Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς

Αμφιβάλλεις για ‘σένα;

Έχεις ανασφάλειες;

Δυσκολεύεσαι να αποδεκτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου;

Νιώθεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός;

Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους;

Νιώθεις σφίξιμο στο στομάχι, βάρος στο στήθος; Ένα συνεχές αίσθημα ανεπάρκειας, κούρασης, μη πληρότητας και χαμηλής δέσμευσης με ότι κάνεις;

Δεν είσαι ο μόνος.

Σε διαβεβαιώ πως, ο φακός με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα καθιστά απολύτως φυσιολογικά τα όσα βιώνεις στη ζωή σου. Όλα όσα βιώνεις είναι αποτέλεσμα της ποιότητας των σκέψεων σου και το επίπεδο της αντίληψης σου ως προς τις καταστάσεις.

Πιο κάτω θα αναγνωρίσεις τον λόγο για τον οποίο συμβαίνουν τα προαναφερθέντα.

Ο άνθρωπος, αποτελείται από αμέτρητους νευρώνες. Μια ομάδα αυτών των νευρώνων λοιπόν, αποτελεί την αμυγδαλή. Η αμυγδαλή, είναι μέρος του εγκεφάλου η οποία είναι υπεύθυνη να εντοπίζει τους κινδύνους, να διατηρεί την σταθερότητα και να σε κρατά ασφαλή.

Υπηρέτησε τέλεια τους προγόνους μας, σε ένα κόσμο γεμάτο κινδύνους όπως για παράδειγμα την ασιτία, ακραίες καιρικές συνθήκες, αντιμαχώμενες φυλές και άγρια ζώα. Με άλλα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι η κύρια λειτουργία της αμυγδαλής είναι, να μας προειδοποιεί για τους κινδύνους, ώστε να μπορούμε να επιβιώνουμε και να διαιωνίζουμε το είδος μας.

Αυτή ήταν και είναι η δουλειά της.

Η αμυγδαλή, που ονομάζεται και αρχαίος εγκέφαλος, έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό την αρνητική προδιάθεση. Ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο για τα θετικά στο περιβάλλον μας και ανιχνεύει πολύ εύκολα τα κακά. Είναι προγραμματισμένη να αναζητά κινδύνους. Λειτουργεί σαν υποσυνείδητο σαμποτέρ.

(An 8 step guide to surviving Zululand | Zululand Observer, 2015)

Στον σημερινό κόσμο όμως, οι περισσότεροι από εμάς, δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Παρόλα αυτά, ο μηχανισμός επιβίωσης συνεχίζει να υπάρχει μέσα μας και κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του, ανιχνεύοντας “κινδύνους” σε λιγότερο σημαντικά πράγματα.

Εξαιτίας λοιπόν αυτής της ενσωματωμένης αρνητικής προδιάθεσης του αρχαίου εγκεφάλου, περνάς πολλές ώρες σε υπερ-ετοιμότητα και είσαι αγχωμένος ακόμα και όταν όλα είναι μια χαρά. Παρόλα αυτά, η αμυγδαλή μας υπηρέτησε εξαιρετικά στην επιβίωση μας μέχρι σήμερα.

Αξίζει να σημειώσεις όμως, ότι μέσα από τα χρόνια καθώς ο άνθρωπος εξελισσόταν, και συνεχίζει να εξελίσσεται βέβαια, εξελίχθηκαν και άλλα μέρη του εγκεφάλου, όπως ο μετωπιαίος λοβός.. Αυτό είναι το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τα ανώτερα επίπεδα σκέψης.

Καθώς ο άνθρωπος συνέχισε να μαθαίνει, να ανεβάζει την δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα του και να κάνει μεγαλύτερα όνειρα, ξεκίνησε ο μετωπιαίος λοβός να έρχεται σε σύγκρουση με τον αρχαίο εγκέφαλο.

(Brains at war, 2020)

Ο αρχαίος εγκέφαλος, αντιλαμβάνεται ότι αφήνουμε τα ασφαλή λιμάνια μας όπου τα πάντα είναι γνωστά και πυροδοτείται. Πυροδοτείται γιατί διαισθάνεται την απειλή του άγνωστου, παρόλο που η απειλή, όπως και ο φόβος, αποτελούν στοιχεία ζωτικής σημασίας για την ατομική άνοδο.

