«Για να εισαχθεί για νοσηλεία ένα παιδί με αυτισμό πρέπει να ζητήσουμε την παρέμβαση του Προεδρικού» – Δραματικές καταγγελίες από την ΚΥΣΟΑ

Γιατρός σε ΤΑΕΠ υπέδειξε με τρόπο επιτακτικό σε πατέρα παιδιού με αυτισμό, το οποίο βρισκόταν σε κρίση, ότι ήταν υποχρέωσή του να κρατήσει το παιδί του ήσυχο ώστε να μην τον ακουμπά.

Γονείς και παιδιά με αυτισμό ταλαιπωρούνται στο «πήγαινε-έλα», από το Μακάρειο Νοσοκομείο στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, επειδή, δεν υπάρχουν πρωτόκολλα και εξειδίκευση.

Το Τμήμα Ενδονοσοκομειακής Νοσηλείας Εφήβων σε πολλές περιπτώσεις αρνείται να εισαγάγει για νοσηλεία άτομα με πολλαπλά προβλήματα, παιδιά με αυτισμό, αλλά και ενήλικες με αυτισμό παραπέμπονται «στον πλέον ακατάλληλο χώρο για την περίπτωση τους», το Νοσοκομείο Αθαλάσσας, «επειδή παρά τις εξαγγελίες, τις αποφάσεις, την προώθηση διαδικασιών κ.λπ. η Κύπρος ακόμα δεν διαθέτει εξειδικευμένη δομή για να τους παρέχει τις υπηρεσίες που χρειάζονται βάσει των δικών τους ιδιαιτεροτήτων».

«Δεν γίνεται τη στιγμή που ένα παιδί με αυτισμό χτυπιέται, αυτοτραυματίζεται, παρουσιάζει άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας, δεν μπορεί να κοιμηθεί, χάνει βάρος, παρουσιάζει συχνοουρία και πολλά άλλα, το αρμόδιο Τμήμα στο Μακάρειο νοσοκομείο να μην το εισάγει για νοσηλεία και στο τέλος να χρειάζεται να επικοινωνήσουμε εμείς με το Προεδρικό, τον υπουργό Υγείας και τη διοίκηση του Οργανισμού Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας για να το δεχτούν στο ΤΕΝΕ», ανέφερε στον «Φ», η πρόεδρος της Κυπριακής Συνομοσπονδίας Οργανώσεων Αναπήρων (ΚΥΣΟΑ), Θέμιδα Ανθοπούλου».

Η συγκεκριμένη περίπτωση, είπε, «δεν είναι η μοναδική. Για εμάς είναι πλέον σαφές ότι δεν υπάρχει η εξειδίκευση για να λαμβάνουν αυτά τα άτομα τις υπηρεσίες που χρειάζονται. Με μεγάλη λύπη διαπιστώνουμε ότι αντί να αναζητηθούν βιώσιμες εναλλακτικές παρεμβάσεις οι αρμόδιες Υπηρεσίες καταφεύγουν στην παραπομπή παιδιών με αυτισμό στο ψυχιατρείο Αθαλάσσας.

Η παραπομπή ενός μη λεκτικού παιδιού ή και ενήλικα με αυτισμό σε ψυχιατρική μονάδα, δεν αποτελεί ούτε θεραπευτική πράξη ούτε διαχείριση κρίσης. Αντιθέτως, συνιστά ακατάλληλη, επιβλαβή και εν δυνάμει τραυματική πρακτική, η οποία παραβιάζει θεμελιώδεις επιστημονικές και δεοντολογικές αρχές αλλά και νομικές υποχρεώσεις του κράτους. Το περιβάλλον του ψυχιατρείου είναι έντονα αισθητηριακά φορτισμένο, κάτι που σε αυτιστικά άτομα ενέχει σοβαρό κίνδυνο επιδείνωσης της κρίσης».

Η πρόεδρος της ΚΥΣΟΑ διαπιστώνει με παράπονο ότι, δυστυχώς, «αποτελεί πραγματικότητα ότι οι πιο ευάλωτοι ανάμεσα στους πιο ευάλωτους πολίτες παραμένουν εκκωφαντικά ακάλυπτοι και υπάρχουν στιγμές που διερωτάται αν ζούμε σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, καθώς παθογένειες δεκαετιών έχουν επικίνδυνα συσσωρευτεί, αφήνοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες εκτεθειμένους. Οι πολίτες αυτοί κινδυνεύουν ακόμη και σε βασικές διαδικασίες περίθαλψης».

