Το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας είναι στη μνήμη του καθενός μας με τις δικές του εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές. Η φύση δέχεται όλους για να γιορτάσουν μαζί. Απλώνονται τα σεντόνια και τα ιχράμια στη γη, βάζουν χορταρικά, ψαρικά, σαλάτες και άλλα πολλά εδέσματα. Το κρασί δε λείπει από τη διασκέδαση.
Μέσα σ’ αυτή τη χαρούμενη ατμόσφαιρα με το φαγητό και το ποτό άρχιζαν να τραγουδούν.
«……Εφύασιν οι σήκωσες, πάνε οι τυρινάες που τραγουδούν οι παίδενες και κλαίουσιν οι ρκάες………….».
Στη Λάρνακα οι πιο πολλές παρέες εξορμούν στην Αλυκή και παραθαλάσσια (κυρίως Μακένζυ και προς Δεκέλεια). Όπως ήταν η συνήθεια, μετά από κάμποσο κρασί, μερικοί έβαφαν μαύρο το πρόσωπο με καμένους φελλούς. Οι κιθάρες και τα τραγούδια συμπλήρωναν τη γιορταστική ατμόσφαιρα.
Λούης Περεντός
Φίλοι Λάρνακας