Τα πλοία είναι ασφαλή όταν είναι αγκυροβολημένα στο λιμάνι, όμως δεν δημιουργήθηκαν γι’αυτό το λόγο. Δημιουργήθηκαν για να ταξιδεύουν έξω στους ωκεανούς.

Έτσι και συ. Να το θυμάσαι!

Το άγχος, όπως και ο φόβος, δεν προέρχονται από τις καταστάσεις της ζωής σου. Προέρχονται από την ερμηνεία που δίνεις εσύ στις καταστάσεις. Γιατί ξέρεις κάτι; “Τίποτα δεν έχει νόημα μέχρι να του δώσεις.”

Υπάρχει μια δύναμη, η οποία ελέγχει και ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την ποιότητα της ζωής σου. Τη δύναμη αυτή, την έχεις και συ, αλλά την έχω κι εγώ.

Είναι η δύναμη της επιλογής.

Δεν μπορείς να επιλέξεις τι θα σου συμβεί. Μπορείς όμως να επιλέξεις που θα επικεντρωθείς, τι νόημα θα δώσεις στις καταστάσεις και πως θα πράξεις. Δεν είναι οι καταστάσεις που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής σου, αλλά οι αποφάσεις και οι συνήθειες σου.

Οι καταστάσεις απλά ΕΙΝΑΙ. Χωρίς πρόσημο.

Σε αυτή την περίπτωση, η συνήθεια και η επιλογή με την οποία είσαι αντιμέτωπος είναι να σταματήσεις να συγκρίνεις εσένα με τους άλλους. Αυτή η σύγκριση είναι μια βίαιη πράξη έναντι του αυθεντικού σου εαυτού.

(The Power of Choice, 2018)

Ο ήλιος αναρωτιέται τι νομίζει για αυτόν το φεγγάρι;

Πιστεύεις ότι αναρωτιέται αν πιστεύουν οι γαλαξίες ότι είναι αρκετά καλός;

Αναρωτιέται εάν ο Άρης τον συμπαθεί;

Όχι! Απλά λάμπει.

Είναι πανεύκολο να παρακολουθούμε τις ζωές των άλλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ξοδεύουμε πολλές ώρες στη διαδικτυακή ψυχαγωγία. Κακά τα ψέματα όμως, κανένας δεν ποστάρει όταν κλαίει, όταν δεν είναι καλά ή όταν έχει τα ψυχολογικά του. Το κάνει όταν όλα είναι καλά ή τουλάχιστον όταν θέλει να δείχνει ότι όλα είναι καλά.

Εσύ καθώς σκρολάρεις, βλέπεις τις ευτυχισμένες στιγμές των άλλων νομίζοντας, υποσυνείδητα, πως αυτή είναι η πραγματικότητα. Και κάπως έτσι, αφιλτράριστα, νομίζεις πως πρέπει να είναι και η δική σου πραγματικότητά. Δηλαδή το να είσαι μονίμως ευτυχισμένος και θετικός. Πράγμα αδύνατο φυσικά.

Και τι συμβαίνει όταν δεν είσαι στα καλύτερα σου; Νιώθεις ενοχές επειδή δεν είσαι καλά. Αυτό είναι επακόλουθο της πεποίθησης που δημιουργήθηκε, από το περιβάλλον σου, ότι στη ζωή πρέπει να είσαι μονίμως “θετικός”. Μεγάλο σαμποτάζ.

Και καθώς η προσοχή σου είναι συνέχεια σε εξωτερικούς παράγοντες, τότε είναι αυτονόητο πως μεγαλώνει το χάσμα μέσα σου. Δεν σε ακούς. Υπάρχει ένα κομμάτι σου, που θελει να το ακούσεις, αλλά εσύ το σπρώχνεις πιο κάτω, με διάφορους περισπασμούς. Δεν είναι καθόλου παράξενο εάν παρατήρησες πως η διάθεση σου χαλά πολύ εύκολα ή παίρνεις πολλές καταστάσεις προσωπικά. Αυτό συμβαίνει γιατί αναζητάς επιβεβαίωση και αναγνώριση από τρίτους, ότι είσαι αρκετά καλός, μιας και αυτά δεν έρχονται από μέσα σου. Και όταν κάποιος από το περιβάλλον σου δεν το κάνει, νομίζεις πως απειλείται η εικόνα και η ταυτότητα σου. Λαχταράς να κλείσεις την τρύπα είτε το ξέρεις είτε όχι.

