) Δήμαρχος Χριστόδουλος Πάρτου και η Πρόεδρος Επιτροπής Πολιτισμού Μαρία Πατσαλού με τον Πρόεδρο του Συλλόγου “Ασυνόδευτων Παιδιών του 1974” Ανδρέα Θεοδοσίου
Η τραγική ιστορία των ασυνόδευτων παιδιών του 1974 είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές σελίδες της κυπριακής ιστορίας.
Είναι μια ιστορία που παρέμεινε άγνωστη για πολλά χρόνια, μέχρι που τα ίδια τα παιδιά, που τότε είχαν αποσταλεί στην Ελλάδα, σύστησαν σύλλογο για να μοιραστούν τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους.
Η τραγική ιστορία αφορά τετρακόσια πενήντα έξι παιδιά, που οι γονείς τους έστειλαν με πλοία στην Ελλάδα για να τα σώσουν από τη φρίκη του πολέμου. Αυτά τα παιδιά έγιναν γνωστά ως τα “Ασυνόδευτα Παιδιά του 1974”.
-“Έχω πέντε παιδιά, ας γλιτώσουν τα δύο”, έλεγε μια μάνα ενώ γύρω της εξελίσσονταν σκηνές αρχαίας τραγωδίας.
Κανείς τότε δεν ήξερε τι θα έφερνε η επόμενη μέρα. Μια Νέα Σμύρνη ίσως…;
Τα πλοία ήταν η “σωτηρία” των παιδιών τους.
Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο, κάθε κύμα και κάθε νύχτα στη θάλασσα ήταν γεμάτα αβεβαιότητα και αγωνία για όλα τα παιδιά. Σε ένα βράδυ, τα δωδεκάχρονα αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν, να γίνουν πατεράδες και μανάδες για τα εξάχρονα που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν γιατί οι γονείς τους τα έστελναν μακριά.
Παρά τις απίστευτες δυσκολίες και την απώλεια, τα παιδιά αυτά βρήκαν τη δύναμη να συνεχίσουν.
Στην Ελλάδα, ο απλός κόσμος τα αγκάλιασε με ανθρωπιά και αλληλεγγύη, δίνοντάς τους τη φροντίδα και την αγάπη που τόσο χρειαζόντουσαν.
Η ιστορία των ασυνόδευτων παιδιών του 1974 που στάλθηκαν με πλοία στην Ελλάδα είναι μια διαρκής υπενθύμιση της φρίκης του πολέμου και της επιτακτικής ανάγκης να μην ξεχάσουμε ποτέ το τίμημα της βίας και της αδικίας. Παράλληλα, υπογραμμίζουν τη σπουδαιότητα της αγάπης και της ενσυναίσθησης, προσφέροντας μαθήματα ζωής που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν.
