Είναι η πιο χαρακτηριστική φιγούρα στην εμπορική οδό Ζήνωνος Κιτιέως, στη Λάρνακα. Ο συμπαθέστατος υπερήλικας, που παίζει το βιολί του κάθε μέρα καθήμενος έξω από γνωστό πολυκατάστημα, σίγουρα αποτελεί τη μεγαλύτερη… ατραξιόν των περαστικών.
Είναι ο Δημήτρης Κυπρή, 98χρόνων παρακαλώ , πρόσφυγας από την Πηγή Αμμοχώστου, ο οποίος μετά την τουρκική εισβολή του 74 διαμένει στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λάρνακας.
Δεν υπάρχει καταστηματάρχης στο εμπορικό κέντρο της Λάρνακας που να μην γνωρίζει τον κυρ Δημήτρη, δεν υπάρχει περαστικός που να περάσει από μπροστά του και να μην του αφήσει έστω ένα ευρώ, ακούγοντάς τον να παίζει το βιολί του, το οποίο τον συντροφεύει για δεκαετίες ολόκληρες. Ο κυρ Δημήτρης καθημερινά βρίσκεται στο πόστο του. Ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, είτε είναι κρύο, είτε ζέστη, με το που ανοίγουν τα καταστήματα δηλώνει παρών με το βιολί του, παίρνει τη θέση του και αρχίζει το… ρεπερτόριό του.
Ο 98χρονος ξεκινά πεζός από τον τουρκικό μαχαλά της Λάρνακας και φτάνει στο εμπορικό κέντρο, διανύοντας μια απόσταση 3-4 χιλιομέτρων καθημερινά! Ο Δημήτρης Κυπρή είναι πατέρας έξι παιδιών και πολλών εγγονιών και δισέγγονων (ο ίδιος δεν θυμάται ακριβώς πόσα έχει). Όπως μας είπε, παίζει βιολί από τα 16 του χρόνια. Πριν τον πόλεμο του 1974 έκανε διάφορες δουλειές στο Βαρώσι, εργαζόμενος ακόμα και σε χωράφια ως εργάτης. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα και βγάζει τα προς το ζην παίζοντας βιολί στους εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Οι δάσκαλοί του
Παρά τα μπόλικα χρονάκια του, ο 98χρονος βιολιστής διαθέτει ικανοποιητική διαύγεια πνεύματος και μπορεί ν’ απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση του υποβληθεί. Η, δε, μνήμη του εξακολουθεί να είναι «δυνατή», αφού μπορεί να θυμηθεί περιστατικά, γεγονότα ή πρόσωπα που σημάδεψαν τη ζωή του πριν από πολλές δεκαετίες. «Θυμάμαι τον πρώτο μου δάσκαλο στο βιολί. Ήταν κάποιος Τηλέμαχος από τη Λάρνακα, ο οποίος ερχόταν στο Βαρώσι κι έκανε μαθήματα βιολιού. Άρχισα να παίζω βιολί όταν ήμουν 16 χρόνων. Πάντα μου άρεσε η μουσική, παρόλο που έκανα πολλές άλλες δουλειές στο Βαρώσι για να βγάζω το ψωμί μου. Μετά πήγα και σε άλλους καλούς βιολιστές της Αμμοχώστου, που μου έμαθαν να παίζω ακόμα καλύτερα. Ήταν το μεράκι μου από πολύ μικρός. Το βιολί μου δεν το αποχωρίστηκα ποτέ. Ήταν από τα πρώτα αντικείμενα που φρόντισαν να μαζέψω πριν φύγουμε σαν πρόσφυγες. Δεν πρόκειται να το αποχαιρετιστώ ποτέ», δήλωσε με συγκίνηση ο 98χρονος γέροντας.
Το μέλι
Όσον αφορά το μυστικό της μακροζωίας του, ο κυρ Δημήτρης πιστεύει ότι είναι… το μέλι. Όπως είπε, κάθε Σάββατο πρωί μεταβαίνει στην υπαίθρια λαϊκή αγορά που διοργανώνεται στη Λάρνακα, στο χώρο της παλιάς δημοτικής αγοράς, και το πρώτο πράγμα που θ’ αγοράσει είναι μέλι! «Το μέλι χαρίζει ζωή. Δεν μπορώ να πιω το τσάι μου αν δεν βάλω και μια κουταλιά τσάι μέσα», συμπλήρωσε.
Βάσος Βάσου
