Γράφει ο Χρυσοβαλάντης Λουκά
Η 20 Νοεμβρίου είναι μια ιδιαίτερη ημερομηνία, αφιερωμένη στα παιδιά, όλου του κόσμου. Την ημέρα αυτή γιορτάζεται η έγκριση της Διακήρυξης των δικαιωμάτων του παιδιού και της σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού.
Κάθε χρόνο στην σκέψη μου όντας εκπαιδευτικός έρχονται τα πονεμένα παιδιά αυτού του κόσμου που μαστίζονται από την φλόγα του πολέμου. Τα τελευταία χρονιά οι πόλεμοί στον κόσμο δίνουν και παίρνουν… ξεκινώντας από τον Ρωσσο-Ουγκρανικό πόλεμο….και φτάνοντας ως την φλεγόμενη γειτονιά μας…. της Μέσης Ανατολής.
Η εμπειρία μου ως εκπαιδευτικός ιδιαίτερα σε αλλόγλωσσα παιδιά και αργότερα σε ενήλικες πρόσφυγες καταδεικνύει ανθρώπους ταλαιπωρημένους που με βάρκα την ελπίδα ρίχτηκαν στην θάλασσα για ένα καλύτερο μέλλον. Οι ψυχές όμως των παιδιών γαλουχημένες στην λαίλαπα του πόλεμου εξαναγκάστηκαν σε μια πρόωρη ενηλικίωση…. αφήνοντας πίσω τα ανέμελα παιδικά χρόνια. Κάποια από αυτά άφησαν πίσω γονείς…ξαδέλφια…μη ξέροντας εάν οι συγγενείς τους…θα βρίσκονται εν ζωή όταν επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη ή μη ξέροντας αν θα γυρίσουν ποτέ.
Χαραγμένο στην μνήμη μου είναι ένα περιστατικό μιας παλαιστίνιας μαθήτριας μου η οποία έχασε ολόκληρη της την οικογένεια μου από ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Την συγκεκριμένη μέρα όταν πήγα σχολείο πρόσεξα ότι δεν ήταν καλά. Όταν βγήκε από την τάξη κατά την διάρκεια του διαλείμματος έκλαιγε με λυγμούς πάνω στο περβάζι του σχολείου. Αναζητώντας το τι έγινε….ενημερώθηκα από τους συμμαθητές της για το τι είχε επισυμβεί…..Εκείνη την στιγμή πάγωσα…Θυμήθηκα τις ιστορίες που διηγούνταν η δική μου γονείς …όντας παιδιά του πολέμου το 1974…. που έμεναν σε αυτά τα αξιολύπητα αντίσκηνα, τα οποία τους παραχώρησαν τα Ηνωμένα έθνη.
Η γιορτή ή κάθε γιορτή δεν πρέπει να παραμένει στα χαρτιά. Η διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού πρέπει να αποτελεί πρώτιστο μέλημα κάθε κράτους διότι οι παιδικές ψυχές είναι οι τελευταίες που πρέπει να πληρώνουν τα λάθη των μεγάλων. Τα παιδιά είναι άμοιρα αποφάσεων και η διεθνής κοινότητα πρέπει να διασφαλίζει με όλα τα θεμιτά και νόμιμα μέσα την ευημερία τους.
Για εμένα αυτή η μέρα…. είναι μια μέρα διαμαρτυρίας ενάντια σε κάθε πόλεμο που εξοστρακίζει ζωές και κυρίως αθώων παιδιών. Κάθε παιδί που υποφέρει…είναι και μια ψυχή που δεν κατόρθωσε να ζήσει ή αυτά που έπρεπε να ζήσει….
Διότι τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μας παιδιά…
