Που είναι αυτοί;
Πού είναι
αυτοί που άνοιξαν δρόμους
λεωφόρους κι ολόκληρους κόσμους
μας έδωσαν φως και χρώματα
να βγούμε από τη ψυχρή μας νύχτα
πού χάθησαν
όλα εκείνα τα λαμπρά πρωϊνά
με θαλασσινές εκρήξεις της αγάπης
χωρίς τη θλίψη της απώλειας
χωρίς το χρέος της ανταμοιβής;
Πού κρύβονται
όλα εκείνα που θαύμασαν οι αδαείς
τά’ καναν φλάμπουρο στα πάρκα
τα τραγουδούσαν στις αυλάδες
και πήγαιναν οι μέρες μπροστά
και χάνονταν οι πίκρες πίσω;
Έρχονται
σα ταινίες του Αγγελόπουλου
περπατούν σε slow motion
στις στέγες της λήθης μας
πλέκονται με τα βήματα των γάτων
και το πρωϊ τους ψάχνουμε
στις χολέτρες
μαζεύοντας την αλισίβα
για να ξεπλύνουμε
την αχάριστή μας μνήμη.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