Συνεχίζοντας η κ. Ανθοπούλου έδωσε συγκεκριμένα παραδείγματα, υπενθυμίζοντας, παράλληλα, την περίπτωση του Γιάννη Λαμπίτση: «Ένας νέος μεταμοσχευμένος με αυτισμό και μη λεκτική επικοινωνία, έχασε τη ζωή του, καθώς μεταφερόταν εμπύρετος από ΤΑΕΠ σε ΤΑΕΠ, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική μέριμνα για την κατάσταση του. Παρά τις προσπάθειες της οικογένειάς του, η έλλειψη κατάλληλης φροντίδας στο σύστημα οδήγησε σε μια τραγική έκβαση».

Σε άλλο περιστατικό, «ένας νέος με σοβαρή αναπηρία παρέμεινε για ώρες σε νοσηλευτήριο του ΓεΣΥ που δεν είχε την επάρκεια να αντιμετωπίσει την κατάστασή του η οποία ραγδαία επιδεινωνόταν, καθώς το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας αρχικά αρνήθηκε να τον δεχθεί. Μόνο μετά από επεμβάσεις της ΚΥΣΟΑ, ο νεαρός μεταφέρθηκε τελικά στο νοσοκομείο, όταν είχε ήδη φτάσει σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση και διασωληνώθηκε».

Η εμπειρία των τελευταίων ετών, είπε η πρόεδρος της ΚΥΣΟΑ, «δείχνει ότι η εφαρμογή των διαδικασιών πολλές φορές παραμένει τυπολατρική, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις εξατομικευμένες ανάγκες των ασθενών με αναπηρίες. Ένα παιδί με βεβαρημένα χαρακτηριστικά αυτισμού, που είχε νοσηλευτεί στο παρελθόν στο ΤΕΝΕ, αναγκάστηκε να περιμένει σχεδόν δύο ώρες έξω από τις Πρώτες Βοήθειες πριν καταφέρει να εισαχθεί. Όταν τελικά τοποθετήθηκε στο ΤΑΕΠ, οι γιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν καν μια απλή αιμοληψία».

Σε άλλη περίπτωση, «γιατρός στο ΤΑΕΠ ζήτησε από τον γονέα ενός παιδιού με υπερκινητικότητα να μην τον ακουμπήσει το παιδί κατά την εξέταση, παρ’ ότι η συμπεριφορά αυτή είναι μέρος του αυτισμού του. Το παιδί πέρασε ώρες εκτός ΤΑΕΠ, χωρίς να του παρέχεται η βασική φροντίδα που απαιτεί η κατάστασή του».

Παρά την αναγνώριση της πολιτικής βούλησης του υπουργού Υγείας, η Θέμιδα Ανθοπούλου, επισημαίνει την καθυστέρηση στην υλοποίηση λύσεων. «Η πρόταση της ΚΥΣΟΑ για σύσταση επιτροπής που θα επιλαμβάνεται των ζητημάτων ατόμων με αναπηρίες έγινε δεκτή και η επιτροπή έχει ήδη συνεδριάσει μία φορά. Ωστόσο, δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί οι απαραίτητοι χώροι ενδονοσοκομειακής νοσηλείας για άτομα με αυτισμό».

«Ακούσαμε για εκπόνηση μελέτης, αλλά η παραπομπή σε μελέτη οδηγεί στις ελληνικές καλένδες», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι «η Κύπρος κατάφερε να στήσει μονάδες διαχείρισης για τον κορωνοϊό σε πρωτόγνωρες συνθήκες μέσα σε σύντομο χρόνο. Χρειαζόμαστε λύσεις χθες, όχι ατέρμονες μελέτες και λόγια από τα οποία βαρυστομαχιάσαμε. Ξέρω ότι ενοχλούμε πολλούς γιατί εκθέτουμε κενά και παραλείψεις. Αυτή όμως είναι η αποστολή μας και δεν πρόκειται να σταματήσουμε», πρόσθεσε.