14/02/2019 Larnakaonline 0

Κώστας Χατζηκακού – Ο γιατρός που σχεδόν ποτέ δεν έπαιρνε χρήματα

Σε ένα πολύ ξεχωριστό γιατρό που άφησε το στίγμα του σε ολόκληρη την Κύπρο, για την αγάπη του προς τους ασθενείς του έκανε αναφορά ο Δώρος Χριστοδουλίδης, θέλοντας, με την ευκαιρία της συζήτησης που γίνεται για το ΓεΣΥ, να δείξει πως κάποιοι γιατροί έβαζαν πάνω από όλα τον άνθρωπο και όχι τα χρήματα:

Τον ορθοπεδικό Κώστα Χατζηκακού, τον γιατρό όπως είπε, που έξω από την κλινική του στην Αμμόχωστο γινόταν πανηγύρι από τον κόσμο που περίμενε.

Ποιος ήταν όμως ο Κώστας Χατζηκακού, γνωστός και ως «ανάργυρος» γιατρός και γιατί ήταν τόσο αγαπητός στον κόσμο;

Ειδική αναφορά στον Κώστα Χατζηκακού κάνει στο βιβλίο του «Κυπρίων Ιατρών Έργα», ο γιατρός Λάκης Αναστασιάδης.

Όπως αναφέρεται ο Κώστας Χατζηκακού, ο πρώτος στην Αμμόχωστο ορθοπεδικός με την πλατιά αναγνώριση, ξεχώριζε για την ανιδιοτέλεια, το χαρακτηριστικό χαμόγελο και τον γραφικό του μύστακα.

Όταν επέστρεψε στην Αμμόχωστο το 1961 μετά τις σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε την εμπιστοσύνη όχι μόνο των συμπολιτών του αλλά και των ασθενών που ερχόντουσαν από ολόκληρο το νησί.

Ο Κώστας Χατζηκακού ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και μεταξύ των Τούρκων συμπολιτών του. Συνάδελφοι του σήμερα θυμούνται ότι λεωφορεία γεμάτα ασθενείς κατέφθαναν καθημερινά ακόμη και από την μακρινή Πάφο στην κλινική Χατζηκακού στην Αμμόχωστο. Έξω δε από την κλινική του και στην γύρω περιοχή η εικόνα έμοιαζε με εμποροπανήγυρη, με μικροπωλητές να διαλαλούν τις πραμάτειες τους και οι ασθενείς να συναγελάζονται μεταξύ τους ώσπου να έρθει η σειρά τους να εξεταστούν.

Τι χρωστάμε γιατρέ; Να πάτε στο καλό…

Κατά την τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974, μαζί με άλλους Αμμοχωστιανούς, ο Κώστας Χατζηκακού εργάστηκε ημερόνυχτα για να απαλύνει τον πόνο των τραυματιών.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Λάκη Αναστασιάδη, ο γιατρός Χατζηκακού εθελοντικά εντάχθηκε σε ιατρικές μονάδες και υπηρέτησε σε προκεχωρημένες στρατιωτικές θέσεις καθώς και στο πρόχειρο νοσοκομείο που στεγάστηκε στο ξενοδοχείο «Μάρκος» στην Αμμόχωστο και αργότερα στον καταυλισμό της Ορμήδειας μέσα σε αντίσκηνο.

Με την λήξη των εχθροπραξιών εργάσθηκε ως στρατιωτικό γιατρός στην Εθνοφρουρά και βοήθησε στο Νοσοκομείο Λάρνακας. Τελικά εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Λάρνακα και η κλινική του στεγάστηκε στο παλιό πατρικό σπίτι του Τάκη Λευκαρίτη, ο οποίος το παραχώρησε δωρεάν.

Οι ασθενείς συνέχισαν να κατακλύζουν και την νέα του κλινική και με την βοήθεια του ορθοπεδικού Σέργιου Κ Σεργίου συνέχισε με μεγαλύτερους ρυθμούς την προσφορά του και φυσικά χωρίς να παίρνει χρήματα από τους πρόσφυγες συμπολίτες και συνεπαρχιώτες του και όχι μόνο.

Βρήκε χρόνο να εμπλακεί στην πολιτική και να εκλεγεί βουλευτής Αμμοχώστου για δύο περιόδους το 1970 με την Προοδευτική Παράταξη και το 1981 με το Δημοκρατικό Συναγερμό εξασφαλίζοντας τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων από όλους τους υποψηφίους.

Φανατικός καπνιστής

Κάπνιζε από πολύ μικρή ηλικία και είχε σακχαρώδη διαβήτη. Αυτοί οι δύο παράγοντες πιθανόν να συνέβαλαν ώστε ακόμα νέος να αρχίσει να έχει προβλήματα με την καρδιά του.

Το 1969 σε ηλικία 45 ετών είχε το πρώτο έμφραγμα μυοκαρδίου. Νοσηλεύτηκε επανειλημμένα στα Νοσοκομεία Λάρνακας και Λευκωσίας με στηθαγχικά επεισόδια και κολπική μαρμαρυγή.

Πρώτη εγχείρηση καρδιάς στη Κύπρο

Δεν σταμάτησε ωστόσο να εργάζεται με τους ίδιους ρυθμούς αλλά και να καπνίζει. Δύο φορές έχασε τις αισθήσεις του μέσα στο χειρουργείο. Αρνήθηκε να μεταβεί στο εξωτερικό για αγγειογραφία και πιθανή εγχείρηση bypass των στεφανιαίων αρτηριών όταν του το υπεδείχθη από το Καρδιολογικό Κέντρο Λευκωσίας.

Άφησε την τελευταία του πνοή ενώ εξέταζε ασθενή του στις 3 το απόγευμα την 11^η Ιουλίου 1982.

Τα δύο του παιδιά ακολούθησαν τα βήματά του στην ιατρική με τον Περικλή στην ορθοπεδική και την Κλαίρη στην αναισθησιολογία.

Πηγή: ΚΥΠΡΙΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΑΕΡΓΑ -Η ιατρική στην Κύπρο 1950 – 2015

Εκδόσεις εν Τύποις, Λευκωσία