Σκέψεις για το πολύκροτο θέμα με τις μάσκες στα σχολεία…. Μάσκες με αποστειρωμένα συναισθήματα
Τις τελευταίες ημέρες γίνονται συζητήσεις για το αν οι μαθητές πρέπει ή όχι να βάζουν μάσκες στα σχολεία. Τα διλήμματα πολλά από τον κίνδυνο εξάπλωσης του κορωνοϊού μέχρι τις αντοχές αν μπορεί κάποιος να φοράει μάσκα τόσες ώρες την ημέρα (λαμβάνοντας υπόψη και τις ώρες που τα παιδιά βρίσκονται σε αίθουσες φροντιστηρίων) και μάλιστα σε αίθουσες μη κλιματιζόμενες.
Οι δικές μου σκέψεις καλπάζουν σε ένα θέμα το οποίο δεν είναι τόσο πρακτικό. Σίγουρα ο καθένας θίγει τα θέματα από το δικό του πλαίσιο. Οι σκέψεις μου είναι μαζί με τα παιδιά που εδώ και έξι μήνες έχουν βγει εκτός ρουτίνας σχολείου. Εκεί που κλείστηκαν “αναγκαστικά” στα σπίτια τους εν μέσω πανδημίας. Είναι και κάτι παιδιά που δεν ζουν και καλύτερα συναισθηματικά περιβάλλοντα….όπως και να έχει όμως κλείστηκαν για το καλό όλων.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ο συναισθηματικός κόσμος των παιδιών και η συναισθηματική τους αγωγή. Εδώ χωρίς μάσκες και καταφέρνουν να κρύβουν είτε μέσω σιωπής είτε μέσω συμπεριφορών τα δύσκολα συναισθήματα τους. Πόσο τελικά η μάσκα θα μπορέσει να κρύψει καλύτερα αυτά τα συναισθήματα; Μιλάμε για το άγχος της εφηβείας που εκδηλώνεται με διαφορετικές συμπεριφορές π.χ. έντονη συμπεριφορά, θυμός, δάγκωμα νυχιών, τριχοτιλλομανία, δάγκωμα χειλιών, δάγκωμα νυχιών, σφίξιμο δοντιών, κλπ. Μιλάμε για παιδιά με διάσπαση προσοχής που η μάσκα ίσως αποτελέσει ένα ακόμη καλύτερο μέσο για τη διάσπαση. Μιλάμε για παιδιά που έχουν δερματικά θέματα στο πρόσωπο σε σχέση είτε με το άγχος, είτε με την εφηβεία.
Πρόσωπα απρόσωπα με μια μάσκα να κάθονται για ώρες σε μια καρέκλα να βλέπουν ένα καθηγητή πρόσωπο απρόσωπο που να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί τους μέσω μαθήματος. Η επικοινωνία μας δεν στηριζόταν ποτέ και δεν στηρίζεται μόνο στα λόγια…οι εκφράσεις μας και η στάση μας είναι επίσης επικοινωνία. Ποια επικοινωνία τελικά προωθούμε;
Αν τελικά η μάσκα παραμείνει που αυτό φαίνεται να είναι το πλάνο τους επόμενους μήνες πως τα παιδιά θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν όσα κρύβονται πιο εύκολα πλέον;; Το θέμα για μένα δεν είναι αν θα φοράνε μάσκα ή όχι αλλά πως τα παιδιά μπορούν να κτίσουν ψυχική ανθεκτικότητα και πόσο τελικά αυτή η ανθεκτικότητα προωθείται.
Ποιος είναι ο τελικός στόχος; Ας θυμηθούμε ότι τα σημερινά παιδιά είναι οι αυριανοί ενήλικες….ας μην αποστειρώσουμε τον συναισθηματικό τους κόσμο.
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Συμβουλευτική Ζευγαριών, Συμβουλευτική Γονέων, Ψυχοθεραπεία Παιδιών και Εφήβων, EFTA / ECP
Λάρνακα – Λευκωσία
Τηλ.96409488 Facebook Page: Katerina Michael
