό τους, ότι έπρεπε να το ξεπεράσουν».

Και από προσωπική άποψη, αποκάλυψε επίσης ότι έπρεπε να συμβιβαστεί με τη νέα του ‘’εργασιακή σχέση’’ με τους Ταλιμπάν.

Εξήγησε πως «ήταν δύσκολο. Νομίζω ότι για τα νεότερα παιδιά ήταν λίγο πιο εύκολο.  Σε προηγούμενες περιοδείες, η σχέση μου με τους Ταλιμπάν ήταν πάντα σαφώς καθορισμένη και ήταν πιο δύσκολο για μένα να το κατανοήσω απ’ ότι ήταν για τους νεαρούς στρατιώτες.

‘Ήταν πιο εύκολο γι’ αυτούς γιατί δεν κατάλαβαν πραγματικά ότι υπήρχε αυτή η δυναμική που υπήρχε πριν.  Μερικές φορές τους κοίταζα (τους Ταλιμπάν) και ήξερα τι κάναμε και πώς ήταν ο εχθρός και είχαμε προστριβές μαζί τους κάθε τόσο και ήταν περίεργο για μένα και αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να αποδεχτώ και να προχωρήσω».

Ο στρατιώτης Jake Howarth, ο οποίος ανέλαβε πολλά καθήκοντα ενώ ήταν στο αεροδρόμιο, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του ‘’φύλακα άγγελου’’, παρείχε φαγητό και νερό για τους ανθρώπους που ήταν υπό φυγή και μερικές φορές, ψυχαγωγία για τα μπερδεμένα παιδιά, μίλησε ανοιχτά για τα δικά του συναισθήματα πριν από την άφιξη του στην Καμπούλ και την αντίδραση του αντικρίζοντας το σκηνικό.

«Πάντα ήθελα να πάω στο Αφγανιστάν, οπότε ήταν μια ευκαιρία», είπε.  «Ήμουν πολύ νευρικός κατά την διάρκεια της πτήσης για την Καμπούλ γιατί παρακολουθώντας τις ειδήσεις, φαινόταν άσχημη η κατάσταση και το γεγονός ότι κληθήκαμε τόσο σύντομα, με έκανε να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει και σίγουρα υπήρχε η αίσθηση του φόβου. ’Σκέφτεσαι, πώς θα είναι η χώρα, τί μυρωδιά θα έχει, επειδή έχουμε ακούσει ιστορίες, τί θα δω, θα επιστρέψω πίσω από αυτό;», είπε.

«Όταν προσγειωθήκαμε, το πρώτο πράγμα που ακούσαμε ήταν πυροβολισμοί, υπήρχε πολύ συρματόπλεγμα και μέσα σε αυτά τα συρματοπλέγματα υπήρχαν πολίτες που περίμεναν να ανέβουν στις πτήσεις τους, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε τι βλέπαμε.

«Νομίζω ότι ήμασταν όλοι σοκαρισμένοι όταν φτάσαμε εκεί γιατί, στην αρχή, δεν ξέραμε πραγματικά τι συνέβαινε. Ήταν πυροβολισμοί των Ταλιμπάν ή δυνάμεις συνασπισμού; Σου δίνεται όμως αναφορά και μετά πρέπει να συνεχίσεις τη δουλειά σου», ανέφερε.

Και για να συνεχίσει τη δουλειά, ο στρατιώτης Howarth έπρεπε να αναλάβει έναν ρόλο που ίσως δεν σχετίζεται πάντα με έναν στρατιώτη πεζικού.
«Όπου μπορούσες, δεδομένου του γλωσσικού φραγμού, έπρεπε πάντα να τους καθησυχάζεις (τους ανθρώπους υπό φυγή) όταν ακούγονταν πυροβολισμοί, λέγοντας ότι ήταν ασφαλείς. Μερικοί από αυτούς ήταν αρκετά τρομαγμένοι. ’Επίσης, όταν έκαναν ερωτήσεις για το πότε θα φύγουν, έπρεπε να δώσουμε ξανά αυτή τη διαβεβαίωση ότι θα είναι σύντομα και ότι θα ανέβουν σε αυτήν την πτήση, επειδή πολλοί από αυτούς ήταν πολύ φοβισμένοι»είπε.

«Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν πολύ λυπηρό, δεν είχα ξαναδεί αυτή την πλευρά της ζωής.  Άνθρωποι να πηδούν πάνω από φράχτες επειδή ήταν απελπισμένοι να ξεφύγουν.  Βλέποντας τραυματισμένα παιδιά, φοβισμένα και χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει, ήταν πολύ λυπηρό να το βλέπω».

Ο Λοχαγός Dave Kellet, ο οποίος είχε ξαναπάει στην Καμπούλ σε μια προηγούμενη περιοδεία πέρυσι, είπε ότι αντιμετώπισε μια πολύ διαφορετική σκηνή από αυτή που έφυγε: «Ήμουν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ μόλις τον προηγούμενο χρόνο, οπότε είδα πως ήταν  όταν έφυγα, και τώρα που έφτασα βλέπω πόσο δραστικά διαφορετικό είναι, είχε πολύ κίνηση».

Έσπευσε επίσης να επαινέσει τους στρατιώτες με τους οποίους πήγε αυτή τη φορά: ‘’Οι απλοί στρατιώτες πραγματικά εκτέλεσαν τα καθήκοντα τους εξαιρετικά.  Για πολλούς από αυτούς ήταν η πρώτη φορά που είχαν πάει σε τέτοια ανάπτυξη, οπότε ήταν μια δύσκολη διαδικασία για αυτούς, αλλά τα πήγαν πολύ καλά.

«Οι στρατιώτες πρέπει να είναι περήφανοι για τον εαυτό τους, με περιορισμένο χρόνο προετοιμασίας στο έδαφος, επέβησαν άμεσα».

Πηγή: Sigmalive