Ο Μούλος της Λάρνακας, η γκαρσόνα του Χόλυγουντ και 1.300.000 αναμνήσεις

Η συνέντευξη δόθηκε στην δημοσιογράφο Νατάσα Χριστοφόρου και την ηλεκτρονική εφημερίδα Ρεπόρτερ.

Αν ρωτήσεις στη Λάρνακα ποιος είναι ο Χρίστος Κουκκίδης, το πιο πιθανόν είναι να μην πάρεις απάντηση. Αν ρωτήσεις, όμως, ποιος είναι ο Μούλος, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Κι αυτό, επειδή ο ροκ τύπος με την άσπρη γενειάδα και το ατίθασο μαλλί, μια από είναι από τις πιο γνωστές φιγούρες της πόλης.

Η φήμη του βγήκε και εκτός συνόρων λόγω και των διάσημων συγκροτημάτων που φέρνει στην Κύπρο. Μια από τις γκαρσόνες του, μάλιστα, κάνει πλέον καριέρα στο Χόλλυγουντ και τον αναφέρει όταν δίδει συνεντεύξεις. Διάσημος ή άσημος πάντως, ο Μούλος φροντίζει, εάν έστω και μία μόνο φορά από το SAVINO Rock Bar,να αποτυπώσει τη στιγμή για να τη διατηρήσει για πάντα. «Ζούσα Νορβηγία με τη σύζυγό μου. Ήμουν συντηρητής κάμπινγκ. Καθάριζα μέχρι και τουαλέτες. Αποφασίσαμε να έρθουμε Κύπρο να ανοίξουμε άτι δικό μας», λέει και συμπληρώνει.

«Το SAVINO άνοιξε το 1990 και είναι από τα πιο παλιά ροκ μπαρ της Κύπρου. Βρήκαμε με τη γυναίκα μου τη Μαριάν το χώρο το 1989 και ήρθαμε πίσω τον επόμενο χρόνο και το ανοίξαμε. Η μαστόρισσα (έτσι συνηθίζει να λέει τη σύζυγό του), είναι πιο ροκ που μένα. Το όνομα το αφήσαμε όπως ήταν. Είχαμε γράψει πέντε χιλιάδες ονόματα, για να διαλέξουμε. Ήρθε η μέρα να ανοίξουμε και δεν αποφασίζαμε το όνομα και αποφασίσαμε να το αφήσουμε, όπως είναι. Ήταν ανοικτό από το 1986, το SAVINO. Ήταν κάτι μεταξύ καφενείου και μπαρ, με πλαστικές καρέκλες. Μέσα είχε τέσσερα πλαστικά λουλούδια και δύο μεγάφωνα. Τίποτε άλλο. Σιγά, σιγά αρχίσαμε να προσθέτουμε εικόνες και άλλα πράγματα και έγινε όπως το βλέπετε σήμερα. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Δουλεύαμε μόνο με τουρίστες. Το 1994 άρχισαν να έρχονται Κυπραίοι».

Πώς κατάφερες τελικά να πείσεις τους Κύπριους να έρθουν;
Ο φίλος μου ο Μιχάλης Καλοπέδης, έκαμε μου μια εκπομπή στο Ράδιο Λάρνακα και αρχίσαμε να παίρνουμε τους πρώτους μας πελάτες. Οι πρώτοι που ήρθαν ήταν μαθητές της αμερικάνικης ακαδημίας. Σιγά, σιγά άρχισε να μεγαλώνει η πελατεία. Το πρώτα δέκα χρόνια ήταν, όμως, πολύ δύσκολα.

Σκέφτηκες ποτέ να το κλείσεις;
Το σκέφτηκα, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Μετά εκάμαμεν μωρά και ήταν δύσκολο να πάρεις την απόφαση. Η Μαριάν ήταν αεροσυνοδός, τότε. Εγώ επέμεινα, δεν ήθελα να τα παραιτήσω Είχε φορές που άνοιγα στις έξι και μέχρι τις δύο τα ξημερώματα δεν πατούσε κανένας μες το μαγαζί. Έτσι ήταν οι τρεις πρώτες χρονιές. Ευτυχώς ήταν τα καλοκαίρια που δουλεύκαμε λίγο με τους τουρίστες. Τώρα είναι διαφορετικά. Βασικά, είναι καλά να είναι και πάνω και κάτω η δουλειά για να διορθώνεις τα λάθη σου και να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση.

