Ο Άτι Ατάσσι, Σύρος ζωγράφος, κάτοικος Λευκωσίας, που μας συνόδευσε στην επίσκεψή μας, είπε ότι αυτή η βάρκα μετέφερε στην Κύπρο πολλούς από τους πρόσφυγες. «Αυτή η βάρκα είναι συμβολική» πρόσθεσε.
Ο Άτι πραγματοποιεί κάθε Κυριακή στο συγκρότημα εργαστήρι ζωγραφικής για τα παιδιά, ενώ έχει οργανώσει κι άλλους εθελοντές οι οποίοι επίσης κάνουν παιδικά εργαστήρια και φέρνουν τρόφιμα και άλλα είδη ανάγκης. Ανάμεσα στους εθελοντές είναι δάσκαλοι, ζωγράφοι και άτομα από διάφορα επαγγελματικά υπόβαθρα.
Στο εργαστήρι, ζωγραφίσαμε με τα παιδιά, βγάλαμε φωτογραφίες και στη συνέχεια συνομιλήσαμε λίγο για τη ζωή τους και την καθημερινότητα τους στον καταυλισμό. Μας έκανε εντύπωση η ευθύτητα και η αμεσότητα των απαντήσεων τους. Επίσης, το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα παιδιά επιδόθηκαν με ενθουσιασμό στη ζωγραφική με το που μοιράστηκαν σε αυτά τα χρωματιστά παστέλ και οι κόλλες από τις εισφορές.
Φαίνεται ότι μέσα στον καταυλισμό η μόνη διασκέδαση των παιδιών είναι αυτά τα εργαστήρια και με πιο σπάνια συχνότητα η μουσική και το κουκλοθέατρο. Δραστηριότητες που διοργανώνονται κυρίως από εθελοντές.
Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν έξω από την αίθουσα γονείς οι οποίοι κρέμονταν από τα παράθυρα, για να δουν τα παιδιά τους που ζωγράφιζαν. Άλλοι γονείς εκεί διαμαρτύρονταν γιατί τα παιδιά τους δεν συμμετείχαν στο εργαστήρι. Όπως μάθαμε τα παιδιά συμμετέχουν σε δόσεις, διότι ο χώρος είναι πάρα πολύ μικρός και δεν χωρά όλα τα παιδιά. Αυτά που δεν μετέχουν την μια Κυριακή, μετέχουν την επόμενη.
Omar, ετών 12, Παλαιστίνιος που ήρθε από τον Λίβανο στις 6.9.2015.
Πώς περνάς εδώ;
Δεν μου αρέσει τίποτα εδώ.
Τα εργαστήρια εδώ τις Κυριακές, σου αρέσουν;
Ναι.
Σου αρέσει που ασχολείσαι με τη ζωγραφική;
Ναι.
Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που χρειάζεσαι;
Χρειάζομαι ένα κινητό τηλέφωνο.
Γιατί;
Για να μπορώ να μιλήσω με τον αδελφό μου που έμεινε πίσω στον Λίβανο. Ο αδελφός μου είναι μόνος του στη Βηρυτό ενώ όλη μας η οικογένεια είναι εδώ.
Hadi, ετών 10, Παλαιστίνιος που ήρθε από τον Λίβανο στις 6.9.2015.
Πως περνάς εδώ;
Καλά, αλλά χωρίς την μητέρα μου και τον αδελφό μου δεν είναι τόσο όμορφα. Θα περνούσα πολύ καλύτερα αν ήταν εδώ. Χρειάζομαι τη μητέρα μου. Αν έρθει θα είμαι ευτυχισμένος.
Ο Hadi τότε ρώτησε τη Σαχάντ πότε θα έρθει εδώ η μητέρα του. Η Σαχάντ του είπε, «δεν ξέρω αν θα έρθει ή όχι».
Πού είναι η μητέρα σου;
Στο Λίβανο.
Ζαχαρίας, ετών 9, αδελφός του Οmar.
Πώς περνάς εδώ;
Όλα είναι καλά, αλλά θέλω τον αδελφό μου (σημ: είναι 3 τα αδέλφια).
Υπάρχει κάτι άλλο που θα’ θελες να έχεις ενόσω είσαι εδώ;
Μου αρέσει να πηγαίνω στη Λάρνακα, επειδή εκεί υπάρχουν παιχνίδια (παιδικές χαρές, Λούνα Παρκ).
Και το σχολείο της Κοφίνου, πώς σου φαίνεται;
Μου αρέσει το σχολείο μου πολύ και ο αθλητισμός. Το ποδόσφαιρο μού αρέσει πάρα πολύ. Η τάξη είναι πολύ όμορφη και όλα είναι καλά.
Η Νούρ και η Λία, ετών 6 & 7 αντίστοιχα, ήρθαν από την Συρία στις 6.09.2015.
Πώς περνάτε εδώ;
Νούρ: Δεν είμαι χαρούμενη εδώ.
