Συγγνώμη, Οξάνα

Ο πατέρας της, Νικολάι Ράντσεβ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γράφουσα τον Φεβράρη του 2008, είχε περιγράψει: «Η κόρη μου έβλεπε πως ο πατέρας της, με πολεμικά τραύματα και προβλήματα υγείας, δούλευε σκληρά. Δυο φορές μου ζήτησε να πάει στη Μόσχα ή στην Ευρώπη να δουλέψει για να με ελαφρύνει. Δεν ήθελα. Στις 11 Φεβρουαρίου 2001, μου ζήτησε πάλι να φύγει. Δεν κατάφερα να τη μεταπείσω. Μου είπε ότι θα πήγαινε στην Κύπρο μαζί με φίλες της από μια χορευτική ομάδα. Θα δούλευε ως μεταφράστρια για έναν μήνα και θα επέστρεφε. Πήρε $500 και ένα χειμωνιάτικο παγωμένο πρωινό την αποχαιρέτησα στην αυλή του σπιτιού. Τελικά αυτό το “αντίο” ήταν ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Αν το ήξερα, θα έπεφτα στα πόδια της και δεν θα την άφηνα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Κατέστρεψα την κορούλα μου και μαζί της πέθανα κι εγώ».

Η Οξάνα έφτασε στην Κύπρο στις 5/3/2001. Τηλεφώνησε στον πατέρα της και ακουγόταν καλά. Του είπε πως «όλοι οι άνθρωποι ήταν χαμογελαστοί». Μία εβδομάδα μετά πήρε τρίμηνη βίζα «καλλιτέχνιδας». Δούλεψε σε καμπαρέ στη Λεμεσό για εφτά μέρες. Δεν μίλησε καθόλου στον πατέρα της εκείνο το διάστημα.

Ένα βράδυ το έσκασε. Την εντόπισαν σε δισκοθήκη και ειδοποίησαν το αφεντικό. Ο αδελφός του ιδιοκτήτη του καμπαρέ μαζί με υπάλληλο του την πήραν στην Αστυνομία. Εκεί η αστυνομικός διέταξε να αφεθεί ελεύθερη και να παρουσιαστεί το επόμενο πρωί με τον εργοδότη της. Την οδήγησαν σε διαμέρισμα «για να ξεκουραστεί». Υποστήριξαν ότι δεν την κλείδωσαν. Περίπου 45 λεπτά αργότερα η Οξάνα βρέθηκε νεκρή στο πεζοδρόμιο. Στον ώμο της είχε μια τσάντα με τα προσωπικά της αντικείμενα. Στο κάγκελο του μπαλκονιού του πέμπτου ορόφου βρέθηκε σκέπασμα, το οποίο ίσως χρησιμοποίησε για να κατεβεί. Η υπόθεση δεν οδηγήθηκε ποτέ στο Δικαστήριο. «Η μαρτυρία που υπήρχε δεν επαρκούσε για να τεκμηριωθεί οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον οποιουδήποτε προσώπου».

Ο πατέρας της ζητώντας επίμονα εξηγήσεις έγινε μπαλάκι ανάμεσα στις κυπριακές και τις ρωσικές Αρχές. Ζητώντας δικαιοσύνη προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τον Ιανουάριο του 2007 το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία για τους χειρισμούς της και ζήτησε να ξανανοίξει η υπόθεση για να γίνει μια πραγματική διερεύνηση. Το Υπουργικό Συμβούλιο διόρισε τριμελή επιτροπή ποινικών ανακριτών. Τους πήρε πέντε χρόνια να ολοκληρώσουν τον φάκελο, πάνω από έναν χρόνο να απαγγείλουν κατηγορίες και άλλα τρία για να ξεκινήσει η δίκη λόγω «έλλειψης χρόνου».

Σήμερα, ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αθώωσε τους τρεις κατηγορούμενους: τον ιδιοκτήτη του καμπαρέ και τους δύο αστυνομικούς για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου της, δηλαδή το κράτος που έστησε και συντηρούσε ένα σύστημα σεξουαλικής δουλείας με τις βίζες για «καλλιτέχνιδες», δεν πλήρωσαν ποτέ για καμία Οξάνα. Όλοι αθώοι.