Αλήθεια, γιατί σε φωνάζουν Μούλο;
Γιατί είμαι ξερόκκκελλος, εδούλευκεν ο αδερφός μου εδώ και μου φώναζε, ήμουν στην κουζίνα και δεν του απάντησα και μου έλεγε «είσαι μούλος». Πρώτοι έμαθαν οι τουρίστες, να με λεν Μούλο. Και εγώ για πλάκα έβκαλλα τους πας το μπαρ και έδινα τους κάτι αλογάκια/ καρφίτσες. Εν πίστευα ότι θα μου έμενε έτσι όνομα, αλλά έμεινεν μου και δεν με πειράζει καθόλου.

Ξέρεις ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν το πραγματικό σου όνομα;
Ξέρω το. Χρήστος Κουκκίδης, του Λάμπρου και της Μαρούλας.

Άλλαξε μέσα από τα χρόνια ο τρόπος διασκέδασης;
Ο κόσμος τώρα είναι πιο ανοικτός. Παλιά μπορεί να μην πήγαιναν σε ένα μαγαζί, επειδή τάχα υπήρχαν κακές παρέες. Τώρα ο κόσμος είναι μιξ. Έχει κόσμο που έρχεται μόνος του εδώ, χωρίς να έχει πρόβλημα. Ξέρει ότι όταν έρθει θα βρει κόσμο να μιλήσει. Πιστεύκουν ότι εάν πάνε αλλού μόνοι θα τους βλέπουν με το μισό. Το πιο ωραίο, όμως, είναι ότι έρχονται όλες οι ηλικίες. Μπορεί να έρχεται πατέρας και γιος μαζί. Έχει τουρίστες που γνωρίστηκαν εδώ και φέρνουν τα παιδιά τους, να τους δείξουν το μέρος.Δεν άλλαξε τίποτα στο μαγαζί. Προσθέτουμε αλλά δεν αλλάζει. Όταν άλλαξα τις τουαλέτες, για να καταλάβεις είχα πολλές αντιδράσεις. Κάποιοι έλεγαν ότι τους χάλασα τις αναμνήσεις (γέλια).

+5

Δεν χάνει στιγμή…

Συνηθίζεις να βγάζεις φωτογραφίες τον κόσμο που έρχεται…
Φωτογραφίες άρχισα να βγάζω το 1993. Ένα φιλμ την εβδομάδα. Έχω τα άλμπουμ πάνω. Διακόσια άλμπουμ με 300 φωτογραφίες ,το καθένα. Τώρα δεν τις εμφανίζω, αλλά τις φυλάω. Βγάζω 1000 φωτογραφίες κάθε σαββατοκύριακο. Έχω φυλαγμένες 1 εκατομμύριο 300 χιλιάδες φωτογραφίες.

Βγάζεις φωτογραφίες για να κρατήσεις ζωντανές τις αναμνήσεις των πελατών σου;
Ναι, η φωτογραφία είναι κάτι που μένει. Όταν έρθει ένας πελάτης και μου πει. «Πριν είκοσι χρόνια ήρθα εδώ». Πάω πάνω και του φέρνω τη φωτογραφία του. Βλέπουν πως ήταν παλιά, που είχαν πιο πολλά μαλλιά, με ποιαν έβγαιναν κλπ.

Γνωρίστηκαν πολλά ζευγάρια εδώ…
Και χώρισαν, επίσης. Νομίζω έμπλεξα κάποιους με τις φωτογραφίες μου. (γέλια)

Στην πορεία των χρόνων άνοιξες και το SAVINO Live…
Το live έχει εννιά χρόνια που άνοιξε, απέναντι από το SAVINO. Φέραμε σπουδαία ονόματα όπως τον Ούλι Γιον Ρότ, των Scorpions, τα βρετανικά ροκ συγκροτήματα Βad company και Whitesnake. Υπεύθυνη για το SAVINO Live, είναι η γυναίκα μου. Βρίσκει τις μπάντες και τις κλείνει.