Γιατί;
Νούρ: Γιατί θέλω να πάω στη γιαγιά μου.
Πού είναι η γιαγιά σου; Στη Συρία.
Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που χρειάζεσαι εδώ;
Νουρ: Χρειάζομαι καινούρια ρούχα.
Η Λία βρίσκει την Κύπρο όμορφη.
Τί σου αρέσει εδώ στην Κύπρο;
Λία: Το λούνα παρκ.
Πας συχνά στο λούνα παρκ;
Λία: Ναι
Μοχάμεντ & Ούμπει, ετών 15 και 8 αντίστοιχα, αδέλφια ήρθαν εδώ πριν από 1 χρόνο.
Πώς σας φαίνεται εδώ;
Μοχάμεντ: Είναι εντάξει.
Πόσα αγόρια και κορίτσια στο χώρο έχουν την ίδια ηλικία με σένα;
Μοχάμεντ: Τρία. Πριν υπήρχαν περισσότερα, αλλά έφυγαν εδώ και έξι μήνες.
Σας λείπει κάτι συγκεκριμένο; Υπάρχει κάτι που θα σας έδινε περισσότερη ευχαρίστηση;
Nope.
Και τι κάνεις για διασκέδαση;
Μοχάμεντ: Τίποτα.
Πώς σου φαίνονται τα εργαστήρια;
Μοχάμεντ: Εγώ δεν πάω στα εργαστήρια. Κοιμάμαι όλη μέρα, δεν κάνω
τίποτα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας:
1. Οι πρόσφυγες στην Κοφίνου αισθάνονται καταπιεσμένοι. Οι πλείστοι απ’ αυτούς δεν ήθελαν και δεν θέλουν να μείνουν στη Κύπρο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς σκόπευαν και σκοπεύουν να πάνε σε χώρες όπως η Γερμανία και η Σουηδία, ήρθαν όμως εδώ εξ ανάγκης. Η βάρκα τους θα έκανε τη διαδρομή Λιβάνου-Ελλάδας, στην πορεία όμως η μηχανή χάλασε και το πλεούμενο άρχισε να μπάζει νερά, οπότε άρχισαν να στέλνουν SOS σε λιμάνι και οι αρχές της Κύπρου ήρθαν και τους περιμάζεψαν. Παρόμοια ιστορία ισχύει για όλες τις περιπτώσεις προσφύγων που ήρθαν από πέρσι ως τώρα εδώ.
2. Η παραχώρηση ασύλου στην Κύπρο είναι χρονοβόρα και λίγοι είναι οι πρόσφυγες που παίρνουν την σχετική έγκριση. Συνήθως τους δίνεται προσωρινή προστασία. Εάν τερματιστεί ο πόλεμος στη Συρία αναμένεται ότι θα σταλούν πίσω. Αυτό προκαλεί ανασφάλεια, αφού πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους και τη δουλειά τους. Εξάλλου ας μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για άτομα που βρίσκονταν υπό διωγμό ή σε κίνδυνο.
3. Σημειώνουμε ότι στους προσωρινά διαμένοντες παραχωρείται δικαίωμα δωρεάν περίθαλψης στα κρατικά νοσηλευτήρια, φοίτησης σε δημόσια σχολεία και κάρτα λεωφορείου. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να επιλέξουν τον τόπο κατοικίας τους και να αναζητήσουν εργασία στην κυπριακή αγορά.
4. Μάθαμε επίσης ότι πολλοί στον καταυλισμό, θα προτιμούσαν, αντί να ετοιμάζεται catering γευμάτων από εταιρεία, να τους δινόταν η ευκαιρία να αγοράσουν υλικά και να μαγειρεύουν οι ίδιοι τα φαγητά των οικογενειών τους με τον τρόπο που έχουν συνηθίσει, πράγμα που θα τους ήταν πιο ευχάριστο. Για το σκοπό αυτό, κάποιοι χρειάζονται κουζινικά σκεύη τα οποία δεν μπορούν να αγοράσουν οι ίδιοι.
5. Σύμφωνα με μια άλλη πληροφορία, για κάθε άτομο που διαμένει εκεί δίνεται μισό λίτρο πόσιμο νερό την ημέρα ή ένα αναψυκτικό. Το νερό της βρύσης προέρχεται από τις αφαλατώσεις και οι ένοικοι ζητούν να τους προσφερθούν φίλτρα για βελτίωση της ποιότητας του.
6. Χρειάζονται περισσότερες επισκέψεις ΜΚΟ και κοινωνικών λειτουργών στον καταυλισμό και εισηγήσεις για βελτίωση της εκεί κατάστασης.
*Όλες οι φωτογραφίες των παιδιών δημοσιεύθηκαν μετά από έγκριση των κηδεμόνων τους.
Κείμενα: Χριστίνα Σκαρπάρη
Φωτογραφίες: Xριστίνα Σκαρπάρη & Βαλεντίν Μουστεάτα
Πηγή: Sigmalive/City.com