Η πόρτα όμως προς την χαρά και την πληρότητα ανοίγει προς τα μέσα και όχι προς τα έξω.

Συμπεράσματα;

*Μην ακούς την φλυαρία του νου. Μην υποθέτεις.

*Είσαι εδώ για έναν πολύ ειδικό, μοναδικό σκοπό.

*Αντικατέστησε ή ελαχιστοποίησε, το χρόνο που περνάς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με βιβλία, ηχητικά ή ηλεκτρονικά, podcasts ή ακόμα και εκπαιδευτικά βιντεάκια στο Youtube. Μάθε κάτι καινούργιο, καθημερινά (εκγύμναση του “μύ” της νευροπλαστικότητας).

*Κάνε συνήθεια σου να γυμνάζεσαι καθημερινά, έστω και λίγο, ανεξαρτήτου ηλικίας.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως η εφίδρωση και η εκγύμναση μειώνουν την κορτιζόλη (ορμόνη του φόβου), συνεπώς ανεβαίνει η ντοπαμίνη (ορμόνη ικανοποίησης και ευφορίας) και σεροτονίνη (ορμόνη ευεξίας και ευτυχίας). Ενεργοποιείς τον εγκεφαλικό νευροτροφικό παράγοντα που συμβάλλει και στην νευρογένεση. Το σώμα σου είναι φαρμακείο. Απλά δεν το ξέρεις.

Η νέα μόδα δεν είναι η επιβίωση ή η στασιμότητα, αλλά η συνεχής εξέλιξη.

Η νέα μόδα είναι να δίνεις, σε μια κοινωνία που μας έμαθε πως επιτυχία είναι να κατέχεις.

Η νέα μόδα δεν είναι να κάνεις ότι κάνουν οι πολλοί, αλλά να αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις την επιλογή να κάνεις τα πράγματα διαφορετικά.

Η νέα μόδα είναι η ηγεσία και όχι η θυματοποίηση.

Η νέα μόδα είναι να αντιλαμβάνεσαι τα ΄πισωγυρίσματα’ σου σαν εργαλείο προσωπικής αναβάθμισης.

Η νέα μόδα δεν είναι να τα παρατάς, αλλά να έχεις πειθαρχία, συνέπεια, προτεραιότητες· αλλά και ένα όραμα. Ένα όραμα που να ωφελεί το σύνολο.

(Victory (Poem), 2016)

Κλείνοντας, όπως λέει και ο μέντορας μου, “η κάθε σου μέρα, είναι η ζωή σου σε μινιατούρα”. Επανασχεδίασε τις συνήθειες σου.

Καθώς ζείς τις ώρες, έτσι δημιουργείς τα χρόνια. Καθώς ζείς τις μέρες, έτσι δημιουργείς τη ζωή σου. Αυτό που κάνεις σήμερα στην πραγματικότητα δημιουργεί το μέλλον σου.

Οι λέξεις που χρησιμοποιείς, οι σκέψεις που σκέφτεσαι, το φαγητό που τρώς και οι πράξεις που κάνεις καθορίζουν το πεπρωμένο σου· διαμορφώνοντας το ποιος είσαι και ποιός θα γίνεις.

Οι μικρές επιλογές και οι εποικοδομητικές συνήθειες, οδηγούν σε τεράστια αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου. Δεν υπάρχει καμία μέρα που να είναι ασήμαντη.

Με αγάπη,

Μιχάλης Ευσταθίου

Life Transitions Coach

CPC, ELI-MP, CTDS

inside out ©

Email: [email protected]

Instagram: https://www.instagram.com/inside.out_me/

Facebook: https://www.facebook.com/insideoutmichalis