Τα παιδιά σου ενδιαφέρονται να συνεχίζουν αυτό που ξεκίνησες;
Ελπίζω να μείνει ο Τζουλιάν, είναι μουσικός, ο Σεμπάστιαν σπουδάζει τώρα Interior design.

Η γκαρσόνα του έγινε ηθοποιός του Χόλυγουντ

Στο μπαρ υπάρχει μια αφιέρωση από μια ηθοποιό του Χόλυγουντ, τη Χάνα Σιμόν (ηθοποιός στην γνωστή τηλεοπτική σειρά, New Girl). Είναι αλήθεια ότι δούλεψε μαζί σου;
Ναι, δούλεψε εδώ ως γκαρσόνα το 1997. Μετά που έγινε διάσημη, μας έστειλε αφιέρωση και μας έκανε και διαφήμιση σε ένα άρθρο στην Αμερική. Μακάρι να είναι καλά.

Ο Πάνος Μουζουράκης, ρώτησε μια παίκτρια στο The Voice, αν ξέρει το Μούλο. Εσένα εννοούσε;
Ναι. Τον ξέρω, τραγούδησε εδώ. Είναι ωραίος τύπος.

Δεν πίνει αλκοόλ

Δεν κουράστηκες με τη δουλειά της νύκτας;
Είναι κουραστική, δύσκολη… Προσπαθώ, όμως, να βρίσκω ελεύθερο χρόνο. Με τη γυναίκα μου γυρίζουμε τον κόσμο. Πήγαμε Βιετνάμ, Καμπότια, Ταϊλάνδη, Κούβα, Πορτογαλία. Σε πολλές χώρες. Πάντα μας άρεσε να ταξιδεύουμε.

Πρέπει να είσαι ένα από τα λίγα άτομα που έχουν μπαρ και δεν τους αρέσει το αλκοόλ…
Δεν το σηκώνω το ποτό. Δεν πίνω, σχεδόν, καθόλου.

Η φωτιά και τα βραβεία

Το SAVINO έχει πάρει πολλά βραβεία …
Τα βραβεία δεν έχουν σημασία. Είναι άλλα πράγματα, που έχουν σημασία. 29 χρόνια δεν κλείσαμε ποτέ στο SAVINO. Μόνο δύο μέρες κι αυτό επειδή πήρε φωτιά. Κλείσαμε Τετάρτη και Παρασκευή με έπιασε τηλέφωνο κόσμος και μου είπε ότι θέλουν να ανοίξουμε. Δεν είχε τίποτα μέσα και ανοίξαμε με μαυρισμένους τοίχους. Αυτό έγινε το 1995.

Συνεχίζεις να ασχολείσαι με τα πάντα στο μαγαζί, όπως έκανες όταν άρχισες;
Ναι άμα σπάσει μια καρέκλα θα την σάσω εγώ κάποιες μέρες καθαρίζω και τις τουαλέτες. Ώσπου δουλεύκεις πρέπει να βουράς τη δουλειά σου.

Γιατί νομίζεις ότι πέτυχε το SAVINO και αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν στη Λάρνακα;
Επειδή έχει σταθερότητα. Έρχεσαι εδώ και βάζεις τη μουσική σου. Παλιά είχαμε κασέτες, μετά αγοράσαμε CD. Τώρα βάζουμε μουσική από το κομπιούτερ, δυστυχώς. Παλιά έβαζες το cd και το άκουγες όλο, όχι μόνο το ένα που έκανε επιτυχία. Έχει μέρες που διαλέγω και εγώ μουσική, classic rock. Αλλά ο κόσμος είναι που καθορίζει την πορεία. Δεν μας νοιάζει εάν «πηγαίνει» το επόμενο τραγούδι με το προηγούμενο. Φτάνει να είναι επιλογή του κόσμου. Το μαγαζί δεν επηρεάστηκε από τις τάσεις της μόδας. Όπως ξεκίνησε έτσι έμεινε. Την παραμονή Πρωτοχρονιάς, όσοι αλλάζουν το χρόνο μαζί μας παίρνουν δώρο. Όσοι και να είναι. Έτσι ξεκινήσαμε και έτσι συνεχίζουμε.

Πηγή : Reporter